Propozycja nie na miejscu

Skończył się długi w tym roku karnawał, który w ostatnich latach zasadniczo niczym nie różni się od czasu zwykłego, a nawet pokutnego. Modne sieci cukierni, kawiarni, lodziarni kuszą przez cały rok wyśmienitymi tortami, ciastami, pączkami, bezami, zapraszając na słodkie świętowanie codziennie i bez okazji. Tłumy ludzi spieszących rano do pracy i w biegu kupujących słodkie drożdżówki i pączki na drugie śniadanie to też standard w dużych miastach. Nic dziwnego, że kiedy nadchodzi Tłusty Czwartek i po nim ostatki, pączki i faworki spożywa się niejako pro forma – ale czy z przyjemnością?

Bo to, co mamy na okrągło, po prostu powszednieje. Sama w tym roku w Tłusty Czwartek zjadłam tylko jeden pączek. A im bliżej było końca karnawału, tym częściej słyszałam od różnych osób, że jak to dobrze, iż nadchodzi Wielki Post, bo wreszcie będzie można przejść na zdrowe odżywianie. Tak jakby ktoś zakazywał ludziom zdrowego odżywiania w ciągu roku czy w karnawale! W obecnych czasach problemem raczej jest to, że nic nie jest zakazane. Traktowanie Wielkiego Postu jako czasu odnowy biologicznej jest oczywiście pomyłką. Naturalnie, ten czas kojarzy się ludziom z pewną „pracą nad sobą”, gdyż sprzyjają temu warunki na dworze, oznaki wiosny, ładniejsza pogoda, dłuższy dzień, a więc pewnego rodzaju przebudzenie się z zimowej stagnacji i żywieniowego dogadzania sobie. Ekolodzy dodaliby zaraz argument, że zdrowe odżywianie i ruch na świeżym powietrzu to dodatkowe punkty wiosenno-postnej dyscypliny.

Zresztą w Kościele na Zachodzie – tam, gdzie jeszcze praktykuje się postanowienia wielkopostne – większą uwagę zwraca się na zdrowotny niż duchowy wpływ ascezy. Pamiętam, jak jedna z niemieckich parafii proponowała jako postanowienie wielkopostne, aby z samochodu przesiąść się na rower, nie kupować nowych ubrań i zredukować korzystanie ze smartfona. Oczywiście, są to dobre zasady, które można stosować w ciągu całego roku, aby żyć bardziej świadomie i dbać o środowisko. Ale nie mają one wiele wspólnego z życiem duchowym! A Wielki Post odnosi się przede wszystkim do okiełznania ciała, ażeby wyostrzyć nasze zmysły na sprawy duchowe. I w tym celu pościmy, a nie dla lepszej figury czy korzyści dla środowiska naturalnego.

Na takich niewłaściwych przesłankach opiera się propozycja – nie na miejscu – złożona papieżowi Franciszkowi, aby na czas Wielkiego Postu przeszedł na weganizm! Złożona przez organizatorów akcji „Million Dollar Vegan”, promowana m.in. przez Paula McCartneya i innych celebrytów. W zamian za to organizatorzy akcji wpłacą milion dolarów na wybraną przez papieża organizację charytatywną. Według organizatorów kampanii, rezygnacja ze spożywania mięsa i nabiału wpływa na zmniejszenie globalnego ocieplenia, a więc służy naszej planecie. Według Uniwersytetu w Oxfordzie, osoba, która będzie na diecie wegańskiej przez 40 dni, zaoszczędzi tyle emisji dwutlenku węgla do atmosfery jak przy locie samolotem z Londynu do Berlina.

Argumenty przekonujące, tyle że nie mają nic wspólnego z Wielkim Postem. I składanie takiej propozycji papieżowi jest celowym zeświecczaniem tego tak ważnego okresu liturgicznego dla Kościoła i katolików. Bo Wielki Post to przede wszystkim walka duchowa i przygotowanie się na wielką tajemnicę Zmartwychwstania. A że asceza ma wartości dodane w postaci lepszego samopoczucia i zdrowszego życia dla siebie i innych, to wiedzieli już Ojcowie Pustyni. McCartney przecież nagle tego nie odkrył.