Co nas czeka?

Kult św. Józefa znany jest w Kościele od wieków. Pisał o nim żyjący w V w. św. Hieronim, a pierwszy traktat teologiczno-ascetyczny poświęcił mu w XV w. teolog Jan Gerson. O Oblubieńcu Maryi pisał m.in. św. Bernardyn ze Sieny, a szczególnym kultem otaczała go św. Teresa z Avila, która uczyniła go patronem zreformowanego przez siebie zakonu karmelitańskiego. O ostatnich papieżach, którzy wiele wnieśli w rozwój kultu św. Józefa, napisał już na wstępie swego listu apostolskiego papież Franciszek. Zwrócił uwagę, że bł. Pius IX ogłosił go patronem Kościoła katolickiego, Pius XII – patronem robotników, a św. Jan Paweł II – opiekunem Zbawiciela, poświęcił mu też w 1989 r. adhortację apostolską „Redemptoris custos” o św. Józefie i jego posłannictwie w życiu Chrystusa i Kościoła.

KULT OD IV W.

Po raz pierwszy wspomnienie liturgiczne św. Józefa obchodzone było w IV w. w klasztorze św. Saby pod Jerozolimą. Na Zachodzie zaczęło się przyjmować w VIII w. W 1479 r. papież Sykstus IV wprowadził je do brewiarza rzymskiego, a w XVII w. papież Grzegorz XV rozszerzył na cały Kościół. Na początku XIX w. przełożeni generalni 43 zakonów wystąpili do Stolicy Apostolskiej o ustanowienie święta opieki św. Józefa nad całym Kościołem. Pius IX przyczynił się do tej prośby, a Pius X podniósł je do rangi święta pierwszej klasy.

Na świecie zaczęły powstawać ośrodki kultu świętego. Najsłynniejszy z nich znajduje się w Montrealu w Kanadzie, gdzie przed pandemią pielgrzymowało rocznie ok. 1,5 mln wiernych. Miejscowa figura św. Józefa jest ukoronowana koronami papieskimi (1955), co jest zupełną rzadkością. Za swojego patrona uznały św. Józefa takie kraje, jak Kanada, Czechy, Austria, Hiszpania, Portugalia, Meksyk. W Polsce główne sanktuarium św. Józefa od XVII w. znajduje się w Kaliszu i z całą pewnością będzie to jedno z najważniejszych miejsc obchodów Roku św. Józefa w Polsce. Trzeba też pamiętać, że w naszym kraju jest ponad trzysta kościołów noszących wezwanie męża Maryi.

To nie Kalisz jednak był pierwszy w szerzeniu kultu świętego, ale Kraków – już na przełomie XI i XII w. odbywały się w tym królewskim mieście obchody ku czci Józefa. W późniejszych latach nabożeństwa do niego propagowały siostry wizytki i karmelici. Wielkim ośrodkiem kultu była bazylika Najświętszego Serca Jezusowego prowadzona przez jezuitów. Dziś, w okresie pandemii i gdy zagrożenie życia każdego z nas jest duże, warto pamiętać, że św. Józef od wieków czczony jest także jako patron dobrej śmierci.

ZAWIERZENIE SERCU JEZUSA

Kraków będzie przeżywał setną rocznicę odnowienia ofiarowania Polski Najświętszemu Sercu Jezusa. Ten uroczysty akt nastąpił na Jasnej Górze 27 lipca 1920 r., trzy tygodnie przed wydarzeniami decydującymi o losach wojny wojny polsko-bolszewickiej. Papież Benedykt XV pisał z tej okazji do Episkopatu Polski: „Nic stosowniejszego nie mogliście podjąć celem naprawienia zła naszych czasów, jak ulegając zachętom papieskim, Ojczyznę Waszą poświęcić Najświętszemu Sercu Jezusowemu i Jego kult święty w narodzie rozszerzać coraz więcej i więcej”. Rok później, 29 maja 1921 r., akt ten został odnowiony przez cały episkopat w krakowskiej bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa. Tydzień później, 3 czerwca 1921 r., na Małym Rynku w Krakowie zgromadziły się tysiące wiernych wraz z biskupami, aby ponownie poświęcić naród polski Sercu Jezusowemu. W obecnym roku setnej rocznicy tego wydarzenia, a zarazem podczas pandemii, będzie dobra okazja, aby ponownie prosić Serce Boże o szczególną opiekę nad naszą Ojczyzną. W 1951 i 1976 r. akt poświęcenia narodu polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa został odnowiony z inicjatywy kard. Stefana Wyszyńskiego. W 2011 r. odnowił go ponownie kard. Józef Glemp, a 25 marca 2020 r. – przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki, zawierzając Kościół w Polsce Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi.