Czy okna życia są potrzebne? Czy ich działanie przynosi pożytek, czy szkodę? Nad tymi pytaniami zastanawiali się 10 października uczestnicy konferencji zorganizowanej w Opolu. Temat ma szczególny charakter. Pozytywny stosunek do okien życia mają nie tylko przedstawiciele mediów katolickich, ale także redakcje, które na co dzień opowiadają się za liberalizacją przepisów aborcyjnych. Temat ten wywołał jednak w Opolu silny protest. Przedstawiciele KOD-u np. zdecydowali się protestować przeciwko możliwości zabrania głosu na ten temat przez prof. Bogdana Chazana. Sam protest był karykaturą debaty i całkowicie pomijał kluczową dla nauki wolność wypowiedzi. Profesor ostatecznie z powodu choroby nie dotarł. Głos natomiast zabrali praktycy, a więc s. Ewa Jędrzejczak oraz ks. Tomasz Kancelarczyk.
Siostra Jędrzejczak – odpowiadająca za okno życia we Wrocławiu – opowiedziała, czym w praktyce są podobne miejsca. Zaznaczyła, że wiedza ta jest coraz bardziej powszechna. Mało jednak osób wie, że w oknach w zasadzie nie pojawiają się już dzieci niepełnosprawne. Jej zdaniem dzieci te coraz rzadziej się rodzą, co jest efektem prawa pozwalającego na aborcję niepełnosprawnych dzieci. Siostra podkreśla, że okna życia to przede wszystkim miejsca ratunku, zaczynają nowy etap, który wiąże się z szybką adopcją dziecka. Zdarza się, że biologiczna matka dzwoni do sióstr z pytaniem, czy jej dziecko znaleziono, czy jest bezpieczne.
Podobne sytuacje opisywał również ks. Tomasz Kancelarczyk, kierujący Fundacją Małych Stópek. Jego zdaniem okna to realne działanie w chwili, w której kobieta jest pozostawiona sama, nie wie, co zrobić, a nierzadko jest przymuszana do aborcji. W praktyce Fundacji zdarzały się już kilkakrotnie jednak także sprawy, w których to przede wszystkim rozmowa była momentem odmieniającym rzeczywistość. Obecność innych osób, chcących pomóc, była pierwszym etapem przywracającym kobietom nadzieję.
Rada Praw Dziecka ONZ dwukrotnie upomniała Polskę za okna życia, które – jak uważa – prowadzą do dzieci „bez tożsamości”. A co z prawem do życia?
W trakcie opolskiego spotkania kilkakrotnie zwrócono uwagę na dwa zjawiska. Po pierwsze podkreślono, że ów element tożsamości dziecka ma istotne znaczenie. Siostra Jędrzejczak zwracała jednak w tym kontekście uwagę, że np. we Wrocławiu rodziny adopcyjne w trakcie spotkań z siostrami prowadzącymi okno zaznaczają, iż od początku opowiadają dziecku o „niezwykłym sposobie, w jaki znalazło się ono w rodzinie” Z drugiej strony wskazywano, że okna życia to w zasadzie oddział ratunkowy. Jest on elementem większej części, większego systemu zwanego „szpitalem życia”. Jest formą pomocy – mogą o nią zwrócić się osoby znajdujące się w dramatycznej sytuacji, w której jednak podjęta została walka o życie małego człowieka.
Być może okna życia są niedoskonałą formą ratowania ludzkich istnień. Wydaje się jednak, że lepiej niedoskonale życie ratować, niż doskonale je odbierać.
 |
Błażej Kmieciak |
Co? Gdzie? Kiedy?
