28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Dekret o heroiczności cnót o. Bernarda Łubieńskiego

Ocena: 0
3743

Ojciec Święty przyjął wczoraj prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kard. Angelo Amato i upoważnił tę dykasterię do opublikowania 12 dekretów. Jeden z nich dotyczy heroiczności cnót Sługi Bożego, o. Bernarda Łubieńskiego, redemptorysty.

fot. Wikipedia/Domena publiczna

Bernard Łubieński, potomek zasłużonej dla Ojczyzny i Kościoła rodu, syn Tomasza i Adelajdy Łubieńskich, urodził się 9 grudnia 1846 r. w Guzowie koło Warszawy. Dzieciństwo i wczesną młodość przeżył w domu rodzinnym. Po ukończeniu studiów humanistycznych w katolickim kolegium w Ushaw, w Anglii, wstąpił do Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela, czyli Redemptorystów i 7 maja 1866 r. złożył śluby zakonne w Bishop Eton koło Liverpool. Tam także rozpoczął studia filozoficzne i teologiczne, które ukończył w międzynarodowym seminarium zakonnym w Wittem, w Holandii. Święcenia kapłańskie przyjął w Akwizgranie (Aachen) 29 grudnia 1870 r. Przez jedenaście lat pracował w Anglii jako misjonarz i duszpasterz wśród katolików angielskich i polskich emigrantów. Pełnił też odpowiedzialne obowiązki w swej wspólnocie zakonnej.

Powróciwszy do Ojczyzny w 1883 r. przyczynił się do założenia domu zakonnego redemptorystów w Mościskach, gdzie też rozwinął intensywną działalność duszpasterską i misyjną, pomimo poważnego paraliżu nóg, któremu uległ już w 1885 r. Był także przełożonym tego domu zakonnego w latach 1894-1903. Przebywając następnie w Krakowie od 1903 r. do 1905 r. oraz w Warszawie w latach 1906 – 1911 prowadził nadal działalność misyjną i rekolekcyjną wśród różnych warstw społeczeństwa polskiego.

Będąc ponownie przełożonym klasztoru w Mościskach od 1912 do 1918 r. nie tylko przyczynił się do ocalenia tego domu zakonnego podczas I wojny światowej, ale pomagał także miejscowej i okolicznej ludności oraz prowadził działalność duszpasterską zwłaszcza wśród młodzieży. W latach 1919 – 1926 należał do wspólnoty redemptorystów w Krakowie. Pełnił wówczas odpowiedzialne obowiązki zakonne oraz różne posługi kapłańskie w kościele przyklasztornym i w innych kościołach Krakowa.

Powróciwszy do Warszawy w 1926 r. przebywał w tamtejszym klasztorze aż do śmierci. Przeprowadził ponad tysiąc serii rekolekcji i misji ludowych, zwłaszcza wśród robotników i mieszkańców wsi, a także zagranicą, m.in. w Niemczech, Rosji i Finlandii.

Szerzył kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy i polskich świętych, pisał artykuły i książki o tematyce religijnej, otaczał duchową opieką zgromadzenia zakonne. Już za życia cieszył się opinią świętości i zaufaniem wiernych korzystających z jego kierownictwa duchowego. Zmarł 10 września 1933 r. Starania o jego beatyfikację zostały rozpoczęte w 1961 r. Do jej przeprowadzenia konieczne jest także uznanie autentyczności cudu za wstawiennictwem Sługi Bożego.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 28 marca

Wielki Czwartek
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 13, 1-15
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter