Relatywizm i synkretyzm są największymi przeszkodami na drodze do dialogu międzyreligijnego. - mówi ks. prof. Leonard Fic, specjalista od religii Indii i Dalekiego Wschodu oraz dialogu chrześcijaństwa z religiami pozachrześcijańskimi, w rozmowie z Amelią Siudaą-Koszelą i ks. Julianem Głowackim
Kiedy narodził się buddyzm?
Buddyzm jest jedną z najstarszych, wielkich religii świata. Zrodził się w VI w. przed Chrystusem w północnych Indiach na bazie oświecenia doświadczonego przez Siddharthę Gautamę (560–480 przed Chr.). Jest ono rozumiane jako wyzwolenie się z bolesnego cyklu narodzin i śmierci (samsara) i otwarcie się na radykalne istnienie w nirwanie.
Jak kształtowały się jego relacje z chrześcijaństwem?
Kontakty chrześcijaństwa z buddyzmem w pierwszych wiekach po Chrystusie były znikome. Pierwszą po stronie chrześcijańskiej wzmianką o Buddzie jest zapis u Klemensa Aleksandryjskiego (ok. 150–212). Odnotował on, że „wśród Hindusów znajdują się tacy, którzy przestrzegają przykazań pewnego Buddy, który ze względu na swoją wielką świętość czczony jest przez swoich wyznawców jako Bóg” (Stromata I,
15). Pewne oddziaływanie miało miejsce później w obszarze życia monastycznego. W średniowieczu, w VII i VIII w., buddyzm był obecny w legendzie „Historia budująca lub żywot Barlaama i Jozafata”. Budda potraktowany był w niej jako święty chrześcijański. W XVI w. kontakty buddyjsko-chrześcijańskie związane były przede wszystkim z wyprawami misyjnymi (św. Franciszek, o. Matteo Ricci).
Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu drukowanym
Idziemy nr 19 (862), 08 maja 2022 r.
całość artykułu zostanie opublikowana na stronie po 11 maja 2022
Co? Gdzie? Kiedy?
