Nie każdy ksiądz chce być biskupem

Przemawiając 1 lutego podczas dorocznego spotkania z nowo mianowanymi biskupami prefekt Kongregacji ds. Biskupów odniósł się do plotek, że coraz więcej kapłanów nie chce być biskupami i odmawia przyjęcia nominacji, nawet gdy już papież – z rekomendacji Kongregacji – dokonał wyboru. – Tak, to prawda – potwierdził kanadyjski purpurat, dodając jednak, że liczba takich przypadków nie jest wielka.

Wyjaśnił, że księża odmawiają z różnych powodów. Podał przykład kapłana, który został wybrany, ale poinformował Kongregację, że jest chory na raka, o czym nie powiedział innym. – Nieprzyjęcie nominacji było wyrazem odpowiedzialności – stwierdził kard. Ouellet.

Inni odmawiają z powodu jakichś wydarzeń ze swej przeszłości lub dlatego, że uważają, iż nie są w stanie udźwignąć tej odpowiedzialności. W tym ostatnim przypadku Kongregacja nalega na kandydata, gdyż często ludzie nie są dobrymi sędziami własnych możliwości. Ale gdy ktoś już w swym sumieniu podejmie ostateczną decyzję, Stolica Apostolska ją szanuje – zapewnił prefekt Kongregacji.

Ujawnił, że poszukując kandydatów na biskupów, papież Franciszek i Kongregacja zwracają uwagę na ich kwalifikacje duszpasterskie. – Nie znaczy to, że nie muszą być mistrzami wiary, bo biskup jest przede wszystkim pierwszym nauczycielem wiary w swej diecezji. Ale wymagana jest także zdolność do relacji z ludźmi, do nawiązywania dialogu – stwierdził hierarcha.

Dodał, że charyzmatem papieża Franciszka jest „bycie miłosiernym, bardzo bliskim ludzi”, ale jednocześnie „wie on dokąd ich prowadzi: do naszego Pana, Jezusa Chrystusa”.

Kardynał potwierdził też, że od 2010 r. poufny kwestionariusz, wysyłany do diecezji z prośbą o wskazanie potencjalnych kandydatów na biskupów, zawiera pytanie o to, czy kiedykolwiek zajmowali się oni oskarżeniami o nadużycia seksualne duchownych lub świeckich pracowników kościelnych. Chodzi o weryfikację, czy przyszły biskup potrafi odpowiedzialnie zająć się takimi przypadkami bez krycia ich lub nietraktowania poważnie.