Światowe Spotkanie Rodzin w Dublinie upłynęło w międzynarodowych mediach pod znakiem agitacji na rzecz obecności w Kościele katolickim par homoseksualnych oraz współczucia dla ofiar wykorzystywania seksualnego przez duchownych z tegoż Kościoła. Jednym słowem: krytyki zarówno przeszłych, jak i teraźniejszych jego działań. I choćby nie wiem jakie działania prewencyjne podejmowane były w diecezjach dla ochrony nieletnich przed wykorzystywaniem seksualnym, czy jak bardzo kolejni papieże przepraszaliby za grzechy wykorzystywania, i tak Kościół katolicki przedstawiany jest jako zło najgorsze – bo zawsze działa nie po myśli współczesnego świata. A świat mówi, że homoseksualizm jest dobry, pedofilia zła, ale tylko w kręgach duchownych, wszelkie formy aktywności seksualnej jak najbardziej zalecane, deprawacja dzieci od przedszkola mile widziana.
Jak do tej pory, nie doczytałam się w żadnej świeckiej prasie o zależności pomiędzy promowaną kulturą seksualnego rozpasania a pedofilią. A fakty wyglądają następująco: od najwcześniejszych lat wtłacza się dzieciom, a potem dorosłym, do głów, że człowiek to nie byt rozumny i uduchowiony, ale obiekt seksualny, zorientowany pod względem tendencji seksualnych w tę czy inną stronę. We współczesnej kulturze dominuje przekonanie, że człowieka określa niemal wyłącznie popęd seksualny. Dzieci z amerykańskich przedszkoli mają zajęcia z drag queens, czyli z mężczyznami przebranymi za kobiety, lub dostają zestawy do nauki pobudzenia seksualnego.
Nastolatki z kanadyjskich szkół w prowincji Ontario na zajęciach dotyczących higieny zdrowotnej dostają testy opisujące seks gejowski między nastoletnimi chłopcami w taki sposób, że nawet artykuły o tym opatrzone są ostrzeżeniem „Uwaga: tylko dla dorosłych!” – a przecież te testy rozwiązują nastoletnie dzieci. Brytyjska telewizja BBC wciąż emituje coraz to nowe spoty pouczające rodziców, aby pozwolili swoim dzieciom – w wieku przedszkolnym albo i młodszym, jak wynika z pokazywanych obrazków – wybrać odpowiadającą im orientację seksualną.
Spójrzmy wokoło: wszystko sprowadza się do spraw seksualnych. Seks, a nie Bóg, ma być wybawieniem współczesnego człowieka. W wielu kościołach na Zachodzie mówi się swobodniej o seksie niż o Bogu, bo odwrócone zostały pojęcia: kiedyś seks był tematem tabu, a teraz jest nim Bóg. Kardynał Christoph Schönborn podczas spotkania rodzin w Dublinie zauważył, że w kontekście dzieci „zbyt wiele mówi się o seksie, a zbyt mało o szkodach, jakie wyrządzają dzieciom konflikty ich rodziców”. Który z zachodnich polityków zwraca uwagę na realne potrzeby dzieci i nastolatków, jakie kształtują osobowość człowieka na całe życie, a pośród których dominuje potrzeba zdrowej, stabilnej rodziny? Chyba ostatnim takim politykiem była brytyjska premier Margaret Thatcher, która mówiła, że „dzieci potrzebują bezpieczeństwa i muszą być wychowywane w stabilnym, kochającym środowisku, w którym rodzice oferują czas, miłość i prowadzenie. Jest to najbardziej prawdopodobne, kiedy rodzice żyją w związku małżeńskim – i pozostają małżeństwem”.
Oczywiście, Margaret Thatcher nie musiała wtedy precyzować, że mówi o małżeństwie kobiety i mężczyzny. A teraz pozostał już tylko Kościół, który dba o dzieci, przypominając o najlepszym dla dziecka środowisku, jakim jest rodzina złożona z matki i ojca. Aby jednak jego głos przestał być wiarygodny, nagłaśnia się przypadki pedofilii w Kościele, które – jak wykazują badania – stanowią ułamek procenta wszystkich nadużyć seksualnych wobec nieletnich.
Co? Gdzie? Kiedy?
