Michał i Marta rozpoczęli pilotaż trzeciego kręgu DK.
Oczywiście, jeśli małżeństwa będą chciały się spotykać.
Czwarty krąg Domowego Kościoła w św. Patryku pilotują Marta i Konrad.
Liczę, że Bóg pobłogosławi i poprowadzi istniejące,
ale też będą powstawać kolejne kręgi małżeństw.
Dla mnie jest to stabilna, sprawdzona i skuteczna forma pomagania sobie małżeństw do rozwoju.
Gdyby to ode mnie zależało,
chciałbym aby takich kręgów powstało u nas dużo.

Wczoraj zakończyliśmy wizyty kolędowe.
Dziś próbuję ogarnąć modlitwą i myślami te ostatnie, i
intensywne w doznania dni.

W Radio Warszawa w tym tygodniu można usłyszeć mój komentarz do Ewangelii.
Nagrałem je miesiąc temu.
Ciekawe jest jednak dla mnie dzisiejsze pierwsze czytanie ze środy II tyg zw.
1 Sm 17, 32-33. 37. 40-51
Saul nie potrafi poradzić sobie z wielkim kłopotem.

Jest wyzwany do walki przez Goliata.
On i wszyscy zastępcy, wojownicy boją się wystąpić do boju.
 - „Dawid rzekł do Saula: «Niech niczyje serce się nie trapi!” ... Saul odpowiedział Dawidowi: «To niemożliwe, byś stawił czoło temu Filistynowi i walczył z nim. Ty jesteś jeszcze chłopcem, a on wojownikiem od młodości».
Doświadczenie i rozsądek ludzki, racje i rozwaga nie pomagają Saulowi w trudnej sytuacji.
Ogarnęło go zamartwienie, które blokuje zdolności człowieka.
Nie dostrzega on możliwości jakiegokolwiek rozwiązania,
bo doświadczył wielu porażek.
Widzi śmierć.
Jego osobiste doświadczenie jest doświadczeniem strachu.

 «Pan, który wyrwał mnie z łap lwów i niedźwiedzi, wybawi mnie również z ręki tego Filistyna»
Dawid powołuje się również na swoje doświadczenie.
Ale doświadczenie wiary.
Doświadczenie ratunków Bożych.

Widzę tu potrzebę decyzji.
Jaki wybiorę na dziś osobisty zestaw doświadczeń?
Czy doświadczenie wiary, czy doświadczenie strachu?
Daj mi, Panie, serce Dawida.

Dzisiaj miało miejsce pierwsze spotkanie trzeciego kręgu Domowego Kościoła Parafii św. Patryka.
Oczywiście, osoby te mogą zawsze zrezygnować.
Bóg jeden wie, co będzie dalej.
Miło jednak, że spotkanie doszło do skutku mimo pandemii.
Małżeństwa przyniosły ciasta.
W nadmiarze.
Z tych pysznych ciasteczek skorzystali uczestnicy wieczoru gier planszowych.
Myślę, że im smakowały.
Cieszę się, że następuje takie uzupełnianie się parafian  korzystających z plebani.
Smaczne.

Jesteśmy bardzo zadowoleni z wizyt duszpasterskich.
Kolęda na życzenie sprawdza się.
Czasem ktoś w rodzinie może by nie chciał.
Tym razem nie ma presji społecznej na przyjęcie.
Więc chodzimy tam, gdzie ludzie nas chcą.
Jeśli więc zdarzają się także trudniejsze rozmowy,
to jednak klimat jest po prostu przyjazny.
Dużo zbieram ciepła do serca.

Chodzimy po kolędzie.
Tylko na życzenie.
Późnym wieczorem słucham gry Dinu Lipatti.
https://www.youtube.com/watch?v=CbSjCDToXMA
To rumuński pianista i kompozytor,
Uważany jest zresztą za jednego z czołowych pianistów XX wieku.

Dinu Lipatti zachorował w roku 1947 na ziarnicę złośliwą.
Mimo choroby występował jeszcze na estradach koncertowych, lecz podczas ostatniego występu publicznego na festiwalu muzycznym w Besançon we wrześniu 1950 miał miejsce słynny epizod.
Pianista musiał przerwać finał: wykonywanie czternastu walców Chopina.
Gra mistrza przebiegała dobrze, aż do potknięcia się pod koniec Walca op.64 nr 3.
W programie były zaplanowane jeszcze dwa walce.
Lipatti wykonał heroiczne Grande Valse Brillante op.18,
Był zbyt słaby, aby zagrać ostatni walc, który zaprogramował.
Odszedł od fortepianu, wrócił i zamiast Chopina zagrał transkrypcję fortepianową chorału Bacha „Jesu bleibet meine Freude”.
Treść tego utworu była dla niego ważna osobiście.
„Jezu zostań moim przyjacielem,
Mojego serca pociechą i ochłodą,
Jezus wsparciem w cierpieniach,
On jest moją mocą życia,
Moją oczu ochotą i słońcem,
Dlatego nie opuszczę Jezusa
z  mojego serca i oczu”

Nie odnaleziono żadnego nagrania tej części koncertu.

Dinu Lipatti zmarł przedwcześnie w wieku 33 lat.

Dzisiaj w św. Patryku wielkie spotkanie Margaretek.
Kwiaty margaretki to piękne, ozdobne kwiaty, które zbudowane są z białych delikatnych płatków z żółtą kuleczką w samym środku.
Jak białe płatki otaczają żółty środek.
Tak modlitwa pojedynczych osób przez wszystkie dni tygodnia otacza pojedynczego księdza.
Może to być 7 pojedynczych osób.
Ważne jest to, aby w każdy dzień tygodnia ktoś się modlił.
Jedna osoba przyjmuje na siebie obowiązek dobrowolnie wybranej przez Grupę modlitwy za konkretnego kapłana w wyznaczonym dla niej jednym dniu tygodnia.
Jest w tym przekonanie,
że nie wystarczy dobra wola księdza, jego ludzki zapał.
Nie wystarczą dobre chęci.
Aby ratować dusze ludzkie potrzeba jest wyzwalającej siły duchowej.
Zapewnia ją przebłagalna modlitwa i ofiara Jezusa Chrystusa oraz dołączone do niej modlitwy i ofiary ludzi.
Stąd udział kogoś w Margeretkach jest cenny,
trudny do przecenienia.

Rano nie było prawie ludzi.
Potem tylko odwiedziny chorych i starszych.
Ale już po południu pierwszy piątek rozkręcił się.
Przy spowiedzi pomógł nam ks. Zbyszek.
Było kilkanaścioro dzieci z książeczkami do spowiedzi.
Dzieci to radość Serca Jezusa.
No i Komunie wynagradzające.
Każda osoba adorująca, modląca się
była dziś wynagrodzeniem dla Jezusa.
Bo On kocha i chce Miłości.

Sporo pieniędzy kosztuje nie tyle zakup, co konserwacja, utrzymanie, materiały, naprawy.
Materiały, chemia, poszły cenowo w górę.
Godzina pracownika wykwalifikowanego to minimum 30 złotych.
Pracownicy elektroinstalacji życzą sobie minimum 50 złotych za godzinę.
To zwykle dniówka czyli intencja księdza
a i tak np. monterzy Internetu, kamer chcą dużo więcej za godzinę.
Taki rynek pracy.
Dzienne ogrzewanie budynków kosztuje nas teraz 300 złotych,
choć przecież nie grzejemy mocno.
Dochodzą do tego pensje, ubezpieczenia i podatki pracowników,
podatki państwowe i kościelne, koszt służebności, śmieci i telefonów.
Dziękuję więc, że wiele osób poczuło się do zwiększonej ofiarności.  
Przyznam, że oddaje wszystkie osobiste pieniądze,
jakie miałem i mam dla Parafii.
To ryzykowne.
Ale szkoda mi było tego nie robić.
Wykonaliśmy podczas mojego proboszczowania różne prace przed skokiem cen.
To pozwoliło Parafii zyskać dwu-trzykrotnie.
Za pierwsze malowania korytarzy płaciłem 7 złotych za metr.
Za malowanie z gruntowaniem kościoła 13 złotych za metr.
Więc warto było w tych latach robić rzeczy materialne.
Poza tym obiektywnie dużo rzeczy trzeba było pilnie konserwować np. okna,
bo inaczej trzeba będzie je zbyt szybko wymieniać na nowe.
Dziękuję moim Parafianom za wszystko.
Za każdą pomoc.
Za każdy grosz.
A w dzisiejszych czasach niechęci do Kościoła i księży szczególnie dziękuję za dobre słowo.
Za wsparcie.
Za modlitwę.
Za Wasze świadectwo, oddanie się Bogu.

Dziękuję Radom Parafialnym za trud współprowadzenia Parafii.

W 2021 odnowione zostały ostatnio drzwi boczne kościoła i drzwi do plebanii.
Pomalowane zostały ościeże drzwi głównych.
Dokończona została modernizacja księgarenki.
Powstały regały, osłony, drzwi.
Zakupiliśmy też oddzielny komputer dla Pani Anety.

Przeprowadziliśmy renowacją dużego krzyża w ogrodzie,
który groził upadkiem.
Poprawiona została izolacja na garażu plebanii.
Inicjatorem i sponsorem był Pan Leszek Dyga

Kupiliśmy odkurzacz przemysłowy do kościoła.
Przybyły krzesła używane podczas celebracji ślubów, dozownik na wodę święconą, dozowniki do dezynfekcji.
Odnowiona została wieczna lampka.

Na plebanii zamontowaliśmy wentylatory w łazienkach.
Jaśniejsze plafony na sufit w pokojach księży.
Wykonane zostały rokroczne przeglądy budowlane.
Czyszczenie 20 filtrów wymiennika ciepła w systemie grzewczym wnętrza kościoła.
Konserwowaliśmy weluksy na poddaszu i zawiasy 70 okien i drzwi.
Na strychu plebanii przybyło nam 46 punktów oświetleniowych.
Kupiliśmy niszczarkę do gałęzi Makita i nową pompę do wyrzucania wody z piwnicy.
Poprawiliśmy oświetlenie dla idących do kościoła od strony starej plebanii.
Nasz kościelny zrobił gruntowne porządki w części naszej posesji,
gdzie są śmietniki,
a było dużo mebli i rzeczy z Caritasu.

Z drobnych rzeczy zrobiliśmy gruntowny porządek w szafach liturgicznych.
Dokupiliśmy nowe stuły, ornaty, palki, klęcznik, ślubny.
Zrobiliśmy dopasowanie kluczy, pilotów, skrócenie obrusów ołtarzowych, wycieraczek, nowy trybularz, mszał, wkłady do świeczek, lavabo, wyczyszczenie dywanów w kościele, mikrofon bezprzewodowy i ambona w kaplicy św. Wojciecha.

Ponieważ zalewało nas wodą latem rozpoczęły się prace nad dodatkowym udrożnieniem odpływu wody burzowej i opadowej z budynku kościoła.
Firma Pana Bogusia Zdziebłowskiego, rodzonego brata założyciela naszejParafii przełożyła kilkaset metrów kostki, podkładając beton.
Zrobili właściwe nachylenie od kościoła i kanaliki odwadniające.
Nowo przełożona kostka ma być odporna na ruszający się, tańczący grunt oraz odporna na mrówki.

Dziękujemy bratu śp. ks. prałata Zdziebłowskiego, Panu Bogusiowi za bardzo korzystne warunki współpracy, serce i solidna robotę.
To kontynuacja dzieła ks. Wojciecha.
Chociaż nie mieliśmy na to pieniędzy, żal było nie skorzystać z życzliwości brata Pierwszego Proboszcza naszej parafii.
Przełożone zostało już blisko 1000 metrów kwadratowych kostki,
zrobiona została droga manewrowa (130 metrów)
i nowe miejsca parkingowe.
Sam parking za plebanią to  500 m powierzchni.
Nowa, równa kostka podwyższa poziom estetyki otoczenia i wzmacnia poczucie bezpieczeństwa.