Homilia bp. Romualda Kamińskiego - pełen tekst
Ekscelencjo, Najczcigodniejszy Księże Biskupie Marku, Arcybiskupie Henryku, Biskupie Kazimierzu,
Przewielebne Duchowieństwo Diecezjalne i Zakonne;
Umiłowani Diakoni wraz Rodzicami, Najbliższymi i Gośćmi, Alumni, Czcigodne Siostry Zakonne,
Umiłowani Diecezjanie i Goście.
* * *
Gromadzi nas w Katedrze Warszawsko-Praskiej Św. Michała Archanioła i Św. Floriana Męczennika liturgia Mszy świętej, podczas której 7 diakonów przyjmie święcenia kapłańskie.
* * *
Niegdyś proboszcz tej parafii, dzisiaj błogosławiony – Ks. Ignacy Kłopotowski tak w skrócie opisał nasz stan duchowny: „To przyboczna honorowa gwardia Zbawiciela świata. Przez sakramentalne święcenia kapłańskie sam Bóg Najwyższy wycisnął na duszy kapłana swoje znamię, ozdobił go swoją pieczęcią, uczynił go swym apostołem – posłańcem i upoważnił do szafowania i udzielania ludziom swoich łask i darów. I kapłan, wyposażony w tę władzę, na podstawie posłannictwa ze strony Kościoła, idzie, aby w imieniu Boga rozdawać ludziom dobrej woli skarby prawdy i łaski przyniesione przez religię krzyża”.
* * *
Łączymy się na modlitwie z całą Wspólnotą naszej warszawsko-praskiej diecezji, szczególnie zaś ze wspólnotami parafialnymi, z których pochodzą jeszcze diakoni, niebawem kapłani.
* * *
Wielka Wspólnoto Diecezji Warszawsko-Praskiej. Ten czas został nam dany jako sposobność do uwielbienia i dziękczynienia Bogu za dar powołań do służby kapłańskiej i za powołania już zrodzone a mające się niebawem urzeczywistnić poprzez święcenia.
Pragnę w tym miejscu podziękować tym wszystkim, których Bóg postawił na drodze każdego z diakonów. Wdzięcznym sercem ogarniam rodziców, rodzeństwo, bliskich, przyjaciół, kapłanów i osoby życia konsekrowanego, nauczycieli i wychowawców, całą instytucję Wyższego Seminarium Duchownego naszej diecezji i wszystkich, którzy wedle słów św. Pawła Ap. mieli udział w kształtowaniu drogi powołania tutaj obecnych diakonów.
* * *
Przypatrzmy się zatem Bracia powołaniu naszemu !
Bóg cię wybrał.
To nie wy wybraliście Mnie, lecz ja wybrałem was i Ja wyznaczyłem was, abyście szli, przynosili owoc i aby wasz owoc był trwały. (Jezus Chrystus).
Dzisiejsza lektura słowa Bożego sięga bardzo głęboko w istotę powołania kapłańskiego.
Kiedy czytamy o powołaniu proroka Jeremiasza to tak bardzo bliskie staja się nam nasze lęki, obawy, pragnienie ucieczki od drogi powołania. A Bóg mówi: „ … nie lękaj się, …, jestem z tobą, … , zanim ukształtowałem cię w łonie matki znałem cię i poświęciłem cię …” (por. Jr 1, 4-9).
Nie zaprzątajmy sobie głowy tym co do nas nie należy. Doświadczony Apostoł Narodów wie, „ …że została nam dana łaska wedle miary daru Chrystusowego”. Do nas zaś należy „abyśmy postępowali w sposób godny powołania, z całą pokorą, cichością, cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości” (por. Ef 4, …).
Powołanie do kapłaństwa i życia konsekrowanego to niezwykły dar Boży, który należy do wielkiego planu miłości i zbawienia, jaki Bóg ma dla każdego człowieka i dla całej ludzkości. (Benedykt XVI)
Oddaj Panu całego siebie.
Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się wyprze samego siebie, niech codziennie bierze swój krzyż i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce ocalić swoje życie, straci je; a kto straci swoje życie z mojego powodu, ten je ocali. (Jezus Chrystus).
Kto porzuca wszystko dla miłości Boga, wie, że zostawił niewiele w porównaniu z tym, co znalazł. (św. Albert Wielki).
Bądź solą i światłem.
Nie upodabniajcie się do tego świata, ale przemieniajcie się poprzez odnowę myślenia, aby rozeznać, jaka jest wola Boża, co szlachetne, co miłe, co doskonałe. (św. Paweł Apostoł).
Osobowość kapłańska musi być dla drugich wyraźnym i przejrzystym znakiem i drogowskazem. Toteż jest pierwszym warunkiem naszej pasterskiej posługi. (św. Jan Paweł II).
Pragnij świętości.
Dla rozszerzenia na ziemi królestwa Jezusa Chrystusa nic nie jest bardziej konieczne niż świętość kapłanów, by wiernym przewodzili przykładem, słowem, nauką. (św. Pius X).
Kapłan przemawiający w imię Boga wtedy nazwany będzie aniołem, czyli posłanym przez Pana, gdy jego życie będzie święte i nieskalane. (św. Bonawentura).
Trwaj na modlitwie.
Modlitwa wyznacza istotny styl życia kapłańskiego. Modlitwa pozwala nam stale się nawracać, trwać w stanie nieustannego dążenia do Boga, które jest nieodzowne, jeśli mamy innych do Niego prowadzić. (św. Jan Paweł II).
Wierni oczekują od kapłanów tylko jednego, aby byli specjalistami od spotkania człowieka z Bogiem. Oczekuje się od księdza, by był ekspertem w dziedzinie życia duchowego. (Benedykt XVI).
Kochaj ludzi.
Kapłan jest monstrancją, jego rolą jest pokazywać Jezusa; musi sam zniknąć i ukazać Jezusa. Starać się pozostawić dobre wspomnienie w duszy każdego z tych, którzy do niego przychodzą. (bł. Karol de Foucauld).
Waszą gorliwością pokażcie, że ukochaliście tych, których wam powierzył Chrystus, tak jak On ukochał Kościół. (św. Jan Chrzciciel de La Salle).
Ciesz się kapłaństwem.
Radujcie się zawsze w Panu! Jeszcze raz mówię: radujcie się ! Niech wasza łagodność będzie znana wszystkim ludziom. Pan jest blisko. (św. Paweł Apostoł).
Kochajcie swoje kapłaństwo ! Bądźcie mu wierni aż do końca ! Umiejcie dostrzec w nim ów ewangeliczny skarb, za który warto dać wszystko. (św. Jan Paweł II).
Wspomagaj brata swego na jego drodze kapłańskiej.
„Jeden drugiego brzemiona noście (Ga 2 …). Kiedy czytamy ten fragment listu Pawłowego do Galatów – to zwykle odnosimy to do osób powierzonych naszej pieczy pasterskiej. A przecież tak blisko nas jest nasz brat kapłan [czy osoba życia konsekrowanego] – z pierwszej – jak mówimy linii frontu – często niezrozumiany, samotny, kuszony, pomawiany, zagubiony, żyjący w kryzysie.
Zadbajcie o to, aby było wiele modlitwy jeden za drugiego, prawdziwie braterskiego zainteresowania konfratrem, spotkań modlitewnych – w gronie kapłańskim i z biskupem. W parafiach gdzie przyjdzie wam posługiwać postarajcie się przyczyniać do stworzenia warunków rodzinnych. Niech znajdzie się czas dla posiłku i spotkania przy wspólnym stole. Kapłan o mocnej wierze i pokoju serca, łagodnym obliczu i wyrozumiały, gotowy towarzyszyć ludziom w ich drodze do nieba i stale dostępny, wspomagający i dający innym sposobność do służby w Kościele jest dzisiaj najbardziej potrzebny.
* * *
Ten rok jest poświęcony sprawom Eucharystii. Umiejcie ogarnąć wyobraźnią i sercem tę rzeczywistość posługi przy ołtarzu Pańskim. Każde sprawowanie Eucharystii niech będzie dla was najwspanialszym wydarzeniem. Postawą, skupieniem, odpowiednim wyglądem zewnętrznym zaświadczajcie wobec wiernych, że przy świętych rzeczach was postawiono.
Przeżywamy czas trwania epidemii. To jest czas próby nie tylko z możliwościami i wydolnością współczesnej medycyny, ale to także próba każdego z nas, czy stać nas na całkowite oddanie się Bogu, porzucając to co nas tak zawłaszcza – sprawy światowe.
To miał być czas beatyfikacji Sługi Bożego Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Niegdyś był naszym pasterzem. Oddajmy mu się dzisiaj jeszcze bardziej.
Świętujemy pamięć 100. rocznicy urodzin św. Jana Pawła II. Pozostawił nam wiele niezwykle cennych wskazań nasze życie kapłańskie i odpowiedzialność duszpasterską. Cenimy bardzo jego odwiedziny miejsc na terenie naszej diecezji.
Nade wszystko pamiętajmy, że jest to setna rocznica Cudu nad Wisłą, dzieło uproszone przez naszą Matkę Łaskawą, którą my tutaj nazywamy naszą Panią Zwycięską. Dziedzictwo tych wydarzeń sprzed stu laty zostało nam szczególnie położone na serca i pamięć przez św. Jana Pawła II.
* * *
„Duchu Święty, pomóż nam rozpalić kapłański charyzmat Boży, który w nas jest przez sakramentalne nałożenie rąk w dniu święceń, by Twoje Słowo przez nas głoszone było jak płomień, by Twoje sakramenty, których jesteśmy szafarzami, udzielały życia, byśmy służyli braciom i siostrom w Kościele pełnym Twojej mocy. Święta Maryjo, Matko Boża, Oblubienico Ducha Świętego, uproś nam Bożego Ducha, Najwyższy Dar Bożej Miłości. Amen”.
Co? Gdzie? Kiedy?
