Z powołaniem w naszym życiu jest zupełnie inaczej, niżbyśmy chcieli, gdyż ono nie jest naszą decyzją. Naszą decyzją jest jedynie – albo aż – odpowiedź na nie: przyjmująca bądź odrzucająca.
Jezus „przywołał do siebie tych, których sam chciał” (Mk 3, 13), a więc to On wybiera sobie spośród ludzi swoich współpracowników. Czy w takim razie mamy jakiś wpływ na liczbę nowych powołań? I po co właściwie są takie dni jak Niedziela Dobrego Pasterza, w którą modlimy się o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, skoro to Bóg wybiera, a nie my?
Otóż chodzi o to, aby osoby, do których Bóg kieruje swoje szczególne zaproszenie do współpracy z Nim w dziele prowadzenia i nauczania ludu Bożego, najpierw to zaproszenie usłyszały, a następnie przyjęły. „A oni przyszli do Niego”, czytamy dalej w Ewangelii według św. Marka (3, 13). Pan Bóg zaprasza nieustannie, ale Jego głos ginie, bo jest zagłuszany przez sprawy tego świata, a współcześnie wręcz rugowany na wszelkie sposoby.
Im więcej zamętu w sprawach rodziny, moralności, uczciwości i po prostu zwyczajnej normalności, tym trudniej usłyszeć Jego wołanie. Do tego dochodzi obrzydzanie drogi kapłańskiej i zakonnej poprzez przypisywanie osobom duchownym i konsekrowanym wszystkiego, co najgorsze. Nic dziwnego, że od lat borykamy się z kryzysem powołań. Problem ten najbardziej dotyczy naszego europejskiego kontynentu i Ameryki Północnej, gdzie odnotowuje się największy spadek liczby święceń, podczas gdy spadek liczby sióstr zakonnych dotyczy już całego globu.
Bezlitośnie ukazały to najnowsze statystyki opublikowane przed miesiącem przez „Rocznik Papieski” („Annuario Pontificio” 2021) oraz „Rocznik Statystyczny Kościoła” („Annuarium Statisticum Ecclesiae” 2019), odnoszące się do lat 2018-2019. Z danych z ostatnich lat jasno wynika, że Kościół najbardziej dynamicznie rozwija się w Afryce i Azji, a kryzys dotyczy zwłaszcza Europy, Ameryki Północnej i Oceanii. I to właśnie dzięki nowym powołaniom w Afryce i Azji liczba księży wzrosła w roku 2019 w stosunku do roku 2018 o 271 – ponieważ powołania na tych kontynentach rekompensują spadek liczby powołań w Europie. W tych samych latach liczba kapłanów wzrosła w Afryce o 3,45%, a w Azji o 2,91%, podczas gdy w Europie zmalała o 1,5%, a w Ameryce o 0,5%. Identyczny trend odnotowuje się w przypadku sióstr zakonnych, których liczba w skali globu spadła o 1,8%. Przyczynił się do tego spadek liczby zakonnic w Europie, Ameryce i Oceanii, podczas gdy – tak samo jak w przypadku księży – liczba sióstr zakonnych wzrosła w Afryce i południowo-wschodniej Azji.
Niestety, liczba powołań do kapłaństwa wciąż maleje w skali globalnej: na przestrzeni lat 2018-2019 odnotowano ich spadek o 1,6%. Największy spadek liczby powołań do kapłaństwa miał miejsce znowu w Europie – aż o 3,8%, a wzrost odnotował jedynie kontynent afrykański. 28,7% wszystkich seminarzystów na świecie to Afrykańczycy, podczas gdy seminarzystów europejskich jest już jedynie 13,9% w skali globu.
Dane te ukazują wyraźnie pewną prawidłowość: tam, gdzie mamy do czynienia z normalnością w sferze społecznej, rodzinnej, moralnej – tam są powołania do życia kapłańskiego i zakonnego. Bo w takich warunkach łatwiej usłyszeć głos Boga i pójść za nim. Dlatego potrzeba modlitwy, wsparcia i towarzyszenia osobom rozeznającym swoje powołanie, aby dostrzegły piękno bycia współpracownikami Boga i odważnie przyjęły Jego zaproszenie. Bo skorzystamy na tym my wszyscy – zarówno wierni, jak i niewierzący.
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
