Dar wiernych

Mszy świętej w parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Dębem Wielkim przewodniczył 6 listopada bp Romuald Kamiński. – Praktycznie w kościele wszystko jest nowe, dlatego, zgodnie z decyzją ordynariusza diecezji, nazwaliśmy uroczystość rekonsekracją – mówi proboszcz ks. prał. gen. Sławomir Żarski. Wnętrze świątyni zostało odmalowane, dokonano rewitalizacji zewnętrznych cegieł, położono posadzkę. Odnowienie stało się możliwe dzięki ofiarności parafian, licznych dobroczyńców oraz dotacjom. Duchowym przygotowaniem do święta były trzydniowe rekolekcje parafialne pod hasłem „Ja Jestem Drogą, Prawdą i Życiem”.

Warto zwrócić uwagę na wyjątkową historię świątyni w Dębem Wielkim, której powstanie było inicjatywą świeckich. Przypomniał o tym na rozpoczęcie uroczystości rekonsekracji ks. Sławomir Żarski. – Świątynia narodziła się nie z woli biskupów czy kapłanów, ale z pragnienia Ludu Bożego, mieszkającego na tej ziemi, kochającego Boga i Kościół. Gdy wybudowali kościół, poprosili o kapłana oraz erygowanie parafii, aby tworząc żywą wspólnotę wiary i miłości, budować Królestwo Boże w Dębem Wielkim – dodał ksiądz proboszcz.

Miejscowy kościół liczy 113 lat, decyzja o budowie świątyni przypadła na czas przełomowych wydarzeń historycznych w XX w., gdy cesarstwo rosyjskie było wstrząśnięte rewolucją z 1905 r. Władze carskie, aby ograniczyć nastroje rewolucyjne, nieco poluzowały restrykcje wobec działalności Kościoła katolickiego na ziemiach polskich. Jak wynika z kroniki parafialnej, właśnie wtedy zrodził się zamysł wiernych o budowie kościoła. Dębe Wielkie należało wówczas do parafii Mińsk Mazowiecki, Wielgolas był w obrębie par. Glinianka, Aleksandrówka i Olesin znajdowały się na obszarze par. Długa Kościelna. Do każdego z kościołów było ponad 9 km, co stanowiło uciążliwość dla wiernych, przemieszczających się przeważnie pieszo.

Przyszli parafianie postanowili zgodnie, że kościół powinien stanąć na miejscu dawnej karczmy. Mówili: „chcemy wznieść świątynię Bogu, z której po wieczne czasy płynąć będą słowa chwały Boga i miłości bliźniego”. W tym celu właścicielka Dębego Wielkiego Wanda Chraszczewska ofiarowała plac, na którym w przeszłości działała karczma.

Fundatorem ziemi i dobrodziejem parafii był również inny właściciel majątku w Dębem Wielkim Władysław Tabiszewski z rodziną. W 1905 r. na przewodniczącego Komitetu Budowy Kościoła został wybrany hrabia Marian Starzyński, właściciel majątku Ruda, a kościół zaprojektował znany architekt Józef Pius Dziekoński. Prace rozpoczęły się w 1906 r. Parafianin Stefan Bąk w swoich wspomnieniach napisał: „budowa kościoła była wyczynem wręcz heroicznym, stan zamożności ludzi był niski, ale entuzjazm wielki. Każdy pracował, kto tylko się nadawał, nie wyłączając młodzieży”.

W 1907 r. odbyło się wmurowanie kamienia węgielnego, czego dokonał ks. Kazimierz Sobolewski, dziekan dekanatu mińskiego. Dzięki niezwykłemu zapałowi wiernych niespełna trzy lata od zawiązania Komitetu Budowy Kościoła, 26 sierpnia 1908 r., bp Kazimierz Ruszkiewicz, sufragan warszawski, poświęcił świątynię. W 1913 r. abp Aleksander Kakowski erygował parafię, a pierwszym proboszczem ustanowił ks. Stanisława Zarębę. Kolejny proboszcz ks. Jan Lebiot upiększył kościół i przygotował go na konsekrację, której dokonał 22 sierpnia 1926 r. biskup polowy Wojska Polskiego Stanisław Gall.

Podczas rekonsekracji świątyni do sprawowania Eucharystii został użyty kielich z 1912 r., ufundowany przez parafianina Eugeniusza Mierzwickiego. – To wymowny święty znak, który mimo burzliwej historii przetrwał 109 lat. Dziś łączy w całość dzieje naszej parafii i świątyni – wyjaśnił ks. Żarski.

W homilii bp Romuald Kamiński zauważył, że pokolenia sprzed ponad wieku mogły mieć świadomość, że nastaną inne czasy i bez świątyni życie mieszkańców stanie się uboższe. – Niech wszyscy podziwiają piękno waszego kościoła, ale miejcie również znacznie większe pragnienia, aby mówili o parafii, że żyją tutaj ludzie piękni duchowo, mądrzy, przykładnie realizujący własne powołanie. To może stać się największym skarbem, jaki codziennie będziecie ofiarowywać lokalnej społeczności – życzył zebranym bp Kamiński.