W Polskim systemie prawnym brakowało instytucji, do której mogłyby zgłaszać się osoby dotknięte przestępstwem pedofilii. Teraz ma się to, a raczej może, zmienić. Błażej Kmieciak został przewodniczącym państwowej komisji ds. wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności wobec małoletniego poniżej lat 15. Brzmi dość skomplikowanie, ale chodzi o sprawę prostą, naganną i bulwersującą. Wyboru dokonał sejm, choć nie jednogłośnie, bo głosami 244 posłów, przy 173 przeciwnych.
Przewodniczący komisji jest doktorem habilitowanym nauk prawnych, ma doktorat z socjologii prawa, jest też absolwentem resocjalizacji i podyplomowych studiów w zakresie prawa medycznego i bioetyki. Jako nowy urząd komisja będzie zajmowała się „systemowo wsparciem osób, które doświadczyły cierpienia, bólu, bardzo często poniżenia godności”. Nowy jej szef zapewnił, że komisja nie stanie się miejscem, w którym – jak się wyraził – „będzie się podgrzewać badane przez nią sprawy”, choć ma być otwarta na kontakt z mediami. Zapowiedział też, że komisja będzie wspierać rodzinę, ale na samym początku chce skupić się na wsparciu prawnym i otoczeniu opieką osób, które zwrócą się do niej o pomoc. Pomoc prawna powinna iść w parze ze wsparciem terapeutycznym.
Ale – co według mnie jest najważniejsze – do zadań komisji będzie należało też wydawanie postanowień o wpisie do Rejestru Sprawców Przestępstw na tle seksualnym, zawiadamianie odpowiednich organów o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, a także o przypadkach niezawiadomienia o podejrzeniu przestępstwa pedofilii. Komisja będzie też identyfikować zaniedbania i zaniechania w wyjaśnianiu przypadków nadużyć seksualnych. Także w Kościele. W tym miejscu warto zadać pytanie, czy rzetelnie i skutecznie będą przeprowadzone działania. Dla lewicy nowy szef jest nie do zaakceptowania, ponieważ jest byłym współpracownikiem Ordo Iuris – instytutu, który dla nich jest organizacją fundamentalistyczną. Dla prawicowej „konserwy” po tym, jak w głosowaniu sejmowym przepadła kandydatura ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, komisja traci niemal rację bytu.
Kilka dni po wyborze nowy przewodniczący zapowiedział w Radiu Łódź, że Kościół sam się z wielu powodów nie oczyści, dlatego pomocna w tym będzie właśnie komisja. Oby tak się stało. Wiem, że chęci niczego nie załatwią. Wiem, że proces będzie bolesny i długotrwały. Wiem, że w dłuższej perspektywie dla Kościoła – zabójczy. Dlatego szybko ten wrzód trzeba przeciąć. Tym bardziej, że im dłużej to trwa, tym słabszy staje się Kościół i tym chętniej z powodów ideologicznych jest okładany pałkami. Oczywiście pod pozorem troski o ofiary i stan duchowieństwa, w rzeczywistości – z racji trwającej wojny cywilizacyjnej, w której Kościół jest przeszkodą dla nowego porządku.
To oczyszczenie nie będzie też dla Kościoła łatwe, dlatego że wywołałoby istne trzęsienie ziemi. Zachwiałoby wieloma posadami, stanowiskami i karierami. Paradoksalnie jednak nie będzie też na rękę niektórym wrogom Kościoła. Bo ci, widząc, jak głębokie są powiązania polityczno-historyczno-bezpieczniackie, zrobią wszystko, by tego nie przecinać. Dlaczego? Bo w ten sposób mogą wciąż łatwo wpływać i manipulować niektórymi ważnymi osobami, zaplątanymi w tę lawendowo-lustracyjną sieć. Pewna wspólnota interesów mimo rozbieżnych celów na tym ziemskim świecie, niestety, istnieje…
Co? Gdzie? Kiedy?
