Matka ubogich

 „Gorąco dziękuję Bogu za to, że zechciał ofiarować Kościołowi i światu tę kobietę o niezachwianej wierze jako dar przypominający nam wszystkim, iż najważniejsza jest miłość ewangeliczna, zwłaszcza wtedy, gdy wyraża się ona w pokornej służbie najmniejszym z naszych braci i sióstr. Jestem pewien, że pamięć o niezwykłej sylwetce duchowej Matki Teresy, o jej gorliwej i wielkodusznej miłości do Jezusa obecnego w każdym człowieku, o jej bezwzględnym poszanowaniu wartości ludzkiego życia oraz o odwadze, z jaką stawiała czoło tak wielu wyzwaniom, będzie dla jej duchowych córek i synów inspiracją do kontynuowania jej misji w życiu zakonnym oraz w szczerej i radosnej trosce o najuboższych z ubogich” – napisał Jan Paweł II w telegramie kondolencyjnym nadesłanym do siostry Nirmali, przełożonej generalnej Misjonarek Miłości.

Po otrzymaniu wiadomości o śmierci Matki Teresy papież długo modlił się w swojej prywatnej kaplicy w Castel Gandolfo. W czasie swojego pontyfikatu wielokrotnie się z nią spotykał i wspierał jej działalność. Założone przez nią schronisko dla umierających w Kalkucie odwiedził w lutym 1986 r. podczas pobytu w Indiach.

Śmierć Matki Teresy nastąpiła 5 września 1997 r., w przeddzień pogrzebu brytyjskiej księżnej Diany. I choć wypadek księżnej i jej śmierć zdominowały w owym czasie media, świat przejął się wiadomością o śmierci skromnej zakonnicy, skądinąd darzonej wielkim podziwem i przyjaźnią przez tragicznie zmarłą Dianę. Bezpośrednią przyczyną zgonu Matki Teresy był kolejny atak serca, bo z chorobą serca albańska zakonnica borykała się od lat.

Jej pogrzeb 13 września w Kalkucie miał charakter oficjalnej uroczystości państwowej z udziałem legata papieskiego, którym Jan Paweł II mianował kard. Angelo Sodano, ówczesnego sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej. W skład delegacji papieskiej wchodzili także kard. Simon Lourdusamy oraz abp Georg Zur, nuncjusz papieski w Indiach.

Matkę Teresę żegnały dwa miliony ludzi przybyłych niemal ze wszystkich części świata. Msza Święta celebrowana była na miejscowym stadionie. Przewodniczył jej kard. Sodano, a obecnych było około 200 koncelebransów, w tym arcybiskupi z Indii, Albanii i Włoch. Uczestniczyli w niej prezydenci Indii, Włoch i Albanii, królowe Belgii, Jordanii i Hiszpanii. W uroczystościach pogrzebowych wzięli udział nie tylko chrześcijanie, ale także hinduiści, muzułmanie, buddyści i sikhowie.

– Matka Teresa z Kalkuty w pełni zrozumiała Ewangelię miłości. Zrozumiała ją każdą cząstką swego niezłomnego ducha i wszystkimi siłami swojego kruchego ciała. Wprowadzała ją w czyn całym sercem i codzienną pracą rąk. Przekraczając podziały religijne, kulturowe i etniczne, pozostawiła światu tę niezbędną i zbawienną prawdę: „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu” – mówił w homilii pogrzebowej kard. Sodano.
Podkreślił, że hołd dla zmarłej zakonnicy „której wielka miłość do Indii i do Kalkuty nie przeszkodziła być obywatelką świata” byłby daremny, gdyby wierzący i ludzie dobrej woli całego świata nie podjęli dzieła, które pozostawiła.

Homilię zakończył słowami: „Dzisiaj, w imieniu papieża Jana Pawła II, którego jestem wysłannikiem, przekazuję Ci ostatnie ziemskie pożegnanie i dziękuję Ci za wszystko, co uczyniłaś dla ubogich świata. Oni są wybranymi Jezusa i są też wybranymi Jego Wikariusza na ziemi, naszego Ojca Świętego. To w jego imieniu kładę na Twojej trumnie kwiat naszej najgłębszej wdzięczności”.

Ze stadionu w uroczystym kondukcie trumnę z ciałem Matki Teresy przeniesiono do domu macierzystego Misjonarek Miłości, gdzie umieszczono ją w specjalnym sarkofagu. W tamtym czasie 4500 sióstr Misjonarek Miłości miało 550 domów w 126 krajach, od 1983 r. także w Polsce.

Zaledwie dwa lata po śmierci Matki Teresy Jan Paweł II w lipcu 1989 r. wydał zgodę na rozpoczęcie jej procesu beatyfikacyjnego. Jej beatyfikacji dokonał 19 października 2003 r., niemal w 25. rocznicę swojego wyboru na Stolicę Piotrową.

Rok temu, 4 września 2016 r., papież Franciszek – w obecności 120 tys. wiernych – ogłosił matkę Teresę świętą.

– Niech ta niestrudzona pracownica miłosierdzia pomaga nam zrozumieć coraz lepiej, że naszym jedynym kryterium działania jest bezinteresowna miłość, wolna od wszelkiej ideologii i od wszelkich ograniczeń, darowana wszystkim, niezależnie od języka, kultury, rasy czy religii. Matka Teresa mawiała: „Może nie znam ich języka, ale mogę się uśmiechnąć”. Nieśmy w sercu jej uśmiech i obdarzajmy nim tych, których spotykamy na naszej drodze, zwłaszcza cierpiących – mówił papież Franciszek.