Ze Zmartwychwstaniem Pana Jezusa było tak: pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła odsunięty kamień. W środku było pusto. Do stojącej na zewnątrz zapłakanej Marii podszedł Chrystus Pan i zwrócił się do niej tymi słowami: „Niewiasto! Dlaczego płaczesz?”. Zatem pierwszą osobą, której ukazał się Pan Jezus, była ona: Maria Magdalena – kobieta. Dlatego w Kościele wschodnim otaczano ją wielką czcią jako Apostołkę Apostołów, ponieważ to właśnie ona oznajmiła uczniom o tym, że Jezus zmartwychwstał.
Ten krótki, ale jakże wymowny dialog między Jezusem a Marią w ogrodzie wywołuje poruszenie chyba w każdej kobiecie. Niektórzy mówią, że w ten sposób Chrystus Pan dowartościował kobiety. Być może. Faktem jest, że Kościół przez całe wieki starał się naśladować swego Mistrza, okazując kobietom szacunek dużo bardziej niż świeckie instytucje. Setki lat przed tym, jak kobiety uzyskały prawo wyborcze, Kościół słuchał tego, co kobiety miały do powiedzenia.
Pomyślmy choćby o św. Katarzynie Sieneńskiej czy św. Brygidzie Szwedzkiej, które doradzały nawet papieżom. W ostatnim czasie widzimy coraz więcej kobiet pełniących ważne funkcje w Kościele. Na tyle ważne, że aż trudno zrozumieć, dlaczego niektóre panie, zwłaszcza z lokalnych Kościołów na Zachodzie, wciąż narzekają na dyskryminację, domagając się dopuszczania kobiet do urzędów kościelnych.
Mylą przy tym niestety dwie rzeczy: dowartościowanie kobiet w posłudze Kościołowi z uzurpacją urzędów kościelnych. A przecież jeśli kobiety tylko chcą, mają ogromnie wiele okazji, aby służyć Kościołowi i swoim współwiernym w takim wymiarze, który pozostaje w zgodzie z nauczaniem i Tradycją Kościoła. A już w ostatnim czasie boom kobiecy w Kościele powszechnym jest naprawdę widoczny.
Wiele kobiet zostało powołanych na ważne stanowiska w instytucjach watykańskich, jak chociażby ostatnio s. Nuria Calduch-Benages, która jest pierwszą kobietą na stanowisku sekretarza Papieskiej Komisji Biblijnej. Z kolei w lutym br. papież powołał s. Nathalie Becquart, francuską ksaweriankę, na podsekretarza Synodu Biskupów.
Obecnie prawie jedna czwarta pracowników Kurii Rzymskiej to kobiety. Trend ten szczególnie widoczny jest w Kościele w Niemczech, gdzie w ubiegłym miesiącu świecka teolożka z Limburga dr Beate Gilles została wybrana na sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Niemiec. Nowy urząd obejmie 1 lipca. Z kolei w niemieckiej diecezji Essen po raz pierwszy świecka kobieta pokieruje parafią jako jej proboszcz.
Tak liczne powoływanie kobiet na stanowiska kościelne dotychczas zajmowane przez mężczyzn, i to głównie duchownych, to także znak czasów, w których żyjemy. Spadek liczby powołań, małe zaangażowanie mężczyzn w życie Kościoła – to również przekłada się na zmiany w Kościele. Nie tylko społeczne trendy. Te zmiany, wymuszone ogólną sytuacją społeczną – w odróżnieniu od tych promowanych przez lewicowe ruchy feministyczne – nie muszą oznaczać katastrofy dla Kościoła, jak niektórzy prorokują. Wszak kobiety były obecne w Kościele od jego zarania. Niekiedy nawet bardziej niż obecnie. Wystarczy postudiować nieco historię Kościoła. Być może w naszych czasach potrzebny jest Kościołowi „geniusz kobiecy” jako przeciwwaga do skrajnie lewicowych nurtów wykorzystujących kobiety do walki, a nie do dawania miłości, czułości, akceptacji, ochrony? Każde czasy mają swoje wyzwania. I należy je podjąć z pełną ufnością, że Pan czuwa nad swym Kościołem, a wspomaga nas Matka Kościoła – „pierwsza miłość świata” – jak pisze o Niej abp Fulton J. Sheen.
Co? Gdzie? Kiedy?
