Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny

HISTORIA BOGATA W OSOBY I LATA

Misjonarze i księża kongijscy podczas wizyty bp. Leszka Leszkiewicza

Historia obecności księży tarnowskich na kongijskiej ziemi zaczyna się w maju 1973 r. i jest początkiem zaangażowania misyjnego diecezji tarnowskiej. Na dziewięć Kościołów partykularnych istniejących obecnie w Kongu siedem zostało naznaczonych przez obecność i pracę ewangelizacyjną naszych kapłanów. Placówek objętych działaniem tarnowskich fideidonistów od początku ich obecności do dnia dzisiejszego było 22. W czterech z nich posługują nasi misjonarze, a wśród nich, z prawie trzydziestoletnim stażem, ks. Marian Pazdan i ks. Bogdan Piotrowski. Pozostała trójka to „misjonarska młodzież”: ks. Maciej Fleszar, ks. Paweł Turek i ks. Karol Kuźma. Dodajmy, że od 1975 r. Republika Konga cieszy się stałą obecnością sióstr józefitek.

W Republice Konga do tej pory pracowało (łącznie z pięcioma, którzy tam są obecni) 31 księży z Tarnowa, którzy na dziewięć obecnie istniejących diecezji w Republice Konga swoją aktywną obecnością naznaczyli aż siedem. Dzisiaj ośmiu misjonarzy „kongijskich” nie żyje. Obecność i praca księży tarnowskich w Kongu-Brazzaville przez 40 lat to ogrom dobra pozostawionego i przekazywanego tam pod postacią ewangelizacji i działania na rzecz promocji człowieka. Wzrost liczby ochrzczonych, większa świadomość religijna wiernych, kościoły, kaplice, szkoły, księgarnie, apteki, różnej użyteczności budynki, dzieła charytatywne – świadczą same za siebie. Jednak złożona tam ofiara męczeńskiej krwi naszego rodaka przewyższa wszystkie dary księży z Tarnowa. Tę ofiarę złożył 27 października 1998 r. ks. Jan Czuba. Jego krew męczeńska pozostaje pieczęcią, położoną na minionych ponad 46 latach, w których każdy z nich – długo czy krótko – ofiarnie posługiwał.

Lata 1993-2003 to historia czterech wojen w Republice Konga. Trzecia z kolei przyniosła to, co najgorsze. W wakacje 1998 r. doszło do konfliktu między grupami zbrojnymi z południa i z północy. Konflikt ten przyniósł śmierć naszego misjonarza. Jego ofiara życia i słowa napisane na trzy dni przed śmiercią: „Zostaję na miejscu do końca”, są wyzwaniem do podjęcia autentycznego zapału misyjnego, który w radykalny sposób ukazał zamordowany ks. Jan. W kadrze historii wyznaczonej przez 40 lat ofiarnej posługi postać ks. Jana Czuby, pierwszego polskiego misjonarza-męczennika fideidonisty, jawi się jako ścięty kwiat, który jest wyzwaniem nie tylko dla Kościoła tarnowskiego, ale i całej wspólnoty Kościoła lokalnego w Polsce. Zaprasza bowiem ten Kościół do złożenia daru wiary całemu Kościołowi powszechnemu.

PONAD 40 LAT W ARGENTYNIE

Argentyna była i jest drugim krajem poza Europą, na który otworzyła się diecezja tarnowska. W tym otwarciu widać misyjnego ducha jej ówczesnego pasterza, bp. Jerzego Ablewicza.

Obecność diecezji tarnowskiej w tym kraju trwa nieprzerwanie już od 1978 r., a urzeczywistniona jest w całości w osobie ks. Tadeusza Masteja. Na przestrzeni tego czasu w Kościele na argentyńskiej ziemi posługiwało tylko ośmiu tarnowskich prezbiterów, a trzech z nich, z wiodącą obecnością ks. Tadeusza Masteja (ponad 41 lat), posługuje tam od niemal 40 lat (ks. Aleksander Piszczek od 39 i ks. Kazimierz Pres od 36 lat). Argentyna jest jedynym krajem poza Europą, do którego biskupi tarnowscy nie posyłają księży już od 29 lat. Nie znaczy to jednak, że Kościół ten nie ma personalnych potrzeb. O tym mówią nasi księża, a nawet ustnie przekazują prośby swoich biskupów o nowych prezbiterów z Tarnowa.