Tzw. katolikom otwartym list biskupów się nie podobał, bo ponoć straszy ideologią feministek, homoseksualistów oraz gender, gdy tymczasem to nie jest żadne poważne zagrożenie – zdaniem autorów otwartych – a nawet gdyby było, to trzeba skupić się na pozytywnym przesłaniu, że Dziecię nam się narodziło. Rzeczywistość jest jednak inna. Po pierwsze, ideologie, o których mowa, stanowią coraz większe zagrożenie dla życia społecznego, tym bardziej że potrafią oszukiwać ludzi, maskując się pod pozorami dobra. Po drugie, w przepowiadaniu chrześcijańskim od początku jest prawda o grzechu i złu oraz prawda o dobru i zbawieniu. Dlatego Jezus mówi „błogosławieni”, ale głosi też: „biada”. Oczywiście, Dobra Nowina polega na tym, że dobro jest silniejsze od zła, z tego jednak nie wynika, że można udawać, iż zło nie istnieje. Biskupi w swym przepowiadaniu zachowują właściwe proporcje. W bożonarodzeniowy czas koncentrowali się w swym nauczaniu na pozytywnym znaczeniu tajemnicy Wcielenia. Dobrze, że w Niedzielę Świętej Rodziny skierowali do wiernych krótki, jasny list, w którym przestrzegają przed tym, co negatywne, co sprzeciwia się Bożemu dziełu stworzenia i zbawienia. Ten list był potrzebny, bo chora ideologia gender włazi podstępnie do szkół i przedszkoli, obecna jest w mediach i zatruwa umysły ludzi.
Tych członków Kościoła, którzy dziś – w imię ideologii dialogu – bagatelizują rozmontowywanie tak podstawowych pojęć jak małżeństwo, rodzina, płeć, można by porównać do katolików stawiających na zbliżenie z komunizmem. Ileż to oni mieli argumentów. Że komuna to konieczność dziejowa, nieuchronny postęp, że trzeba dialogować, a nie wymachiwać szabelką, że katolicyzm też się powinien zmieniać, być bardziej otwarty świat, bo przecież komunizm niesie wiele pozytywnych wartości. Dziś słyszymy analogiczną retorykę. Że gender to postęp, że Kościół powinien się reformować, że najważniejsze jest to, by miło dialogować itd. Przypominają się „katopatrioci”, którzy za PRL-u ubolewali, że biskupi nie są dostatecznie otwarci na komunistyczną nowoczesność. W 1953 r. Konferencja Episkopatu Polski przyjęła napisany przez prymasa Wyszyńskiego list do rządu, który przeszedł do historii pod nazwą Non possumus. List kończy się słowami: „Rzeczy Bożych na ołtarzach cesarza składać nam nie wolno. Non possumus!”. Dziś nie ma, jak za komuny, zagrożenia „siłowymi rozwiązaniami”, ale zagrożenie wtłaczania do głów szkodliwych ideologii jest większe, ze względu na moc mediów, niż wówczas. Jedną z tych ideologii jest gender. Dlatego potrzebne było w tej sprawie biskupie „nie”. List biskupów to konkretyzacja tego, co znajdujemy w Liście Novo millennio ineunte, będącym programem Jana Pawła II dla Kościoła na XXI wiek. Pisząc o rodzinie, Papież podkreślił wtedy: „Kościół nie może ulegać naciskom pewnego typu kultury, nawet jeśli jest ona rozpowszechniona i czasem agresywna”. Biskupi natomiast apelują, aby nie ulegać „naciskom nielicznych, choć bardzo głośnych środowisk, dysponujących niemałymi środkami finansowymi, które w imię nowoczesnego wychowania dokonują eksperymentów na dzieciach i młodzieży”.
 | Dariusz Kowalczyk SJ |
Co? Gdzie? Kiedy?
