Watykan: opublikowano vademecum ekumeniczne dla biskupów

Ten zwięzły dokument ma na celu wspieranie i prowadzenie biskupów katolickich w promowaniu jedności chrześcijan. Vademecum ekumeniczne wydano z okazji 60. rocznicy ustanowienia Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan przez Papieża Świętego Jana XXIII w 1960 r. Vademecum zostało zatwierdzone przez Ojca Świętego Franciszka, który odniósł się do niego w liście z okazji 25-lecia encykliki Ut unum sint (1995). Przypominając, że „służba jedności jest istotnym aspektem misji każdego biskupa”, Papież Franciszek wyraził nadzieję, że Vademecum będzie „zachętą i przewodnikiem w wypełnianiu ich ekumenicznych obowiązków”.

Vademecum ekumeniczne składa się z dwóch głównych części:

Pierwsza, zatytułowana „Promocja ekumenizmu w Kościele katolickim”, określa wymagania wobec Kościoła katolickiego w wypełnianiu jego misji ekumenicznej. W części tej dokument prezentuje struktury i personel na poziomie diecezjalnym i krajowym posługujący jedności Kościoła, opisuje organizację formacji ekumenicznej oraz wykorzystanie mediów diecezjalnych. Druga część, zatytułowana „Kościół katolicki w relacjach z innymi chrześcijanami”, analizuje cztery sposoby, na które Kościół katolicki utrzymuje relacje z innymi wspólnotami chrześcijańskimi.

Ekumenizm duchowy jest duszą ruchu ekumenicznego (UR §8). Vademecum określa, w jaki sposób biskupi mogą prowadzić wiernych w modlitwie, nawróceniu i świętości w imię jedności chrześcijan, podkreślając w szczególności znaczenie Pisma Świętego, uzdrowienia pamięci i „ekumenizmu krwi”. Dialog miłości odnosi się do „kultury spotkania” na płaszczyźnie codziennych kontaktów i współpracy, pielęgnacji i pogłębiania więzi, jakimi chrześcijanie już są złączeni przez chrzest. Dialog prawdy odnosi się do poszukiwania prawdy Bożej, podejmowanego wraz z innymi chrześcijanami poprzez ekumeniczny dialog teologiczny. Dialog życia obejmuje różne możliwości wymiany i współpracy z innymi chrześcijanami w działalności duszpasterskiej („ekumenizm duszpasterski”), w dawaniu świadectwa przed światem („ekumenizm praktyczny”) i w kulturze („ekumenizm kulturowy”).

Wytyczne opierają się na Dekrecie o ekumenizmie Soboru Watykańskiego II Unitatis redintegratio; encyklice Świętego Jana Pawła II o ekumenizmie Ut unum sint; oraz dwóch dokumentach Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan: „Dyrektorium w sprawie realizacji zasad i norm dotyczących ekumenizmu” oraz „Wymiar ekumeniczny w formacji osób zaangażowanych w duszpasterstwo”. Każda sekcja Vademecum ekumenicznego kończy się listą „Praktycznych zaleceń”, które w prosty i bezpośredni sposób podsumowują zadania i inicjatywy, jakie można podjąć na szczeblu lokalnym i regionalnym. Aneks zawiera krótki opis międzynarodowych dialogów teologicznych, w których uczestniczy Kościół katolicki.