W Niemczech przed ekstremistycznym odłamem islamu, pełnym przemocy i brutalności salafizmem, od lat przestrzega Ismail Tipi, niemiecki deputowany CDU pochodzenia tureckiego i wyznawca islamu. W ostatnim czasie próbuje przeforsować zaostrzenie ustawy, aby w żaden sposób nie popierać salafistów poprzez eksponowanie ich symboli czy flag, co bezpośrednio lub pośrednio ma miejsce w Niemczech.
Bo choć tu i ówdzie słychać głosy ubolewania nad tym, że z Iraku zniknęła wspólnota chrześcijańska, to jednak trudno oczekiwać w Niemczech – kraju, w którym żyje ok. 4 milionów muzułmanów – stanowczego potępienia zbrodni ekstremistów z Państwa Islamskiego. Nikt chyba nie chce, aby Turcy mieszkający w Niemczech poczuli się urażeni i dyskryminowani. Nie chodzi przecież o to, aby piętnować całą społeczność muzułmańską za to, czego dokonują salafiści. Daleki jestem od mierzenia wszystkich jedną miarą, ale skoro Ismail Tipi dostrzega różnicę między szacunkiem dla wspólnoty wyznaniowej a stanowczym potępieniem zbrodni, to chyba również władze państwowe oraz wspólnoty chrześcijańskie powinny murem stanąć za prześladowanymi chrześcijanami. Dopiero po wielokrotnych naleganiach wiernych archidiecezja Kolonii zorganizowała marsz milczenia przez miasto wraz z modlitwą ekumeniczną w katedrze za ofiary Państwa Islamskiego.
Do tej pory z niemieckich wiadomości można było najwięcej dowiedzieć się o prześladowanych jazydach, podczas gdy jeszcze kilka miesięcy wcześniej mało kto wiedział, że takie wyznanie w ogóle istnieje. O chrześcijanach niemieckie serwisy informacyjne nie mówią prawie wcale. Odnotowały tylko, że prastara wspólnota chrześcijańska w Iraku przestała istnieć. W takich przypadkach można jednak liczyć na oddolną inicjatywę zwykłych ludzi, którzy nie dają się tak łatwo mediom zmanipulować. Akcja popierania prześladowanych chrześcijan za pomocą wstawiania na Facebooku czy Twitterze znaku arabskiej litery NUN rozprzestrzenia się w zaskakującym tempie. Nun to czternasta litera arabskiego alfabetu, od której zaczyna się słowo „nazar” – w ten sposób Koran określa chrześcijan. W Mosulu salafiści oznaczyli domy chrześcijan literą Nun, aby zabójcom łatwiej było namierzyć swoje ofiary. Dlatego społeczna inicjatywa wybrała właśnie ten znak na wyrażenie solidarności z prześladowanymi chrześcijanami.
W Europie Zachodniej coraz bardziej popularne staje się również noszenie koszulek z literą Nun. Ktoś mógłby jednak powiedzieć, że w bezpiecznej Europie, daleko od miejsca mordów, łatwo jest wyrażać solidarność przez eksponowanie jednej litery z alfabetu. Otóż jest wręcz przeciwnie. Katolicki kleryk został w holenderskim Utrechcie napadnięty przez grupę muzułmanów właśnie dlatego, że miał na sobie koszulkę z literą Nun. Muzułmanie opluli go wykrzykując: „My was wszystkich chrześcijan powybijamy”.
Ile jeszcze potrzeba czasu, aby wspólnota międzynarodowa zdała sobie sprawę z powagi sytuacji? Dlaczego Turek broni chrześcijan głośniej niż ich europejscy bracia w wierze? Zawsze miałem nadzieję, że między naprawdę wierzącymi muzułmanami i wierzącymi chrześcijanami możliwy jest dialog. Bo prawdziwa wiara nie czyni człowieka agresywnym, ale rozszerza ducha i serce wobec bliźnich. I należy to odróżnić od wszelkiej agresji w imię religii lub przeciwko niej.
 | Stefan Meetschen |
Co? Gdzie? Kiedy?
