Patrzę na rodziców, którzy mają dzieci i nie chodzą do Kościoła.

Usmiecham się do nich.

Bo rozmowy nie przyniosły efektu.

Są fajni, mają fajowe dzieci.

Ale pespektywy budowania rodziny bez Boga czyli na piachu są jednoznaczne.

Niemniej ja zachowuje optymizm.

Że Bóg sobie z tym towarzystwem w końcu poradzi.

Że jak im te zamki z piasku rozsypią się, to wtedy zaczną na nowo budować, ale już lepiej.

Dużo lepiej.

Szczęsliwiej.

To jeden z najwiekszych polskich świetych.

Ba, świętych świata.

Pan Piotr i ksiadz Stanisław Kania mówią, że jest mocny jako patron.

Że ma moc.

Ja mam inaczej, przewaznie trudniej.

Ale ufam Bogu, ze jak Świety załatwia, ze nic nie wychodzi i jest trudniej, to tak ma być.

I tak będzie dobrze.

Dziś byłem na zjeździe kół różańcowych w Radzyminie.

W sanktuarium Św. Jana Pawła II.

Pogoda była niesamowita.

Słońce i ochładzający wiatr.

20 stopni Celsjusza.

Miejsca siedzące dla prawie wszystkich.

Także było komfortowo.

Wzruszyła mnie fotografia ks. Sławka Wielgolewskigo wisząca w zakrystii.

Ks. Sławek zaczynał budowę tej parafii.

Trzymaj się, Sławeczku, po tamtej stronie życia.

Opiekuję się obecnie tylko dwoma kręgami małżeństw.

Przyglądam się, jak mocną ręką, Boże, ich prowadzisz.

Droga to zwykle wymagająca, trudna, ale pewna.

Droga chrześcijańska to powołanie na sytuacje trudne.

Chrześcijanin gubi się, jak ma zbyt łatwo.

Tak mi się przynajmniej zdaje, kiedy patrzę na Kręgi.

W szkole byłem dziś sprawdzić poziom przygotowania dzieci do I-szej Komunii świętej.

W 3 B.

Chodzi o to,  żeby smyki przygotowały się jak najlepiej do Pierwszej Spowiedzi i Pierwszego Przyjęcia Pana Jezusa w Komunii Świętej.

Sam byłem poddenerwowany, bo dzieci się denerwowały.

To generalnie miła klasa z fajnymi dziećmi.

Ale i one wymagają motywacji.

Jak my wszyscy.

Zapisałem się od rejestru dawców szpiku.

Dostałem kartę i numer potwierdzający.

Wychodzę z założenia, że to mój… obowiązek być gotowym.

Jako ksiądz powinienem być chętny, żeby oddać szpik, czy organy.

Także po mojej śmierci, gdyby komuś się z mojego ciała coś przydało.
Jestem po to, żeby kochać.

Moje ciało też.

Koło Kościoła spotkałem właśnie 3 zwięrzeta.

Bóbr na asfalcie wędrowal do Zalewu, lis wracał znad Zalewu a kuna biegała po moim podwórku.

Po dzikach widać świeże ślady.

Od Strugi jadąc prawie zawsze w lesie widzę albo łosia, albo sarnę albo lisa.

Jadąc autem trzeba mocno uważać.

Dni są intensywne.

Gęste od spotkań i spraw.

Wczoraj o 21.00 spotkałem się z narzeczonymi.

Ona- narzeczona, taka uskrzydlona.

Co by tam dziewczyny nie deklarowały, ślub prawie zawsze uskrzydla kobietę.

Brak ślubu  czyni w niej brak.

W sobotę widziałem Balet Magnificat.

To założona w 1986r. amerykańska grupa baletowa z Jackson nad Missisipi.

Ich występ to okazja, by doświadczyć mocy przekazu ewangelii na drodze muzyki i tańca.

Artyści wystąpili dla około 12 milionów widzów na całym świecie i dla mnie.

Byłem zaproszony – to był prezent dla spowiednika.

A balet bardzo lubię w ogóle.

Pięknie poruszające się ludzkie ciało, mówi o Stwórcy.

Otwieram codziennie w tym tygodniu Słowo Natchnione.

Dodatkowo. 

W tak zwany los biblijny.

Tam, gdzie padnie wzrok.

Co chcesz mi powiedzieć, Jezu.