29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Abp Gądecki: Niech Wielki Post będzie dla nas rodzajem długich rekolekcji

Ocena: 0
640

„Niech Wielki Post będzie dla nas rodzajem długich rekolekcji, w czasie których wsłuchiwać się będziemy we własne serce i w głos Boga, aby – zwyciężywszy pokusy Złego  przygotować się do misji, jaka jest dla nas przeznaczona na tym świecie" – powiedział abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, w homilii Mszy świętej w Środę Popielcową, którą sprawował w Katedrze Poznańskiej.

Fot. Archidiecezja Poznańska, archpoznan.pl

Publikujemy pełny tekst homilii:

Posypmy głowy popiołem, z Chrystusem nieśmy krzyż społem, abyśmy z Nim zmartwychwstali i hymn Mu chwały śpiewali.

W Środę Popielcową – rytem posypania głów popiołem – rozpoczynamy Wielki Post, czas duchowego zmagania i odnowy. Czas duchowego przygotowania do dorocznego świętowania Wielkanocy.

W związku z tym warto dziś powiedzieć kilka słów o dwóch sprawach; a mianowicie – na czym polegało kuszenie Jezusa oraz na czym polega kuszenie każdego chrześcijanina.

1. POST JEZUSA

Pierwsza sprawa jest kuszenie Jezusa (Mt 4,1-11; por. Wj 34,28). „Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię” (Mt 4,1). „Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś usługiwali Mu” (Mk 1,13). Ewangelijny tekst o kuszeniu Pana Jezusa wyjaśnia nam na czym polega owa duchowa walka. Walka ta nie była wydarzeniem przypadkowym, ale niezbędnym przygotowaniem Jezusa do misji powierzonej Mu przez Jego Ojca; zmaganie, które nasz Zbawiciel będzie toczył aż po krzyż.

Wiele postaci biblijnych odchodziło na pustynię, aby tam modlić się i spotykać Boga. Także wspólnota „zakonna” z Qumran wybrała sobie pustynię jako odpowiednie miejsce duchowego oczyszczenia, wcielając w życie wezwanie proroka Izajasza: „Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu” (Iz 40,3).

Pobyt Jezusa na pustyni nie nastąpił też w przypadkowym momencie. Dokonał się on tuż po Jego chrzcie w Jordanie, czyli wtedy, gdy Duch święty spoczął na Jezusie a On sam został nazwany umiłowanym Synem Ojca niebieskiego (Mt 3,16-17). „Zaraz po przyjęciu chrztu Pan nasz poddał się kuszeniu, dając przez to do zrozumienia, że diabeł szczególnie atakuje pokusami tych, którzy zostali już uświęceni; zwycięstwo bowiem nad świętymi wysoko sobie ceni”” (Hilary z Poitiers, Komentarz do Ewangelii św. Mateusza, III,1-2).

a. pierwsza pokusa

Pierwsza z trzech pokus – na jakie wystawia Jezusa szatan – wyrasta z doświadczenia głodu, to znaczy z potrzeby materialnej. „Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: ‚Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem'” (οι λιθοι ουτοι αρτοι γενωνται – Mt 4,3).

Zwróćmy uwagę na to, że szatan nie mówi do Zbawiciela: „jedz”, lecz mówi: „uczyń cud”. „Chrystus świadomy sytuacji nie okazał posłuchu słowom szatana. Później nie zgodził się również na żądanie faryzeuszy, którzy domagali się od Niego znaku. W ten sposób nasz Pan nas poucza, że zwycięstwo nie dokonuje się przez cuda, „ale poprzez cierpliwość i wytrwałość musimy zwyciężać diabła oraz że nic nie powinniśmy robić na pokaz albo z chęci rozgłosu” (Teodor z Mopsuestii, Fragmenty do Ewangelii Mateusza, 20,1-6).

Odpowiadając szatanowi, Pan Jezus przywołuje słowa Mojżesza: „Pamiętaj na wszystkie drogi, którymi cię prowadził Pan, Bóg twój, przez te czterdzieści lat na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać (κακ?σ? σε κα? πειρ?σ? σε κα? διαγνωσθ?), co jest w twym sercu; czy strzeżesz Jego nakazu, czy też nie. Utrapił cię, dał ci odczuć głód, żywił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani twoi przodkowie, bo chciał ci dać poznać, że nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale człowiek żyje wszystkim, co pochodzi z ust Pana. […] Strzeż więc nakazów Pana, Boga twego, chodząc Jego drogami, by żyć w bojaźni przed Nim” (Pwt 8,2-6).

Również dla Pana Jezusa czas przebyty na pustyni był próbą. Służył on po to, by „utrapić, wypróbować i poznać” posłuszeństwo Jezusa słowu Bożemu. „A sens tej wypowiedzi jest taki: nie w ziemskim chlebie ani żadnym pokarmie materialnym, którym zwiodłeś pierwszego człowieka Adama, ale w słowie Bożym zawiera się pokarm na życie wieczne” (Maksym z Turynu, Antyczny zbiór kazań, 51,2).

„Nie troszczcie się więc zbytnio – powie później nasz Zbawiciel w Kazaniu na Górze – i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić? czym będziemy się przyodziewać? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane. Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie. Dosyć ma dzień swojej biedy” (Mt 6,31-34).

Pan nasz doskonale wiedział, że ludzi o wiele bardziej interesuje materia aniżeli duch, o wiele bardziej ziemski chleb aniżeli niebiański: „Szukacie Mnie nie dlatego, żeście widzieli znaki, ale dlatego, żeście jedli chleb do sytości. Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki…” (J 6,26-27). W jezusowej odpowiedzi udzielonej szatanowi nie kryje się jednak wezwanie do odrzucenia potrzeb materialnych w ogóle, ale o zwrócenie uwagi, że te potrzeby nie powinny stać się czymś ważniejszym od potrzeb duchowych. Królestwo Boże rozwija się i dojrzewa w nas dzięki pokarmowi jakim jest słowo Boże.

b. druga pokusa

Drugie kuszenie Jezusa dokonuje się na szczycie świątyni jerozolimskiej. Tam diabeł kusi Jezusa słowami „rzuć się w dół”. Głos diabła zawsze pragnie nas zepchnąć „w dół”. „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień” (Mt 4,6; por. (Ps 91,11-12). Szatan usiłuje skłonić Jezusa, aby Ten dowiódł, że jest Synem Bożym wystawiając Boga na próbę; wymuszając na Nim cudowne ocalenie siebie od pewnej śmierci.

Chrystus nie rozgniewał się ani oburzył na te słowa, ale z wielką łagodnością odpowiada diabłu słowami Pisma: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego” (Pwt 6,16); nie będziesz kusił Boga. Cóż to jest wystawianie Boga na próbę, co to jest doświadczanie Boga? Jest to najpierw nie słuchanie głosu Bożego (Lb 14,22), nie przestrzeganie Bożych przykazań (Ps 78,56). Następnie jest to powątpiewanie w Jego obecność (Wj 17,7), domaganie się potwierdzenia tej Obecności poprzez cuda (Wj 17,2; Iz 7,10-12; Ps 78,18; Mt 16,1) a w dalszym konsekwencji stawianie siebie samego ponad Boga (Jdt 8,12). Kuszeniem Boga jest więc niewiara w Bożą wierność i miłość do człowieka. Bóg tymczasem: „Daje się […] znaleźć tym, co Go nie wystawiają na próbę, objawia się takim, którym nie brak wiary w Niego” (Mdr 1,2).

Gdy więc Jezus odpowiada kusicielowi „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego” to tym samym nie tylko nie wchodzi w żaden kompromis z diabłem, ale jednocześnie podkreśla swoje całkowite zawierzenie Bożej Opatrzności.

c. trzecia pokusa

„Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: ‚Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon’.”

Po dwóch wcześniejszych, nieudanych próbach zły duch wyprowadza Jezusa na wysoką górę, aby pokazać Mu wszystkie królestwa świata. Wiadomo, że tego rodzaju góra nie istnieje, ale Ewangeliście idzie tu raczej o nawiązanie do góry Nebo, z której Bóg pokazał Mojżeszowi całą Ziemię Obiecaną. W zamian za hołd złożony złemu duchowi, Jezusa miałby otrzymać od szatana rządy nad całym światem.

„Idź precz szatanie” – odpowiada Jezus przytaczając ponownie słowa Księgi Powtórzonego Prawa: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon  i Jemu samemu służyć będziesz [α?τ? μ?ν? λατρε?σεις]” (Pwt 6,13). Jezus oddaje cześć boską wyłącznie Stwórcy a nie stworzeniu, do jakiego należy także upadły anioł. Cześć boską można oddawać tylko Bogu, czyli prawdzie i miłości.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter