Gospodarka na rozdrożach

Stopa bezrobocia w Ameryce jest niska i gdyby nie stosunkowo wysokie tempo inflacji, Amerykanie nie mieliby żadnych podstaw do narzekań. To zadziwiające zjawisko jest wynikiem szczodrości Wuja Sama, który ustanowił tarcze antykryzysowe i posyłał obywatelom zapomogi na prawo i lewo.

Podobną politykę stosowano także nad Wisłą, z tą różnicą, że w Polsce ta radosna działalność miała miejsce długo przed pojawieniem się COVID-19. Trzynasta emerytura, czternasta emerytura czy wyprawka szkolna to były „podarki”, które władze hojne rozdawały. Ale, jak przed wielu dekadami zauważyła Margaret Thatcher, „z socjalizmem jest ten kłopot, że kiedyś kończą się cudze pieniądze [które władza może wydać]” i do takiej bariery właśnie dochodzimy.

Żeby nadal napędzać wzrost PKB w drodze wydatków konsumpcyjnych, z jednej strony trzeba nieustannie mnożyć programy „pomocy”, a z drugiej trzeba mieć środki, aby je finansować. Z tym pierwszym władze zapewne by się jakoś uporały, ale z tym drugim jest kłopot, bo pieniądze z KPO nie napływają i raczej nie napłyną.

Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu drukowanym
Idziemy nr 36 (879), 04 września 2022 r.
całość artykułu zostanie opublikowana na stronie po 08 września 2022