28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Platformo, nie kłam

Ocena: 0
1411

Wygląda na to, że rządowy program Rodzina 500+ wejdzie w życie tak, jak zapowiadano, a więc 1 kwietnia. W budżecie zapisano na ten cel 17 mld złotych, łamiąc po drodze opór ministra finansów Pawła Szałamachy i zapewne kilku innych ministrów, dla których konieczność znalezienia tak ogromnej kwoty w kolejnych budżetach stanowi nie lada wyzwanie. Co ważne, będzie to projekt „czysty”, a więc bez progów dochodowych, nieobniżający innych świadczeń. Każda rodzina dostanie na drugie i kolejne dziecko 500 zł.

Platforma oskarża, że „oszukano Polaków”, bo rzekomo Prawo i Sprawiedliwość obiecywało w czasie kampanii wyborczej po 500 zł na każde dziecko. To oczywista nieprawda. Śledziłem losy tego pomysłu od pierwszych dni i nigdy nie miałem wątpliwości, że uprawnień do pomocy nie otrzymają rodziny z jednym dzieckiem. Takie rozszerzenie programu mijałoby się przecież z podstawowym celem, a jest nim przede wszystkim wyjście z demograficznej spirali śmierci. To właśnie pieniądze na drugie dziecko mają skłonić większość polskich rodzin – tych z jednym potomkiem – do myśli o drugim potomku. A może i o kolejnym. Gdyby pieniądze dostawali wszyscy, nie byłoby tej motywacji, o którą chodzi dziś państwu polskiemu. Byłby to po prostu program socjalny, bardziej utrwalający złe tendencje, niż próbujący je złamać i odwrócić.

Platforma miota się dziś pomiędzy potępieniem programu a zazdrością, że to nie ona wpadła na ten pomysł, na który w dodatku wpadł podobno osobiście Jarosław Kaczyński. To drugie uczucie prowadzi ją do prób przelicytowania PiS-u: stąd forsowanie hasła „500 zł na każde dziecko”. Niby to manewr sprytny, ale tylko pozornie. Polacy wiedzą przecież, że partia Tuska, Kopacz i Schetyny miała osiem lat na realizację swoich pomysłów. W sferze prorodzinnej nie zrobiła niemal nic, poza symbolicznym podwyższaniem VAT-u na ubranka dziecięce i kolejnymi zapowiedziami „żłobka i przedszkola dla każdego” (obietnica nigdy niespełniona). Zresztą, nie ma co ukrywać, PO nie chciała wiele zrobić dla dzietności. Po pierwsze dlatego, że formacja ta nie wierzy w duże projekty społeczne, a po drugie z tego prostego powodu, że kryzysem demograficznym martwi się szczerze jedynie obóz patriotyczny. Ci, którzy szukają karier w Brukseli, patrzą na wymieranie Polski spokojnie. Bo przecież ludzi w Europie jest dużo, w razie czego przybędą imigranci, a poza tym – a może przede wszystkim – troska o dzietność konkretnego narodu pachnie „nacjonalizmem”.

To właśnie pieniądze na drugie dziecko 
mają skłonić większość polskich rodzin 
do myśli o drugim potomku

Zapamiętałem – i gdzie mogę, promuję – fragment konferencji Donalda Tuska z roku 2011, gdy błysnął on taką oto odpowiedzią na pytanie o „bombę demograficzną, która nad nami wisi”: „Bomby demograficznej nie rozbroi nikt, poza nami samymi. My możemy napisać 150 ustaw, zbudować 65 systemów emerytalnych, a bomba demograficzna po polsku nazywa się: za mało dzieci. A skoro za mało dzieci, to nie trzeba pisać ustaw, tylko wziąć się do zupełnie innej roboty. Redaktor pyta, jakiej konkretnie? No, odsyłam do... do czego?”. Wówczas włączył się rzecznik rządu Paweł Graś, dodając: „Wyjaśnimy po konferencji panu redaktorowi (śmiech)”. Na co z kolei Tusk: „Do czegoś, do kogoś...”. Tyle ci rubaszni panowie rozumieli z problematyki demograficznej w połowie swoich rządów. Później, owszem, próbowali udawać, że coś robią, ale tylko dlatego, że opozycja podjęła sprawę, a prawdziwe społeczeństwo obywatelskie – czyli to, któremu rzeczywiście leży na sercu dobro wspólne – zaczęło żądać jakiegoś działania.

Program 500+ będzie pewnie wymagał dopracowania. Stanowi jednak dla Polski unikatową szansę na uniknięcie cichej śmierci. Będzie też elementem przywracania podstawowej sprawiedliwości. III RP obciążyła bowiem rodziny – w sposób nieznany w Europie – kosztami edukacji i opieki zdrowotnej (formalnie bezpłatnej). Wyraźne wsparcie ze strony państwa należy traktować jako rodzaj zadośćuczynienia za tę trwającą krzywdę. Może nawet, jeżeli wszystko pójdzie dobrze, program należy rozwinąć? Dać rodzinom po 1000 zł na każde trzecie dziecko? Objąć tym rodzajem pomocy również rodziny z dziećmi studiującymi? Warto o tym myśleć. Także dlatego, że polityka prorodzinna, której towarzyszy prorodzinna kultura, to najlepsze lekarstwo na cywilizację śmierci.

Jacek Karnowski
Autor jest redaktorem naczelnym tygodnika
wSieci
Idziemy nr 7 (541), 14 lutego 2016 r.

 

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 28 marca

Wielki Czwartek
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 13, 1-15
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter