Kolejne państwa wprowadzają poluzowania w restrykcjach wiązanych z epidemią koronawirusa i życie społeczne zaczyna powoli wracać do normalności. Chociaż konsekwencje kryzysu pandemicznego jeszcze długo będą się nam odbijać czkawką. W tym kontekście kraje, które najbardziej zawiodły w kwestii solidarności, próbują w szybkim tempie się zrehabilitować i odbudować wizerunek potęg, które dbają nie tylko o siebie, ale przede wszystkim o innych. Niestety, nie będzie to łatwe, bo tego, jak Niemcy i Francja, a także instytucje unijne zawiodły zaufanie innych państw członkowskich w czasie kryzysu związanego z pandemią, chyba mało kto się spodziewał. W najgorszym i najtragiczniejszym czasie dla Włoch, które poniosły ogromne straty w ludziach, Francja i Niemcy odwróciły się do nich praktycznie plecami, zakazując eksportu sprzętu medycznego. Również sama Unia nie zrobiła praktycznie nic, by pomóc najbardziej dotkniętym pandemią. Padały jedynie hasła: „Wszyscy jesteśmy Włochami”, co zresztą miało dziwny wydźwięk. Obecnie niemiecki i francuski rząd próbują zatrzeć niesmak, proponując wspólną inicjatywę w wysokości 500 mld euro na odbudowę europejskiej gospodarki. Pomoc ta miałaby być bezzwrotna i dotyczyć szczególnie inwestycji ekologicznych i cyfrowych. Jednakże kraje północne Unii Europejskiej są przeciwne zaciąganiu kolejnych długów przez Komisję Europejską.
A co na to sama Komisja? Jej szefowa Ursula von der Leyen przedstawiła w ubiegłym tygodniu w Parlamencie Europejskim tzw. Recovery Instrument, czyli Projekt Odbudowy o wartości 750 mld euro, z których to pół biliona w dotacjach i 250 mld euro w tanich pożyczkach ma być wyasygnowanych dla krajów Unii. „Nadszedł moment Europy. To, co zaczęło się od maleńkiego wirusa, stało się ogromnym kryzysem gospodarczym, tak iż żaden kraj UE nie może reagować na to wyzwanie w pojedynkę” – powiedziała Ursula von der Leyen do europosłów. Jaki kruczek tkwi w tej pięknej wspólnotowej pomocy? Otóż wypłaty dotacji i pożyczek z Funduszu Odbudowy mają być powiązane z przestrzeganiem zasad państwa prawa, na podstawie zasady „fundusze za praworządność”. Jeśli chodzi o Polskę, to obowiązuje m.in. rekomendacja „poprawy klimatu inwestycyjnego w szczególności przez ochronę niezależności sądów”.
Zachodni publicyści zauważają jednak, że tymi posunięciami Unia, a w szczególności Niemcy i sama Angela Merkel, próbują poprawić swój mocno nadszarpnięty wizerunek. Zwłaszcza że jeszcze na początku maja przetoczyła się przez największe niemieckie metropolie fala społecznych protestów, i to pomimo ograniczeń w zgromadzeniach, w których obywatele krytykowali posunięcia rządu w kwestii walki z koronawirusem. Padały słowa: „Merkel musi odejść”. A to nie jest dobry przekaz tuż przed zbliżającą się prezydencją Niemiec w Radzie Unii Europejskiej, która rozpocznie się 1 lipca. Minister spraw zagranicznych Niemiec Heiko Maas (SPD) chce, aby głównym tematem prezydencji Niemiec w UE była walka z koronakryzysem. „Nikt, kto podważa fundamenty wartości Unii Europejskiej, nie powinien oczekiwać, że w pełni skorzysta z finansowych korzyści Unii” – zapowiedział Heiko Mass. Ponownie więc kraje rozgrywające Unią próbują ratować wizerunek solidarnej wspólnoty poprzez wielkie słowa i deklaracje, ale również groźby. Co z tego wyniknie? Chyba już nic nie jest w stanie uratować mitu wspólnoty państw narodowych, która od dawna nie istnieje. O ile kiedykolwiek istniała.
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
