Narodowe memento

Przychodzi już trzecia rocznica katastrofy smoleńskiej. Im więcej czasu mija, tym bardziej mnożą się znaki zapytania. Najważniejsze materialne dowody śledztwa są ciągle w Rosji, praktycznie – za zgodą naszych władz.

Walka o prawdę o katastrofie musi trwać. Ale szukając wyjaśnienia jej przyczyn, nie możemy omijać, szczególnie w dniu rocznicowej żałoby, tego, co pewne. Katastrofa była wielkim, narodowym memento mori. Przypomniała, że nasze codzienne sprawy i walki toczą się na krawędzi Wieczności, gdzie – gdy nasze życie zatrzyma ostateczna „stop-klatka” – przychodzi nieuchronny Sąd, ostateczna weryfikacja wszystkich naszych dążeń, prac i walk. Ten wstrząs powinien był zmienić nasze życie narodowe, nas samych. Powinien był zmienić politykę, tak jak o to wołał „do rządców narodów” osiem wieków temu patron naszego Papieża, św. Franciszek z Asyżu: „Zastanówcie się i zobaczcie, ponieważ zbliża się dzień śmierci. Proszę więc was z uszanowaniem, na jakie mnie stać, abyście z powodu kłopotów i trosk tego świata, jakie macie, nie zapominali o Panu i nie odstępowali od Jego przykazań, bo ci wszyscy, którzy o Nim zapominają i odstępują od Jego przykazań, są przeklęci (por. Ps 118,21) i Pan o nich zapomni (por Ez 33,13). (…) Stąd usilnie radzę wam, moim panom, abyście odsunęli od siebie wszystkie troski i zabiegi i przyjmowali z uniżeniem Najświętsze Ciało i Najświętszą Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa w Jego świętej pamiątce. I tak wielką cześć dla Pana rozszerzajcie wśród ludu wam powierzonego, aby każdego wieczoru na głos herolda lub inny znak cały lud oddawał chwałę i dziękczynienie Panu Bogu wszechmogącemu. A jeśli tego nie będziecie czynić, wiedzcie, że w dniu sądu będziecie musieli zdać rachunek przed Panem Bogiem waszym, Jezusem Chrystusem (por. Mt 12,36)”.

Żyjemy w drodze do Boga. Jako ludzie i jako naród musimy się wspierać w dobrym życiu, bo to jest miarą dobra wspólnego. Katastrofa pokazała zaś, jakie są ostateczne konsekwencje zwyrodnienia polityki, zamienionej w zawziętą walkę o władzę i konsumpcję. Pokazała, dokąd doprowadziło poniewieranie majestatu Rzeczypospolitej, reprezentowanego przez Prezydenta, lekceważenie solidarności narodowej, ignorowanie moralnych powinności polityki – podporządkowywanych sondażom i walce o władzę. Czas naprawić nasze życie, czas, byśmy wszyscy wysłuchali smoleńskiego memento. Są znaki, których nie wolno lekceważyć.

Marek Jurek Idziemy nr 14 (395), 7 kwietnia 2013 r.