Z tego obrazu osobowości Franciszka wyłania się nie tylko charakter samego papieża, ale i kierunek, w jakim będzie zmierzał Kościoł pod jego przewodnictwem. Z jego zawartych w książce przemyśleń o świecie i Kościele wynika jasno: papież ma wizję i zadanie. To zresztą widać gołym okiem.
Gesty i słowa papieża robią wielkie wrażenie nawet – a może zwłaszcza – na ludziach niewierzących. Nie tylko Rzym mówi o swoistej „papamanii” czy „efekcie Franciszka”. Nowy papież dotarł do ludzi, szczególnie do ludzi ubogich czy odrzuconych, tych, którzy cierpią. Oni też widzą w nim zwykłego człowieka, i to jest podstawą jego fenomenu. Franciszek to człowiek, który daje spójne świadectwo, i jest w tym aspekt autentyczności, którego dziś tak brak…
Francesca Ambrogetti zapewniła, że wybór na papieża nie zmienił zupełnie kard. Bergoglia. – Jest takim samym człowiekiem, jakim był, może tylko więcej się teraz uśmiecha – powiedziała.
Tego samego dnia, kiedy w Warszawie gościła autorka książki, papież Franciszek podczas środowej audiencji generalnej mówił, że w mentalności, w której dominuje pieniądz, ludzie traktowani są jak „odpadki”, i apelował o kulturę „solidarności i dialogu” i o to, by położyć kres marnowaniu jedzenia. Jego wyrzucanie jest „kradzieżą ze stołu biednych i głodnych”.
Dzień później, w wykładzie dla słuchaczy Papieskiej Akademii Kościelnej, Franciszek piętnował karierowiczostwo w Kościele, które porównał do trądu. Kiedy nuncjusz lub sekretarz nie podąża drogą świętości, a jego duchowość nabiera charakteru światowego, ośmiesza się i wszyscy śmieją się z niego. „Bardzo was proszę: nie ośmieszajcie się” – mówił papież.
Czemu tak dużo o tym piszę? Bo ta nowa twarz Kościoła niezwykle kontrastuje z obecną polityką. Dziedziną obecną w życiu każdego z nas, bo z definicji ma działać w obszarze dobra wspólnego!
Jest coraz gorzej. Przykłady można mnożyć, ale przypomnę tylko kilka. Co można powiedzieć o prezydent stolicy, która nie wie nawet, ile kosztuje bilet na tramwaj, podczas gdy jego cena wciąż rośnie? Która nie chce kupić biletu obowiązującego wszystkich bez wyjątku? Której urząd nie poradził sobie z ustawą śmieciową i nie jest w stanie koordynować kilku inwestycji w mieście? A która krytykę ze strony przeciwników nazywa zawsze populizmem i nie widzi w tym wszystkim niczego złego? A zamiast przyznać się do licznych błędów, które każdemu z nas mogą się zdarzyć, jej zaplecze przygotowuje – co? – strategię wizerunkowej obrony.
O problemach byłego już na szczęście marszałka województwa podkarpackiego nawet lepiej nie pisać, bo to, co robił, powoduje mdłości. Władza kusi, władza zmienia, czasem niektórym odbiera – jak mówiła moja babcia – rozum. Tylko dlaczego aż tak?
Tak jak Kościół powinien towarzyszyć ludziom – tak politycy również. Oczywiście zaraz ktoś zarzuci, że papież to wyjątek, a poza tym nic się nie zmieni. Sam papież nie wystarczy, ale zmienia się już sporo. Natomiast w polityce – nic.
 | Krzysztof Ziemiec |
Co? Gdzie? Kiedy?
