Kraków czeka

Zegar na fasadzie kościoła Mariackiego w Krakowie odmierza kolejne dni, godziny i minuty, jakie pozostały do Światowych Dni Młodzieży. Wyprzedzając redakcje zagranicznych gazet, które zaraz po Wielkanocy będą udawać się na wizyty studyjne do tegorocznego miasta młodych, postanowiłem już teraz sprawdzić, jak się sprawy mają. W końcu do tego najważniejszego wydarzenia Roku Miłosierdzia pozostały już tylko cztery miesiące.

Kraków powitał mnie wiosenną pogodą i radosną, żywotną atmosferą, jaką mają miasta akademickie. W przeciwieństwie jednak do takich znanych ośrodków studenckich jak np. niemiecki Heidelberg, krakowskich żaków należy szukać popołudniową i wieczorną porą nie w klubach, ale w kościołach. Popołudniowe Eucharystie i nabożeństwa odbywające się w historycznych świątyniach Starego Miasta są pełne młodych ludzi. Jakże mogłoby być inaczej w tegorocznej światowej stolicy młodych! Wielkopostne śpiewy dobiegające z wnętrza kościołów korespondowały z widokiem młodych zakonnic i księży w sutannach na ulicach – we mnie wzbudza to wciąż, nawet po ośmiu latach spędzonych w Polsce, zachwyt.

Zachwyt wzbudziło we mnie również same miasto: odnowione budynki, nowe chodniki i ulice, oczyszczone mury Wawelu połyskujące w słońcu – żadnych robót drogowych, wszystko ukończone i zadbane. Patroni zaś Światowych Dni Młodzieży, św. Faustyna i św. Jan Paweł II, zapraszają do Łagiewnik: do sanktuarium Bożego Miłosierdzia i do Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!” leżącego po drugiej stronie doliny rzeki Wilgi. Na spotkanie młodych ma być gotowa 40-metrowa kładka łącząca oba sanktuaria. I tak jak sanktuarium Bożego Miłosierdzia znane jest chyba wszystkim czcicielom s. Faustyny, tak warto również odwiedzić Centrum Jana Pawła II, które z dnia na dzień pięknieje.

Msze Święte odbywają się już w dolnym i górnym kościele. Właśnie w górnym od niedawna wystawiona jest na stałe zakrwawiona sutanna św. Jana Pawła II, którą miał na sobie w czasie zamachu 13 maja 1981 r. Trzeba przyznać, że trudno się przy niej nie zatrzymać, by choć na chwilę pogrążyć się w zadumie. Działa też już przebogata księgarnia, w której można nabyć albumy i książki dotyczące pontyfikatu Jana Pawła II oraz Krakowa i Polski w różnych językach.

Krakowskich żaków należy szukać 
popołudniową i wieczorną porą 
nie w klubach, ale w kościołach

Z parkingu przed sanktuarium odjeżdża już autobus do Brzegów w gminie Wieliczka, gdzie znajduje się Campus Misericordiae, czyli miejsce, gdzie odbędzie się czuwanie, a następnie Msza Święta posłania z udziałem papieża Franciszka – moment kulminacyjny ŚDM. Jadąc do Brzegów sądziłem, że zastanę tam puste pola i łąki, po których hula wiatr. Tak przecież było w czasie wizyty studyjnej przed ŚDM w Kolonii w 2006 r., która również odbyła się na kilka miesięcy przed spotkaniem młodych na Marienfeld: oprócz błota sięgającego po kostki nie było tam nic. Tymczasem na podkrakowskim Campus Misericordiae jest już gotowe rondo ŚDM z krzyżem, Trakt Franciszka, Trakt Jana Pawła II, parking, Dom Miłosierdzia w dość zaawansowanym stanie. Dodam, że po zakończeniu ŚDM będzie służył jako dom dziennego wsparcia dla osób starszych i niepełnosprawnych.

Okazuje się, że nie tylko Niemców należy chwalić za zdolności organizacyjne, bowiem w przypadku tak dużego wydarzenia religijnego Polacy już na starcie radzą sobie z jego przygotowaniem lepiej niż ich zachodni sąsiedzi. Ale może dlatego, że Polska jest po prostu przyzwyczajona do wielkich zgromadzeń religijnych. Na koniec pozostaje przytoczyć słowa, które powiedział mi kard. Stanisław Dziwisz: „Cieszymy się z obecności każdego, kto przybędzie na Światowe Dni Młodzieży”.

Stefan Meetschen Autor jest dziennikarzem niemieckiego tygodnika Die Tagespost fot. Stefan Meetschen/Idziemy Idziemy nr 12 (546), 20 marca 2016 r.