A propos drzwi.

Ostatnio zamontowaliśmy drzwi zewnętrzne od strony bramy od kanałku oraz drzwi wewnętrzne wymagane jako wyjście bezpieczeństwa.

To na starej Plebanii.

Doszły rynny, rury spustowe, drenaż, odprowadzenie wody odpadowej do trzech studzienek chłonnych,

W ten sposób przygotowane jest zgodnie z zaleceniem rad parafialnych dodatkowe pomieszczenie dla parafialnego zespołu Caritas.

Wszystko potrzebne.

Kilka mniejszych prac na plebanii.

Troska o pracowników.

Nigdy jeszcze nie byłem tak spłukany finansowo.

Nie mam pieniędzy na jutro, na następny dzień.

Ale wierzę Opatrzności Bożej.

I tak jest, że się w ostatniej chwili znajdują pieniądze.

Taka manna na jeden dzień.

Czuję jednak, że jak się nie ma zasobu, to Bóg zdziała więcej.

Zdecydowanie więcej.

Bo Ty, Boże, jesteś.

Blisko.

Mocno.

A problemem jest kompromis, każdy mój kompromis ze złem a nie przejściowe trudności finansowe.

Św. Jozefie, módl się za nami.

Zaczęliśmy renowację drzwi w kościele.

Trzeba przy okazji wymienić zamki i zawiasy, bosa bardzo zużyte.

Nic dziwnego.

Pracują cały dzień.

Na renowację zbieraliśmy pieniądze przy okazji sprzedaży palm.

Prawie tysiąc palm.

Sprzedawała je całą niedzielę nasza Odnowa w Duchu Świętym.

W wakacje nie udało zrobić renowacji, bo znajomi stolarze byli zajęci.

Jeszcze raz dziękuję naszej Odnowie w Duchu Świętym za tę ich pomoc.

W czwartek z Pawłem Surmą i Darkiem Cupiałem rozmawialiśmy o wartości mężczyzny.

Której nie dostarczy zewnętrze.

Kontynuuje ten wątek.

Przygotowuje artykuł o tłumieniu.

Ciekawy temat.

Psycholog kliniczny Hariet Goldhor Lerne twierdzi, że osoby rozwiązłe mają większe możliwości powrotu do świętości niż ludzi stłumieni.

Jak biblijne prostytutki wyprzedzające nas w drodze do nieba.

Tłumiący zaprzeczając swojej intymności.

Zbyt srogo karcą siebie.

To jest represja deformująca duchowo.

Tłumi się wszystkie potrzeby.

Rosną „intelektualne jeżozwierze” używające rozumu, ale nie czujące siebie. Tłumią rozwój i pielęgnują urazy.

Są samotne.

Ciekawe, ale nie chcę też zapomnieć zdania Fultona Sheena z 1948 roku:

Ludzie zastąpią odczucie grzechu pojęciem tłumionej seksualności.

A brak grzechu to brak Odkupiciela.

„Ja sam wszystko naprawie psychologicznie”.

Nie naprawisz.

Poczujesz samotność.

Panie Jezu, szukający zaginionej owcy, wybaw nas z opresji  wszystkich kłamstw.

Maryjo, znajdź nas, jak kiedyś Jezusa w świątyni.

Rozpoczęliśmy ogrzewanie kościoła i przestrzeni parafialnej.

W tym tygodniu udało się zrobić przegląd dwóch pieców.

Były przez kilka lat nie otwierane.

Są jednak w przyzwoitym stanie.

Wydaję się, że najsłabszym punktem jest elektronika.

Trudno to ustawić.

W kościele nie było jeszcze tak zimno.

Ale trudno o dłuższą adorację, kiedy byłoby za chłodno.

Więc piec chodzi.

Myślę o warsztatach, w którym mam wziąć udział.

Robię to dla Wojtka Gałązki i ks. Piotra Urbanowskiego, organizatorów.

W owlnych chwilach układam sobie coś w głowie.

Dziś wyjściem jest stworzenie ”mężczyzną i niewiastą” , komplementarnie.

Do uzupełniania się.

Jan Paweł II przypomniał, że ani mężczyzna nie jest człowiekiem.

Dopiero oboje są człowiekiem.

Siostra zakonna ma w miejsce męża postawić Chrystusa.

Komunia z Nim.

Bez tej komunii nie jest człowiekiem.

Mnie jako księdza też to dotyczy.

Wydaje mi sie, że będę miał coś do przekazania na warsztatach.

To jednak 27 lat zajmowania sie małzeństwami.

Wczoraj wieczorem widziałem film „Nieplanowane”.

Poszedłem do kina i miałem pokusę.

Nie byłem już z pół roku w kinie i poczułem ochotę, żeby zobaczyć coś lżejszego.

Popełniłbym wielki błąd.

Film jest mądry, nieagresywny.

Oczyszczający; dla mnie takie klasyczne katharsis.

Ciekawie pokazujący świat od strony zwolenników legalizacji aborcji.

I wartość modlitwy.

Łzy mi się pojawiły w trakcie „Unplanned”.

Jest to produkcja, która ożywia sumienie a nie zagłusza.

Choć porusza bardzo trudny temat, to nie przygniata.

Wychodziłem z kina jako lepszy człowiek.

Dla mnie dobrze jest nie uciekać od tego, co trudne.

Jestem bardzo zadowolony, że obejrzałem "Nieplanowane".

Dlaczego współczesne dzieci są smutne?

Bo brak im miłości

Naturalnie dzieci charakteryzuje radość.

Jeśli dziecko zaczyna być smutne, to daj światu sygnał.

Jestem głodna, głodny miłości.

Im więcej rodziców w naszej parafii powróci do Boga - Miłości,

tym weselsze będą dzieci.

Dzisiaj imieniny ks. Karola.

Jest wielkim prezentem dla naszej Parafii.

Także dla naszego życia księżowskiego.

Został pogłębiony jako człowiek przez niebezpieczną dla życia chorobę.

Przez doświadczenie kruchości.

I cały czas jest uwewnętrzniony.

Jego inteligencja i kultura mają odblask wewnętrznego światła.

Wiem, że jest też dobro.

Że są chwile szczęścia.

Ale w mojej okolicy Pan Bóg karci i ćwiczy swoje ukochane dzieci.

Droga Paschalna.

To rozumiem.

Nie potrafię jednak zrozumieć.

Dlaczego aż tak dlugo albo tak często.

Jak Jezus wydany na biczowanie prawie bez miary.

Albo wg miary złosliwości diabelskiej.

Mowię ludziom, że trzeba ufać do końca.

Aż do zmartwychwstania.

I modlę się.

Z jakims szlochem wewnętrznym.

Bo żeby zmartwychwstać trzeba umrzeć.

Miej ich w opiece, Boże, który karcisz i ćwiczysz.

Boże tak trudny do pojęcia.

Prace przy domku zaczęlismy w trakcie wyprowadzki salonu sukien ślubnych.

Trwają już 3 tygodnie.

Zabezpieczyliśmy szambo.

Jest nowy żeliwny właz.

Pod warstwą piasku była tylko blacha, która skorodowała.

Gdyby ktoś tam stanął, mógłby się zapaść.

Ale sytuacja jest już bezpieczna.

Panowie wykonali opaskę odwadniająca wokół budynku. 

Założyliśmy trzy studzienki odpływowe.

Musiały być aż trzy, bo teren jest niski i nie mogą być głębokie.

Zrobimy na domku jeszcze rynny.

Koszt ich nie będzie duży a zabezpieczony zostanie budynek przed opadami.

Zrobione zostały już drzwi dla caritasu.

Trzeba jeszcze wykończyć drzwi wewnątrz domku.

Wykorzystaliśmy drzwi, które były niewykorzystane na plebanii.

Będzie to potrzebne także przeciwpożarowo, żeby było wyjście ewakuacyjne.

Jeśli wszystko pójdzie dobrze, w przyszłym tygodniu albo następnym będę mógł przekazać klucze do dużego pomieszczenia dla parafialnego Caritas.

Cieszę się, bo realizujemy w ten sposób oczekiwania rady duszpasterskiej i gospodarczej.

A zależy mi, żeby parafianie widzieli, że rady to nie jest jakaś fasada.

Poważnie jako księża traktujemy głosy parafian.

Panie Jezu, pozwól, aby ta Parafia była Twoją wspólnotą wspólnot.