Abp Gądecki: Parafia jest ogromną szansą do wykorzystania

W homilii metropolita poznański przypomniał historię parafii św. Rocha w Poznaniu i świadectwo życia siostry Sancji, która działała w tej wspólnocie. Wskazał także na najważniejsze zadania, jakie stoją przed każdą parafią.

– Każda parafia jest inna. Jest ogromną szansą do wykorzystania, szansą, że spotykamy się w niej w ewangelicznym braterstwie, że razem – choć każdy na swój sposób – będziemy służyć Bogu, że Mu się przydamy do dzieła głoszenia Dobrej Nowiny i zbawiania ludzi przez ludzi – mówił metropolita poznański.

Abp Gądecki przekonywał, że od początku istnienia chrześcijaństwa było sprawą oczywistą, iż wiara w Chrystusa oraz życie wypływające z tej wiary może istnieć tylko we wspólnocie. – Nowy Testament nie zna pojęcia wiary sprywatyzowanej. Dla chrześcijanina sprawą najwyższej wagi jest poszukiwanie oraz zachowywanie wspólnoty z siostrami i braćmi w wierze – zauważył przewodniczący episkopatu.

– Do wspólnoty parafialnej należą ludzie, którzy nawzajem wspierają się w wierze, przekazują ją dalej, pocieszają się w czasie prób i ucisku oraz wspólnie oczekują przyjścia swego Pana w chwale. Taka wspólnota stwarza warunki, w których może wzrastać i owocować osobista wiara człowieka. Parafia przecież istnieje po to, aby w niej uczyć się wiary – mówił abp Gądecki.

– To, czy chrześcijanin odnajdzie w parafii piękno, które Bóg dla niej zamierzył, zależy w dużej mierze od tego, na ile realizuje ona i utożsamia się z tajemnicę całego Kościoła. Dla pojedynczego człowieka Kościół konkretyzuje się bowiem zawsze w lokalnej wspólnocie – zauważył metropolita poznański.

Abp Gądecki przekonywał, że parafia „nie jest jedynie twierdzą, w której można się schronić w kryzysowych sytuacjach, nie jest tylko warsztatem, w którym można na nowo «naładować duchowe akumulatory» ani studnią, z której czerpie się wodę życia wiecznego”.

– Trzeba myśleć o tym, jakiej parafii chce Bóg i w jakiej parafii chcą żyć nasi wierni. Potrzebna jest nie tylko perspektywa wiary i nieustannego słuchania tego, co mówi Bóg do Kościoła, ale i postawa nieustannego słuchania ludzi i dialogu z nimi – zauważył abp Gądecki.

– W takiej to właśnie wspólnotowej atmosferze parafialnej, gdzie jeden służył drugiemu, żyła, rozwijała się duchowo i doszła do świętości błogosławiona Siostra Sancja Szymkowiak, która była przekonana, że najpierw należy wybierać dobro wspólne, bo odrzucenie dobra wspólnego zamienia świat w jeden wulkan, gdzie panuje ostra walka o własny interes, która prowadzi świat do chaosu. Ona doświadczyła tego, że im bardziej wychodzimy ku innym, tym bardziej nabieramy sił, a nasze osobiste problemy rozpływają się jak śnieg na słońcu – podkreślił abp Gądecki.

Parafia św. Rocha w Poznaniu powstała w 1628 roku. Z czasem stała się kościołem klasztornym, następnie filialnym, a 80 lat temu erygowano ponownie w tym miejscu parafię.

S. Sancja (Janina Szymkowiak) urodziła się 10 lipca 1910 roku w Możdżanowie k. Ostrowa Wielkopolskiego. W wieku 26 lat wstąpiła do Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej (sióstr serafitek), których charyzmatem jest troska przede wszystkim o najuboższych i niepełnosprawnych. Podczas II wojny światowej w poznańskim klasztorze, który do dziś znajduje się przy kościele pw. św. Rocha, z wielkim oddaniem opiekowała się jeńcami alianckimi. Zmarła w opinii świętości w 1942 roku. Jej życiową dewizą były słowa: „Jak się oddać Bogu, to oddać się na przepadłe”.

S. Sancję Janinę Szymkowiak beatyfikował bł. Jan Paweł II 18 sierpnia 2002 roku w Krakowie.

W każdy piątek w poznańskim kościele pw. św. Rocha odprawiana jest nowenna do bł. Sancji, a w każdą sobotę sprawowana jest Msza św. wotywna.