Jak w rodzinie

Parafia prowadzona przez ojców barnabitów znana jest w całej stolicy ze wsparcia udzielanego osobom ubogim i bezdomnym. W okresie zimowym otrzymują tu gorącą strawę, a przez pozostałą część roku – suchy prowiant. Ponadto przez cały rok mogą zaspokoić podstawowe potrzeby medyczne i sanitarne. Parafia ma wiele powodów do dziękczynienia za 25 lat duszpasterskiej pracy, które będzie obchodzić we wrześniu.

W lipcu 1995 r. kard. Józef Glemp wydał dekret erygujący parafię, a w październiku 1995 r. zawarto umowę o powierzeniu jej Zgromadzeniu Księży św. Pawła – barnabitom. Ojciec Kazimierz M. Lorek został pierwszym proboszczem. Urząd ten pełnił przez 23 lata. Był budowniczym kościoła.

– Nasza parafia od wielu lat prowadzi pomoc dla potrzebujących, i nie jest to sprawa okazjonalna, z racji świąt czy innych charytatywnych inicjatyw, np. Dnia Ubogiego. Staramy się przez cały rok troszczyć się o tych, którzy do nas przychodzą – mówi o. Tomasz Maria Więch, proboszcz od maja 2018 r. – W Domu Chleba wydajemy posiłki, odzież, ciepłe ubrania. Przygotowujemy paczki świąteczne dla potrzebujących z parafii. Organizujemy co roku wigilię, na którą przychodzi 120-150 osób. Jest możliwość skorzystania z Poradni Miłosierdzia – łaźni, gdzie osoby z różnych stron Warszawy mogą skorzystać z prysznica, umyć się, otrzymać czystą bieliznę, odzież, skorzystać z pomocy pielęgniarki. Jest to konkretna forma wspierania najbardziej potrzebujących.

– Ta piękna inicjatywa rozwija się od wielu lat i trwa przede wszystkim dzięki naszym parafianom, którzy bardzo aktywnie angażują się we wspieranie dzieł charytatywnych – podkreśla proboszcz. – Składają ofiary na ten cel, przynoszą artykuły spożywcze, na bazie których możemy przygotować pożywne zupy, przynoszą ubrania, ręczniki, koce, środki opatrunkowe, abyśmy mogli to dalej dystrybuować.

W 1744 r. papież Benedykt IV wydał Zgromadzeniu Księży św. Pawła zezwolenie na odprawianie Mszy Świętej ku czci Najświętszej Maryi Panny Matki Bożej Opatrzności, czczonej w kościele San Carlo ai Catinari ojców barnabitów w Rzymie. Obecność Maryi w tym wizerunku jest charakterystyczna dla zgromadzenia, dlatego spotkamy go również w warszawskim kościele św. Antoniego Marii Zaccarii. W prezbiterium duże wrażenie robią też figury Jezusa Ukrzyżowanego i Jego Matki, wykonane przez włoskich artystów Livia i Giorgia Contów z Monclassico w Trento.

Znajduje się tu również wizerunek patrona zgromadzenia i parafii. Święty Antoni Maria Zaccaria (1502-1539) był nazywany „człowiekiem o płomiennym sercu”. Doktor nauk medycznych, życie poświęcił działalności apostolskiej, chcąc wyrwać ludzi z bierności duchowej i zepsucia wewnętrznego. Stał się prekursorem reform Soboru Trydenckiego, powołując do życia zgromadzenie barnabitów. Do Polski patron „przybył” z księżmi Polakami, którzy byli formowani w Rzymie, a potem prowadzili duszpasterstwo w Polsce.

W parafii działa Parafialna Rada Duszpasterska, około 110 osób skupia Żywy Różaniec, działają szafarze nadzwyczajni, lektorzy i ministranci, a także Ruch Światło-Życie, wspólnota „Młodzi Sercem”, chór, Wspólnota Dobrego Pasterza i duszpasterstwo małżeństw.

– Pomoc potrzebującym generuje duże koszty: opłaty za ogrzewanie i gaz, prąd, woda, zakup produktów żywnościowych kucharz, pielęgniarka. Dlatego pukamy do różnych instytucji, prosimy parafian i ludzi dobrej woli o wsparcie, by nie zabrakło chleba dla najbiedniejszych – mówi o codziennych problemach o. Więch.