Końcówka starego roku wypadła dla Niemiec boleśnie i szokująco. Od dawna bowiem wisiał w powietrzu strach przed masowym atakiem terrorystycznym, zwłaszcza po letnich atakach ze strony imigrantów w różnych częściach kraju. A jednak zamach na jarmarku świątecznym w Berlinie, do którego przyznało się tak zwane Państwo Islamskie, zszokował – jak zwykle w takich przypadkach w Europie – opinię społeczną. Chociaż można się było tego spodziewać.
Dla niektórych jednak szokujące były również doniesienia niemieckich mediów, jeszcze tej samej nocy i następnego dnia po ataku, w których była mowa o staranowaniu uczestników jarmarku przez polskiego kierowcę. Następnie podawano, że polski kierowca był drugim kierowcą ciężarówki, czyli niejako wspólnikiem zamachowca. Na końcu można się było z mediów dowiedzieć, że zamachowiec działał w amoku, jak wszyscy poprzedni imigranci atakujący niemieckich obywateli w ostatnim czasie.
Dopiero kiedy do akcji terrorystycznej przyznało się ISIS, media skapitulowały w swoich dywagacjach. Zresztą to znajomy model ich funkcjonowania, powtarza się przecież za każdym razem, kiedy w ataki zamieszani są imigranci. Tym bardziej teraz, kiedy Angela Merkel zapowiedziała swoją kandydaturę na kolejną kadencję, można się spodziewać różnych manipulacji medialnych, mających służyć ociepleniu wizerunku pani kanclerz. I zastosowanych po to, by w żadnym wypadku nie łączyć jej – jako autorki „otwartych granic” – z tymi wydarzeniami.
Wchodzimy jednak w nowy rok, który na scenie politycznej przyniesie nam nowe twarze, w postaci prezydenta Niemiec i Francji. Nieznana jest również jak na razie przyszłość włoskiego rządu wraz z nowym premierem, który będzie musiał poprowadzić Italię przez niemały kryzys gospodarczy. Wiele będzie się działo również z uwagi na 500. rocznicę reformacji i 300. masonerii, a z drugiej strony – 100. Rocznicę objawień fatimskich i takąż Rycerstwa Niepokalanej, do której ta katolicka organizacja przygotowuje się już od wielu miesięcy. W sposób szczególny w comiesięcznych czuwaniach w Niepokalanowie Rycerstwo Niepokalanej modli się za masonów, tak jak tego pragnął św. Maksymilian Kolbe.
A do tego 16 grudnia zakończonego właśnie roku, pierwszy raz od 36 lat, nie wydarzył się cud św. Januarego w neapolitańskiej katedrze. W przeszłości nieobecność tego – niemal dorocznego – cudu wiązała się z następującymi rychło kataklizmami jak trzęsienie ziemi czy epidemia. Z tego powodu można usłyszeć wiele apokaliptycznych głosów z różnych stron o walce, jaka w roku 2017 ma nastąpić między siłami dobra a siłami zła.
Patrząc jeszcze na to, co dzieje się w Syrii, gdzie tysiące osób giną i cierpią z powodu wojny na oczach całego świata, oraz na nieustanne zamachy terrorystyczne na Bliskim Wschodzie, rzeczywiście można mieć wrażenie, że żyjemy u końcu czasów.
Tyle tylko, że tak myśleli również ludzie w czasie drugiej wojny światowej, prześladowań komunistycznych i innych konfliktów, kiedy wydawało się, że siły zła z całą mocą zawzięły się na nasz świat. Myślę, że dywagowanie o bardziej lub mniej rychłym końcu świata nic tu nie da, a już na pewno nie wprawi nas w nastrój do działania, wręcz przeciwnie. Takie trudne doświadczenia powinny w nas wyzwalać pokłady jeszcze większego zaangażowania na rzecz dobra i przede wszystkim modlitwy. Może będzie to najlepsze postanowienie noworoczne.
Co? Gdzie? Kiedy?
