Akt władzy wyborczej

Nadchodzą wybory, decydować będziemy za Polskę. Bo wybory to nie plebiscyt popularności polityków, to nie książka skarg i wniosków, to akt władzy, którą wykonujemy wspólnie. Akt władzy, którą – wraz z wolnością – w nasze ręce złożył Bóg. I przed Bogiem za jego wykonywanie odpowiadamy.

Istotą dobra wspólnego jest niepodległość państwa i cywilizacja chrześcijańska, z jej naturalnymi fundamentami – cywilizacją życia i prawami rodziny. Nie można popierać partii, które – jak Koalicja Europejska i Lewica – wspierają aborcjonizm, rewindykacje homoseksualne czy osłabianie społecznego statusu rodziny.

Jeśli chodzi o władzę –  wszystko, co zrobi dla cywilizacji chrześcijańskiej, zrobi po to, by nie zrobić nic więcej, również rzeczy koniecznych. Po prostu tyle, by utrzymać poparcie wyborców katolickich. Nadzwyczaj korzystny program 500+ często jest wykorzystywany jako przykład „pozytywnej” pracy dla rodziny, w odróżnieniu od „negatywnego” wypowiedzenia genderowej konwencji stambulskiej czy prawnej ochrony życia. Ostatnio rząd zapowiedział, że nie chce wzmacniać ochrony życia, bo mamy optymalne prawo. Razi obłuda tej wypowiedzi, bo to prawo tak jak obumierało za PO, obumiera dalej. Czy nastąpiła choćby dobra zmiana w zakresie walki z przestępczością aborcyjną, z łamaniem tego właśnie „dobrego prawa”? Albo czy kiedykolwiek do obowiązującego prawa władza odwołała się przeciw selekcji dzieci in vitro lub przeciw dystrybucji środków wczesnoporonnych? A przecież w tych sprawach do władz apelowano.

PSL – występujący z Pawłem Kukizem jako Koalicja Polska – nie jest w stanie oderwać się od liberalnej opozycji. Jeszcze w ostatnich dniach Paweł Kukiz i Piotr Zgorzelski zapewniali, że nie utworzą rządu z PiS. Słowa trzeba brać serio. A to oznacza, że mogą utworzyć rząd z liberalną i lewicową opozycją. Drugi filar opozycji pozostaje częścią opozycji. Szkoda, że na tym kończy się ciekawa idea uruchomienia witalnego centrum polskiej polityki.

Janusz Korwin-Mikke, lider Konfederacji, zaleca rozważenie „sojuszu z Rosją”. I występuje jako rzecznik „traktatowych” praw Rosji do nieobecności wojsk Przymierza Atlantyckiego na dawnym obszarze Układu Warszawskiego. To dotyczy nie tylko Polski, ale na przykład państw bałtyckich. Traktujmy słowa poważnie: co ma być przedmiotem owego „sojuszu z Rosją”? Wspieranie rosyjskich interesów na obszarze „rosyjskiego świata” i „bliskiej zagranicy”? Ugrupowanie, które proponuje wywrócenie polskiej polityki nie będzie w stanie jej normalnie kontynuować. A na politykę musimy wpływać – wpływając na większość. Władzy trzeba stawiać konkretne wymagania, również w najważniejszej dziedzinie cywilizacji chrześcijańskiej, nie tylko kreślić alternatywne wizje.

PiS zasługiwałby w tych wyborach na „żółtą kartkę” od swych katolickich wyborców, tym bardziej, że widać jasno jak poparcie społeczne traktuje jako przyzwolenie do uchylania się od wypełniania oczywistych obowiązków społecznych. Pytanie jednak czy my mamy „żółtą kartkę”? Jakkolwiek więc zagłosujemy – pamiętajmy, że nie delegujemy na nikogo władzy absolutnej. I że ponosimy odpowiedzialność za tych, na których głosowaliśmy. I że mamy prawo domagać się wypełniania przez nich narodowych i społecznych obowiązków. Od ich wypełniania nie zwalania ani mandat wyborczy, ani „poglądy”. Nasze wspólne obowiązki, wobec Polski, która była i będzie – są większe i od mandatu tych, którzy zostaną wybrani, i od poglądów tych, którzy będą głosować. Przed Bogiem z tego zdamy sprawę.