Franciszek przypomniał słowa św. Pawła: „Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce” (Rz 4,26). Cóż to znaczy? Otóż reakcja zagniewania, wyrzutu jest czasem jak najbardziej naturalna. Kiedy ktoś nas trochę zawiódł, nie zrobił tak, jak tego oczekiwaliśmy, jesteśmy na niego źli. Nie musimy, a nawet nie powinniśmy udawać, że nas to w ogóle nie dotknęło. Ważne jest jednak, aby nie być w zagniewaniu zatwardziałym, by nie zwlekać długo z pojednaniem się. O ile to możliwe, nie idźmy spać w gniewie i nie budźmy się gniewie. Wyciągnijmy dłoń do zgody. To właśnie znaczą słowa, aby nad naszym gniewem nie zachodziło słońce.
Katecheza Franciszka o małżeństwie przypomniała mi inną katechezę na ten temat. Słyszałem ją kiedyś na Drodze Neokatechumenalnej. Mowa jest w niej o trzech ołtarzach w małżeństwie: ołtarz eucharystyczny, ołtarz stołu, przy którym wspólnie spożywa się posiłki, i ołtarz małżeńskiego łoża. To ważne, aby razem być na Mszy Świętej, przyjmować Komunię, a jeśli potrzeba, przystępować do sakramentalnej spowiedzi. Wspólne odniesienie do Boga buduje wzajemne zaufanie i uczy przebaczania. Drugi ołtarz to wspólne spożywanie posiłków. W dzisiejszych zagonionych czasach nie zawsze jest to możliwe, ale trzeba zadbać, aby czasem, przynajmniej w dni świąteczne, zasiąść razem przy stole, cieszyć się wspólnie jedzeniem i rozmową. Kogoś może szokować, że ołtarzem nazywa się także łoże małżeńskie. Ale przecież fizyczna jedność małżonków, która buduje ich jedność, jest chciana i błogosławiona przez Boga. W Księdze Tobiasza jest piękna modlitwa, którą odmawiają razem Tobiasz i Sara przed pójściem do łóżka: „A teraz nie dla rozpusty biorę tę siostrę moją za żonę, ale dla związku prawego. Okaż mnie i jej miłosierdzie i pozwól razem dożyć starości” (8,7).
To znaczące, że pierwszy Synod Biskupów, jaki zwołał Papież Franciszek, ma dotyczyć właśnie rodziny. Podczas nadzwyczajnego zgromadzenia Synodu, w październiku 2014 roku, zostanie przedstawiona diagnoza sytuacji rodzin w świecie, a biskupi podzielą się refleksjami i propozycjami. Rok później, podczas zgromadzenia zwyczajnego, nakreślone będą kierunki duszpasterstwa rodzin. Oczywiście, Synod Biskupów nie jest jakąś magiczną różdżką na rozwiązywanie problemów. Ale może być jednym z ważnych impulsów, aby postawić sprawę rodziny jako priorytetową dla przyszłości nie tylko Kościoła katolickiego, ale wszystkich społeczeństw. Ludzkość bez zdrowej rodziny w dłuższej perspektywie czasu może się tylko zdegenerować.
Tymczasem instytucja rodziny przeżywa kryzys. Patrząc globalnie, można by wskazać trzy rodzaje przyczyn. Złe rządy i chciwy kapitał, które prowadzą w gruncie rzeczy politykę antyrodzinną, traktując macierzyństwo oraz mocne więzi rodzinne jako zagrożenie dla ich interesów. Szerzenie mentalności konsumpcyjnej i hedonistycznej, która stoi w opozycji do podejmowania małżeńskiej i rodzicielskiej odpowiedzialności. Propagowanie homoseksualnych, feministycznych i genderowych ideologii oraz uczynienie z seksualności biznesu i głównego środka demoralizacji młodych. Kościół katolicki ma ważną rolę do spełnienia, by te samobójcze tendencje powstrzymywać i odwracać.
 | Dariusz Kowalczyk SJ |
Co? Gdzie? Kiedy?
