Bóg pozwala nam kochać

W swojej katechezie papież w oparciu o fragment z Listu do Rzymian (12,9-13) poruszył kwestię realizacji przykazania miłości Boga i bliźniego. Jego słów na placu św. Piotra wysłuchało dziś około 12 tys. wiernych.

Franciszek zauważył, że z powołaniem człowieka do miłości wiąże się radość chrześcijańskiej nadziei. Jednak św. Paweł przestrzega przed zagrożeniem obłudy w naszej miłości i miłosierdziu. Dzieje się tak, gdy nasza miłość jest interesowna, kiedy służba charytatywna, której zdajemy się poświęcać, pełniona jest po to, aby się pokazać albo żeby poczuć zadowolenie. Albo też, kiedy dążymy do rzeczy posiadających „widzialność”, aby popisywać się naszą inteligencją czy też naszymi zdolnościami. Ojciec Święty wskazał, że kryje się za tym fałszywa, zwodnicza idea, jakoby zdolność do kochania i czynienia dobra były naszą zasługą. Natomiast miłosierdzie jest jednak przede wszystkim łaską i nie może się wyrazić w spotkaniu z innymi, jeśli wcześniej nie zrodziło się ze spotkania z łagodnym i miłosiernym obliczem Jezusa.

Papież podkreślił, że człowiek pomimo swojej grzeszności jest zdolny do życia wspaniałym przykazaniem miłości i stawania się narzędziem miłości Boga. – A dzieje się tak, gdy pozwalamy leczyć się i odnawiać nasze serce przez Chrystusa zmartwychwstałego. To On, pomimo naszej małości i nędzy, pozwala nam doświadczać współczucia Ojca i świętować cuda Jego miłości. Wówczas rozumiemy, że to wszystko, co możemy przeżyć i czynić dla braci, jest niczym innym jak odpowiedzią na to, co Bóg uczynił i nadal dla nas czyni. Co więcej, to sam Bóg, który zamieszkując w naszym sercu i w naszym życiu stale staje się bliskim i służy tym wszystkim, których spotykamy codziennie na naszej drodze, począwszy od ostatnich i najbardziej potrzebujących, w których rozpoznaje się On jako pierwszy – stwierdził Franciszek.

Podkreślił, że nasze doświadczenie, iż niedoskonale żyjemy przykazaniem miłości jest łaską, uświadamia nam, że sami z siebie nie jesteśmy w stanie prawdziwie kochać: potrzebujemy, aby Pan stale w nas odnawiał ten dar w naszym sercu, poprzez doświadczenie Jego nieskończonego miłosierdzia. Zatem możemy żyć nadzieją, że będziemy mogli odwzajemnić w braciach, tymi drobnymi rzeczami, jakie możemy uczynić, za to wiele, które codziennie otrzymujemy od Niego.