Kard. Amato: Hanna Chrzanowska była latarnią światła w ciemności ludzkiego bólu

– Kościół świętuje kreatywność miłosierdzia, który na wzór Jezusa Dobrego Samarytanina szeroko otwiera swoje ramiona, aby przyjąć, otoczyć opieką i troską chorych, cierpiących i słabych – mówił prefekt Kongregacji ds. Świętych.

W homilii kard. Amato przywołując biografię nowej błogosławionej, podkreślał, że po głębokim nawróceniu w 1932 roku filantropijna działalność Hanny stała się „prawdziwym i właściwym apostolstwem chrześcijańskim, apostolstwem zbawczej obecności krzyża Jezusa Chrystusa w życiu osób chorych”. – Hanna była latarnią światła w ciemności ludzkiego bólu – dodał.

– W wieku trzydziestu lat nastąpił w jej życiu zdecydowany przełom w kierunku świętości, pielęgnowany poprzez modlitwę, komunię świętą i adorację Eucharystii, poprzez rekolekcje, ćwiczenia duchowne a także odmawianie różańca. Hanna, jako oblatka benedyktyńska, z radością i entuzjazmem realizowała benedyktyński charyzmat modlitwy liturgicznej oraz pracy zawodowej ukierunkowanej na chorych – mówił hierarcha.

Według prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, Hanna przyjmowała postawę matki w stosunku do swoich chorych i traktowała ich jak prawdziwe dobro. – Zawód pielęgniarki był dla niej prawdziwym powołaniem, był wezwaniem z góry dla dobra potrzebujących – podkreślał hierarcha.

Opisując jej posługę chorym, kard. Amato stwierdził, że przypominała wszystkim o nadziei szczęścia wiecznego w niebie. – Chorzy cieszyli się, że mogli mieć ją blisko siebie, ponieważ wlewała w nich spokój ducha, optymizm oraz nadzieję wyzdrowienia a także wiecznego zbawienia – podkreślał.

Powołując się na opinie świadków życia i posługi nowej błogosławionej, kaznodzieja opowiadał, że w atmosferę bólu i cierpienia Hanna potrafiła wnieść promień światła i radości. – Dzięki wewnętrznemu pokojowi i prostocie zachowań była często nazywana „cioteczką”, wzbudzając zaufanie, pokój, radość a także nadzieję na przyszłość. Jej wiara w Boską Opatrzność oraz niebiańską przyszłość pobudzała do życia i do entuzjazmu – dodał.

Stwierdził również, że krakowska pielęgniarka była „naprawdę uczennicą Chrystusa, dobrym pasterzem”. – Jej życie i jej postępowanie stanowi kompendium cnót chrześcijańskich, zainspirowanych słowami Jezusa, który mówi: To, co uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili – mówił watykański dostojnik. „Wpatrując się w postać Hanny, pochylonej nad chorymi, również i my uczmy się pochylać nad chorymi. Uczmy się troszczyć o tych, którzy potrzebują pocieszenia, wsparcia, zachęty i naszej pomocy” – apelował. Jak dodał, potrzebujących jest wielu. – Są to maluczcy, opuszczeni, wygnani, słabi, osoby z marginesu. Niektórych z nich widzimy codziennie na naszych ulicach. Wielu natomiast żyje skrycie w swoich mieszkaniach, schorowani, biedni, samotni, bez wsparcia i pomocy – wymieniał.

Na zakończenie kard. Amato zapewnił, że Kościół „wychodzi naprzeciw tym opuszczonym, ofiarnie oraz szlachetnie niosąc im – na wzór naszej Błogosławionej – pomoc i opiekę”.

– Bądźmy stale uczynni w stosunku do wszystkich, zwłaszcza wobec naszych chorych, aby mogli codziennie otrzymywać od nas oznaki zainteresowania, gesty otuchy i wsparcia – zachęcał kaznodzieja.