Kolejny krok w procesie beatyfikacyjnym ks. Zienkiewicza

Delegację przyjął ks. Bogusław Turek, podsekretarz Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, który oprowadził. – Zatrzymaliśmy się w kaplicy, archiwum bieżącym, sali posiedzeń plenarnych – relacjonuje przebieg wizyty w Kongregacji ks. Adam Łuźniak, wikariusz generalny archidiecezji wrocławskiej.

Ks. Łuźniak zaznacza, że w sekretariacie kongregacji ustalono autentyczność dokumentacji i tożsamość osoby odpowiedzialnej za dostarczenie akt, którą wyznaczył abp Kupny.

Kolejnym krokiem na drodze ku beatyfikacji ks. Zienkiewicza będzie przygotowanie postulatora, który z ramienia archidiecezji będzie prowadził sprawę. – Na poziomie Kongregacji odbędzie się weryfikacja dokumentów, analiza zgromadzonego materiału od strony teologicznej – wyjaśnia ks. Łuźniak.

– Przesłuchania świadków i badania pism, pozostawionych przez ks. Zienkiewicza odsłoniły przed nami obraz duszpasterza, który każdego dnia starał się realizować słowa: "mniej dyskutować o Chrystusie, więcej żyć Chrystusem" – podkreśla abp Kupny.

Arcybiskup zauważa, że nauczanie ks. Zienkiewicza, zwanego w duszpasterstwie akademickim „Wujkiem”, wskazuje, że Bóg był dla niego kimś bardzo bliskim. – Przekonywał, że Chrystus pragnie wejść w relacje z każdym człowiekiem, troszczyć się o niego, świadczyć mu różnoraką pomoc. Mówił o Bogu, który myśli, czuje, kocha i wszystko przenika, a w swoim testamencie zapisał: „Zawierzcie Jezusowi. Trzymajcie Jego dłoń w swojej dłoni! Nie wypuszczajcie jej nigdy ze swojej dłoni” – mówi.

Jak dodaje, Dolnoślązacy stali się szczególnymi spadkobiercami myśli ks. Zienkiewcza. – Są one wciąż aktualne i mogą być doskonałym przewodnikiem na naszych drogach życia – podkreśla abp Kupny.

Proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym ks. Aleksandra Zienkiewicza zakończył się 25 listopada. Przez siedem lat odbyły się m.in. 52 sesje trybunału, przesłuchano 405 świadków oraz zgromadzono ponad 2800 stron akt procesowych.

Ks. Aleksander Zienkiewicz (1910-1995) przybył na Dolny Śląsk wraz z repatriantami ze Wschodu po II wojnie światowej. Po krótkiej posłudze jako prefekt Publicznej Szkoły Powszechnej Gimnazjum i Liceum w Sycowie został przeniesiony do Wrocławia. Pełnił tam m.in. funkcję rektora seminarium duchownego, a od 1963 do 1994 r. archidiecezjalnego duszpasterza akademickiego. Zmarł w opinii świętości 21 listopada 1995. Spoczywa na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.