Dziś wieczorem zrobiliśmy pierwsze podsumowanie kolędy.

Wstępne uwagi zgłosił każdy z księży.

Propozycje na przyszłość.

Uwagi o tym, co zastaliśmy.

Długo rozmawialiśmy.

Potem poszedłem do kaplicy, żeby podziękować za moich księży i moich parafian Bogu.

Zmarł bp Stanisław Stefanek.

Poznałem go jako Szefa Instytutu Studiów nad Rodziną w Łomiankach.

Był tam moim wykładowcą.

Bardzo się lubiliśmy.

On chwalił mnie za "sprawność duszpasterską".

Zabrzmi to pysznie, ale cenił moją osobowość, osobę.

Przynajmniej tak o tym myślę.

Mnie zaś Biskup Stanisław imponował zwyczajną, codzienną pokorą doceniania a nie przeceniania.

Doceniał ludzi, ale nie przesadzał i nie popadał w partykularyzm.

Pamiętam, że choć Ordynariusz miał w sobie wielką skromność.

To pozwalało mu kochać kapłaństwo i Kościół.

Bo naprawdę sporo potrafił znieść od środowiska kościelnego.

Trzeźwe spojrzenie na kościelną i ojczyźnianą sytuację łączył z

optymistycznym lubieniem życia.

Dawało to ciepły, chrześcijański efekt.

Odpowiadało mi Stefankowe podejście do kapłaństwa i do rodziny.

Zawsze Biskup troską otaczał rodzinę.

W słowach, kontaktach duszpasterskich, w poświęconym czasie.

Także materialnie dużo na to przeznaczył środków.

W Episkopacie był szefem komisji rodzinnej.

Więc spotykaliśmy się jeszcze.

Jako duszpasterz rodzin zawsze stałem po jego stronie.

Dziękuję Ci, Boże, za tego Twojego sługę.

Przyjmij go do siebie.

Dziś słowo Boże o zazdrości Saula względem Dawida.

Zazdrości nawracającej i chorobliwej, nawet śmiertelnej.

Wszystkie uczucia są po coś.

Także stany emocjonalne zostały stworzone przez Boga w jakimś celu.

Pytam siebie, czy ja nie zazdroszczę innym talentów, zdolności, ciekawego życia, możliwości finansowych.

Czego zazdroszczę np. księżom sąsiadom?

Naszemu Księdzu Dziekanowi dynamizmu duszpasterskiego i talentu organizacyjnego.

Księdzu Uczciwkowi przepięknego położenia kościoła i plebanii.

Księdzu Kowalczykowi sprawności organizacyjnej i wyczucia budowlanego.

Innym księżom zazdroszczę zdolności w postępowaniu z ludźmi, inteligencji, duchowości, solidności.

Chciałbym, aby była to zazdrość budująca a nie złośliwa.

Bo choć miłość Pana Zastępów jest zazdrosna.

To zazdrość jest rzeczą motywującą, ale niebezpieczną.

Diabeł chce wsiewać w  nas przez zazdrość coś co wpuścił Ewie w raju.

Pożądanie prowadzące najpierw do smutku.

A potem do agresji lub autoagresji.

Duchu Święty, niech nie wpadnę w te sidła za głęboko.

Matko Boża, módl się za mnie.

Grupa misyjna naszej Parafii musiała zawiesić zbiórkę makulatury.

Ceny skupu są tak niskie, że działalność ta nie jest w stanie przynieść prawie żadnych środków na rzecz misji.

Ceny w skupie spadły do 5 gr za kg.

Wszędzie w mediach ekologia, ekologia, globalne ocieplenie.

A gdzie zwykła troska o lasy, której uczono nas w dzieciństwie?

W związku z tym prosimy jako Parafia, aby nie przynosić makulatury.

Szkoda.

Figurka została naprawiona..

Pan Piotr Wawryło, artysta plastyk zajął się tym tematem.

Chciał to zrobić jako odruch serca.

Jego praca była charytatywna.

Postaramy się jednak jako Parafia wynagrodzić jego pomoc w inny sposób.

Może przy projekcie odnowienia całej kapliczki?

Uszkodzona figura Maryi wymagała przyłożenia się.

Była już wcześniej dwa razy lejona.

Tym razem wymagała gruntownego posklejania i wzmocnienia.

W demontażu i montażu pomógł Pan Leszek Dyga.

Aby dokonać solidnej naprawy Pan Piotr wyciął otwór techniczny w plecach figury.

Większość porozbijanych elementów była wewnątrz figury.

Części, których brakowało, artysta uzupełnił najpierw poxyliną.

Potem podkleił żywicą i włóknem szklanym.

Wzmocnił tez podstawę figurki.

Dalszym etapem było wyszpachlowanie ubytków i wyszlifowanie do właściwego kształtu.

Potem odnowienie powłoki malarskiej.

Ucieszyłem się, że Pan Piotr postarał się o cieniowanie szat i przywrócił pierwotny kształt oblamówki na głowie Maryi.

Teraz figurka jest ładniejsza niż przed uszkodzeniem.

Chciałbym, żeby była bezpieczna.

Na początku marca poproszę Radę Gospodarczą, abyśmy wspólnie zdecydowali: o zabezpieczeniu figurki i kształcie kapliczki.

Dziękuję za dobre słowa.

Wczoraj pewna Pani zaskoczyła mnie podziękowaniem, że zawsze jest u nas spowiedź,

Że nie ma Mszy bez spowiedzi.

Że w niedziele jest po kilku księży w konfesjonale.

Mówiła, że w jej Parafii tak nie ma.

Byłem zaskoczony, bo myślałem, że to normalność.

Ale później przemyślałem to trochę.

Wszyscy z naszych księzy dbają o spowiedzi..

Gorliwość naszych księży przekłada się na konfesjonał.

Tak też było przedtem.

Niektórzy spowiadali się tylko u ks. Prałata Wojciecha.

Chwalony był za cierpliwe spowiedzi ks. Paweł.

Niektórzy zwracają uwagę na wysokie wymagania w konfesjonale u jednego z księży.

Ja staram się zawsze trochę posiedzieć dłużej, poczekać na osoby wahające się.

Mam świadomość, że spowiedź dla wielu osób jest trudna.

Dziś po kolędzie miałem ciekawe rozmowy.

Potrzebne.

Słuchałem, wsłuchiwałem się.

Tyle serc dobrych.

Walczących, poranionych, modlących się, schorowanych, dzielnych.

Ale też tyle drzwi zamkniętych.

Czasem ze wstydu, że życie nie wyszło.

Że miało być pięknie a …

Wzbudź, Panie, w tym bloku ducha apostolskiego w osobach wierzących.

Czasem słyszę, że jacyś ludzie mówią, narzekają, irytują się.

„Parafianie tego nie akceptują”.

Pytam: czy wszystkie 6 osób?

Dosyć łatwo dojść, kto jest źródłem jakich opinii.

Kto po kim powtarza, cytuje.

Kto kogo podpuszcza i wysyła do księdza.

Po prawie 2 latach przypuszczam, kto jak myśli i mówi.

Plotki mnie nie cieszą, bo są grzechem.

Świadczą o braku podstaw wiary.

Natomiast jestem zadowolony, kiedy ktoś mówi mi uwagi wprost.

Uważam, że dobra jest szeroka konsultacja.

Zdanie księży, zdanie rad, zdanie współpracowników, zdanie parafian.

Spojrzenie z różnych stron.

Nie muszę się zgadzać.

Oczywiście, nieraz się zdenerwuję.

Ale boję się zamknięcia w jednym kółku, jednym środowisku.

Panie Jezu, daj mi pokorę słuchania.

Przytoczę sprawozdanie, które przygotowała Pani Elżbieta Nowak, Prezes naszego Parafialnego Zespołu Caritas.

To ważna część troski naszych Parafian o innych.

"W 2019 roku na cele charytatywne została w Parafii św. Patryka zebrana kwota 42 824 zł.

Składają się na nią:

- comiesięczna zbiórka do puszek w pierwsze niedziele miesiąca  19 487,34 zł

- akcja Skarbonka Wielkopostna 11 272 zł

- odpis 1% podatku dochodowego za 2018 rok 1098 zł

- sponsorzy 5264 zł

- kwota po rozliczeniu 2018 roku 5702,66 zł

W 2019 roku fundusze zostały wydane na :

- dofinansowanie dzieci ubogich na zimowisko i kolonie 15 500 zł

- paczki z okazji świąt Bożego Narodzenia  6847,28 zł

- pomoc doraźna (leki, żywność, podręczniki ) 8232,88 zł

- wsparcie finansowe Domu Samotnej Matki w Zielonce, Katolickiego Ośrodka Adopcyjnego,akcji Tornister Misyjny  3668,50 zł.

Rok 2019 został zakończony saldem dodatnim 8575,34 zł.

Dziękujemy naszym Parafianom za dar serca, dzięki któremu 145 dzieci i 15 osób starszych otrzymało paczki ze słodyczami na święta Bożego Narodzenia, szczególnie dziękujemy panu Robertowi z firmy Polmars za wykonanie paczek i dofinansowanie akcji.

Dziękujemy dzieciom ze szkoły  podstawowej i Parafianom za udział w akcji Tornister Misyjny; z naszej parafii przekazano dla dzieci w Afryce 3660 sztuk różnych artykułów szkolnych oraz kwotę 450 zł na konto misyjne.

Bardzo hojnie nasi Parafianie wzięli udział w zbiórce środków czystościowych. Zebraliśmy 200 kg proszków do prania, 28 l. płynu do prania, 60 l. płynów do płukania, 120 l. płynów do mycia naczyń, 35 l. płynów do podłóg, 84 szt. środków czystościowych, 20 szt. płynów do szyb, 47 szamponów, 17 żeli do mycia, 150 szt. mydeł, 103 pasty do zębów i 27 szczoteczek. 72 rodziny otrzymały paczki z środkami czystości.

78 razy udzielona była pomoc doraźna osobom znajdującym się w trudnej  sytuacji materialnej (na leki, żywność, podręczniki ).

Dziękujemy Caritas Diecezji Warszawsko-Praskiej za owocną współpracę na rzecz rodzin ubogich, 3 osoby starsze  w 2019 roku otrzymały talony w  wysokości 150 zł na comiesięczne zakupy w sklepie Biedronka a także 10 dzieci wyjechało  na kolonie z Caritas. W ramach akcji Wirtualna Choinka 7 osób otrzymało wymarzone prezenty. 35 rodzin otrzymało paczki żywnościowe  dzięki 140 kg żywności ( mąka, cukier olej, kasza, makarony herbata i inne produkty) którą otrzymaliśmy z Caritas DWP.

Podziękowania kierujemy do młodych Parafian p. Karoliny, p. Basi, p. Anety, p. Mikołaja. p. Michała, p. Roberta za finansowe wsparcie naszych akcji.

Bardzo dziękujemy ofiarodawcom 1% podatku i prosimy także i w tym roku o wsparcie  wpłacając na KRS 0000223182 z zaznaczeniem na cele charytatywne parafii św. Patryka.

Dzięki ks. Proboszczowi i Radzie Gospodarczej sytuacja lokalowa Parafialnego Caritas polepszyła się. Nowe pomieszczenie umożliwi w 2020 roku przeprowadzenie więcej akcji by pomagać osobom starszym.

Podziękowania kierujemy do Wolontariuszy którzy pracują w Parafialnym Caritas, są to p. Elżbieta, p. Kasia, p. Dorota, p. Sylwia, p. Oksana, p. Agnieszka, p. Elżbieta, p. Zdzisław p. Halina oraz wychowawcom kolonijnym p. Marioli, p. Wandzie, p. Monice za pracę na kolonii w Ptaszyńcu koło Kielc".

Czytanie, które medytuje.

Klęska Izraelitów pod Eben-Haezer w walcez Filistynami.

Filistyni pojawili się w tym regionie wraz z Izraelitami.

Opanowali obróbkę stali, więc mieli lepszą broń.

Filistynów było jednak dużo mniej.

Naród wybrany przegrywał z nimi.

Pod Afek Izraelici tracą 4 tysiące.

Motywem dopuszczenia klęski przez Boga były grzechy.

Niewierności, za które nie chciał nikt czynić pokuty.

Izraelici chcieli więc wygrać pod Eben-Haezer.

Ściągnęli synów Helego i Arkę Przymierza.

Izraelici byli pewni siły Arki.

„Tak krzyczeli z uciechy, że ziemia drżała”.

Wielka motywacja, Arka Pana i przewaga liczebna nad Filistynami.

Ale przegrali.

Bóg objawił się jako ten, który nie wspiera.

Staje po stronie wrogów.

Wielka przegrana Izraela.

Duże straty w ludziach, śmierć Helego, utrata Arki i złupienie Szilo, miejsce Przybytku czyli namiotu spotkania.

Zniszczenie Szilo potwierdzają wykopaliska.

Szilo zostało uznane za porzucone przez Boga (Ps 78,60-61; Jer 26,6)

Co spowodowało spalenie duchowej stolicy Izraela, wspaniałego miasta, ośrodka religijnego, centrum gromadzenia i dystrybucji ziarna?

Bóg nie chce już czegoś pięknego, religijnego, ale przykrywającego grzech.

Panu Bogu zależy uczciwym Izraelu, na moim sercu.

Na Twojej duszy.

Nie zależy mu na sanktuariach, budowlach, znakach, figurach.

Ostatecznie pozwolił Pan zaginąć Arce.

Bóg odbiera znaki świętości, wolność religijną, miejsca kultu, aby się ludzie zastanowili.

To wydarzenie biblijne nakłania mnie do zastanowienia.

Do pokuty i nawrócenia.

Panie Jezu, daj mi serce pokorne.

Niech Twoje umęczone ciało przyniesie mi ocalenie.