28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Jasnogórskie Śluby Narodu

Ocena: 4.5
2513

 


PROGRAM WIELKIEJ NOWENNY

Zobowiązania podjęte w Jasnogórskich Ślubach nadały kierunek realizacji niezwykłego programu Wielkiej Nowenny, która stanowiła trzon bezpośrednich przygotowań Kościoła i narodu polskiego do Millennium Chrztu Polski. Jej program Prymas przekazał ojcom paulinom na Jasnej Górze 16 maja 1956 r., pod koniec uwięzienia w Komańczy. Gdy w październiku odzyskał wolność, dziewięcioletni program duszpasterski był całkowicie gotowy i w latach 1957-1965 został zrealizowany.

Oto hasła dziewięciu kolejnych etapów millenijnej Nowenny:

Rok I (1957) – Wierność Bogu, Krzyżowi, Ewangelii, Chrystusowi i Kościołowi.

Najważniejszy jest Bóg, który stał się człowiekiem w Jezusie Chrystusie i przez swoją mękę i krzyż przeszedł do chwały zmartwychwstania. Z wiary w Jezusa Chrystusa, wyłożonej w Ewangelii, bierze się nasze wszczepienie w Kościół.

Rok II (1958) – Być w stanie łaski uświęcającej.

Wiara w Boga to nie tylko przekonania i wyznanie wiary. To również stan ducha i wewnętrzna wolność od grzechu. Życie w stanie łaski uświęcającej oznacza życie po Bożemu.

Rok III (1959) – W obronie życia duszy i ciała.

Chrześcijańska antropologia, czyli spojrzenie na człowieka, jest integralna. Wolna od wszelkich redukcjonizmów, pozwala rozpoznać i docenić, kim człowiek naprawdę jest.

Rok IV (1960) – Świętość małżeństwa sakramentalnego.

Wobec ataków na małżeństwo i rodzinę, które obracają się przeciw naturze człowieka i porządkowi stworzenia, wołanie o świętość małżeństwa jest zawsze aktualne.

Rok V (1961) – Rodzina Bogiem silna.

Spoiwem rodziny i jej trwałości są nie tylko wartości przyrodzone, wynikające z bogactwa ludzkiej natury, lecz i nadprzyrodzone, motywowane wiarą w Boga i nią karmione.

Rok VI (1962) – Młodzież wierna Chrystusowi.

Nie można młodzieży zostawić samej sobie ani mówić, że młodzież wychowa się sama. Młodość nie jest stanem docelowym, lecz przygotowaniem do życia dorosłego i dojrzałości chrześcijańskiej.

Rok VII (1963) – Walka z wadami narodowymi.

Naród łączą wspólne losy, cnoty i cele, a dezintegrują i niszczą wady i grzechy. Narodowy rachunek sumienia podejmuje nauczanie biblijnych proroków wzywających lud Bożego wybrania do przemiany i nawrócenia.

Rok VIII (1964) – Zdobywanie cnót chrześcijańskich.

Rachunek sumienia jest warunkiem odnowy życia i wzrastania w tym, co dobre. Nie wystarczy „nie” dla wad, lecz potrzebne jest „tak” dla cnót, które należy znać i praktykować.

Rok IX (1965) – Pod opieką Bogurodzicy, Królowej Polski.

Losy Polski są od początku związane z czcią Maryi, Matki Jezusa Chrystusa, Matki Kościoła i naszej Matki.

W zapiskach sporządzonych w 1963 r. kard. Wyszyński tak wspominał swoje spotkanie z Pawłem VI: „Prosiłem o błogosławieństwo na Sacrum Polonia Millennium i na Wielką Nowennę. Na tę prośbę Ojciec Święty odpowiedział, co następuje: »Błogosławię i błogosławić będę zawsze biskupom polskim, duchowieństwu, zakonom i ludowi wiernemu, aby w drodze do Millennium byli zawsze wierni wskazaniom i zamierzeniom Waszej Eminencji«”.

Śluby Jasnogórskie i Wielka Nowenna były szeroko zakrojonym programem odnowy społecznej. Zarazem był to program głęboko religijny i teologiczny, wyrażający eschatologiczny wymiar wiary chrześcijańskiej. Rotę Ślubów kończyła prośba do Maryi, Królowej Polski: „Prowadź nas poprzez poddaną Ci ziemię polską do bram Ojczyzny niebieskiej. A na progu nowego życia sama okaż nam Jezusa błogosławiony owoc żywota Twojego. Amen”.

W wtorek 3 maja 1966 r. na Jasnej Górze miała miejsce kulminacja podniosłych obchodów Tysiąclecia Chrztu Polski. Zawierzając Maryi „to, co Polskę stanowi”, Prymas prosił: „Odtąd, najlepsza Matko nasza i Królowo Polski, uważaj nas Polaków jako naród za całkowitą własność Twoją, za narzędzie w Twych dłoniach na rzecz Kościoła Świętego. (…) Pragniemy wykonać wszystko, czego zażądasz, byleby tylko Polska po wszystkie wieki zachowała nieskażony skarb Wiary Świętej, a Kościół w Ojczyźnie naszej cieszył się należną mu wolnością, bylebyśmy z Tobą i przez Ciebie, Matko Kościoła i Dziewico Wspomożycielko, stawali się prawdziwą pomocą Kościoła Powszechnego w budowania Ciała Chrystusowego na ziemi”.

W liście na uroczystości pogrzebowe Prymasa Tysiąclecia Jan Paweł II napisał: „Podejmijcie to wielkie i trudne dzieło, dziedzictwo przeszło tysiącletniej historii, na którym On, Kardynał Stefan, prymas Polski, dobry pasterz, wycisnął trwałe, niezatarte piętno. Niech dzieło to podejmą z największą odpowiedzialnością pasterze Kościoła, niech podejmie je duchowieństwo, kapłani, rodziny zakonne, wierni każdego wieku i każdego zawodu. Niech podejmą je młodzi. Niech podejmie je cały Kościół i cały Naród. Każdy na swój sposób jak Bóg i własne sumienie mu wskazuje”. W rocie Jasnogórskich Ślubów Narodu, złożonych trzysta lat po lwowskim ślubowaniu króla Jana Kazimierza, znalazły się słowa: „Stajemy przed Tobą pełni skruchy w poczuciu winy, że dotąd nie wykonaliśmy ślubów i przyrzeczeń Ojców naszych”. Od tamtego czasu upłynęło znacznie ponad pół wieku. Nie sposób nie postawić pytania, czy i na ile to wyznanie pozostaje nadal aktualne.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Profesor zwyczajny, laureat Nagrody Ratzingera, wykładowca Pisma Świętego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 28 marca

Wielki Czwartek
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 13, 1-15
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter