Inny watykański thriller

Największe umysły wszechczasów charakteryzowały się tym, że poszukiwały tego co nadprzyrodzone, wiedząc, iż ludzkość i świat nie mogły powstać z niczego. Wielu doszło w ten sposób do poznania Boga, inni w znacznym stopniu się do Niego choć przybliżyli, nie negując istnienia siły wyższej. Obecnie żyjemy w epoce krzykliwych ateistów, którzy – uważając się za umysły oświecone – z góry negują możliwość istnienia Boga, chociaż zaciekle atakują Go w Jego wierzących. Co jest przecież bez sensu. Bo po co atakować wyznawców Kogoś, kto nie istnieje?

Okazuje się jednak, że również w naszych czasach, pomimo różnych słabości ludzi Kościoła, można odnaleźć w nim Boga. Pod warunkiem, że rozpocznie się poszukiwania. Tak zrobił jeden z moich ulubionych powieściopisarzy, Brytyjczyk Robert Harris, który podbił serca czytelników thrillerami historycznymi i powieściami. Do ostatniej z nich, zatytułowanej „Konklawe”, długo się przygotowywał, gdyż jako nieochrzczony ateista na początku nie miał pojęcia o Watykanie, papiestwie i sprawach z tym związanych. Jednak jako były dziennikarz polityczny od dawna interesował się „najstarszymi wyborami świata”, jak nazywa konklawe.

W rozmowie z „Catholic Herald” pisarz przyznaje, że przygotowania do najnowszej książki pozwoliły mu na nowo zobaczyć Jezusa. Żeby tak się jednak stało, podszedł do tematu poważnie i bez uprzedzeń. Przestudiował wiele książek i dokumentów na temat Kościoła katolickiego, odwiedził – a nawet zwiedził za specjalnym pozwoleniem – Watykan, zaczął czytać Pismo Święte pierwszy raz od czterdziestu lat. Im głębiej poznawał katolicką historię i tradycję, tym bardziej fascynował się Kościołem, papieżem Franciszkiem i zasadami wiary katolickiej. Przyznaje, że osoby oprowadzające go po watykańskich urzędach i apartamentach były bardzo otwarte, przyjazne i pomocne. Naturalnie również pracownicy watykańscy zdawali sobie sprawę, że byłoby pożądane powstanie bestsellera o kulisach dyplomacji watykańskiej w obiektywnym świetle, aby zerwać wreszcie z fałszywym i mocno niesprawiedliwym obrazem Watykanu, jaki nakreślił w swych powieściach amerykański pisarz Dan Brown.

Po dogłębnej kwerendzie, która pozwoliła mu napisać interesującą, realistyczną powieść o kulisach wyboru papieża, Robert Harris stwierdził: „Jedna rzecz, której nauczyłem się od Kościoła katolickiego, to to – jak powiedział kard. Newman w XIX w. – że można zmieniać naukę tylko na tyle, aby nie stała ona w sprzeczności z tym wszystkim, co było wcześniej”. To bardzo trafne stwierdzenie, zwłaszcza w naszych czasach, kiedy nie tylko ateiści, ale i niektórzy katolicy oczekują zmian w katolickiej nauce. Swoją drogą Harris krytykuje również „łatwy ateizm”, który pojawia się np. u Richarda Dawkinsa: „Myślę, że ateizm jest łatwą drogą, nudną drogą. Przyciągają mnie bardziej ludzie, którzy obierają trudniejszą drogę i starają się angażować w coś większego”.

Jako były przyjaciel i doradca Tony’ego Blaira, Harris spogląda obecnie na chrześcijaństwo również w kluczu politycznym, przyznając w „The Guardian”, że prześladowanie chrześcijan na Bliskim Wschodzie należy do „wielkich, nieopowiedzianych historii”. Mówi: „Przed Blairem i Bushem 1,5 mln chrześcijan żyło dość bezpiecznie w Iraku. Teraz jest ich tylko 250 tys., żyjących w stanie oblężenia”. Stąd pisarz dziwi się, jak mało uwagi poświęcają media wojnie toczonej na całym świecie przeciwko chrześcijanom. Okazuje się zatem, że pomimo nachalnej propagandy antykościelnej można odkryć prawdziwe oblicze Kościoła, jeśli się tylko tego chce. Ale bez dobrej woli będzie to niemożliwe.

Stefan Meetschen Autor jest dziennikarzem niemieckiego tygodnika Die Tagespost Idziemy nr 44 (578), 30 października 2016 r.