W kościele św. Jacka w Legnicy podczas Mszy Świętej w pierwszy dzień Bożego Narodzenia 2013 r. księdzu udzielającemu Komunii upadł na ziemię komunikant.
Zgodnie z procedurą umieszczono go w naczyniu z wodą, które służy kapłanowi do obmywania palców po udzieleniu Komunii Świętej (vasculum). Dziesięć dni później, 4 stycznia, pojawiły się na nim czerwone przebarwienia. Zakład Medycyny Sądowej orzekł w ekspertyzie: „Całość obrazu (...) jest najbardziej podobna do mięśnia sercowego (...) ze zmianami, które często towarzyszą agonii”. Badania genetyczne wskazują na ludzkie pochodzenie tkanki. – Kościół w takich sprawach jest jednak ostrożny – mówi ks. Andrzej Ziombra, proboszcz parafii św. Jacka. – Musiały minąć trzy lata badań i konsultacji, nim przekazaliśmy sprawę Kongregacji Nauki i Wiary w Stolicy Apostolskiej.
Biskup legnicki Zbigniew Kiernikowski uważa, że wydarzenie zasługuje na miano cudu. – Należy poczekać na owoce, czyli na łaski. Jednak nadzwyczajność już widzieliśmy – dodaje proboszcz – bo w naczyniu z wodą i komunikantem w sposób niewytłumaczony pojawiała się krew. Kościół patrzy na to z szerszej perspektywy: z perspektywy wiary.
Według ks. Ziombry mamy więc bardziej kochać Eucharystię, przylgnąć do Pana Jezusa i żyć z Nim w komunii. – Dla mnie czas od 25 grudnia 2013 r. to nieustające rekolekcje – mówi duchowny. – Wydarzenia te po dwudziestu paru latach kapłaństwa skłoniły mnie do przemyśleń, jakim jestem księdzem, jak przygotowuję się do sprawowania Eucharystii. Dla parafian to też temat do refleksji. Gdy podczas Mszy odczytywałem list od bp. Kiernikowskiego opowiadający o tym wydarzeniu, niektórzy mieli łzy w oczach. W jednej z książek Grzegorza Górnego przeczytałem, że w dziejach Kościołach miał miejsce wysyp takich cudów, potem była cisza, a następnie znowu wysyp. Może to, co wydarzyło się w naszym kościele, można tłumaczyć także kontekstem historycznym i geopolitycznym? Z pewnością Pan Bóg chce nam na coś zwrócić uwagę.
Ewangelicki przed wojną kościół w Legnicy po wojnie zyskał jako patrona św. Jacka. – A jego atrybutem jest m.in. hostia – tłumaczy ks. Ziombra. – Szczególny kult Najświętszego Sakramentu jest u nas obecny od 2008 r., czyli od momentu świętowania stulecia świątyni. Staram się nie zakładać – dodaje proboszcz – że odtąd będą u nas tłumy pielgrzymów i niezliczone cuda. Sam chcę się usunąć w cień i dać działać samemu Bogu, bo ewidentnie dał mi zadanie do wykonania, a wraz z nim – jak wierzę – siły do tego.
 |
Monika Odrobińska |
Co? Gdzie? Kiedy?
