28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Orędzie papieża na 59. Światowy Dzień Modlitw o Powołania (8 maja)

Ocena: 4.5
1594

Jesteśmy powołani, aby być stróżami jedni drugich, by tworzyć więzi zgody i dzielenia się, by leczyć rany stworzenia, żeby nie zostało zniszczone jego piękno. Krótko mówiąc, do tego, aby stać się jedną rodziną we wspaniałym wspólnym domu stworzenia, w harmonijnej różnorodności jego elementów – napisał papież Franciszek w orędziu na tegoroczny 59. Światowy Dzień Modlitw o Powołania, który obchodzić będziemy pod hasłem: „Powołani do budowania rodziny ludzkiej”.

Fot. idziemy.pl/rm

Ustanowiony przez papieża Pawła VI 23 stycznia 1964 roku Światowy Dzień Modlitw o Powołania odbywa sie corocznie w IV Niedzielę Wielkanocną, zwaną Niedzielą Dobrego Pasterza. W tym roku wypada ona 8 maja.

Wielka rodzina ludzka, zjednoczona w miłości, nie jest utopią, ale projektem, do którego stworzył nas Bóg

– napisał papież podejmując refleksję nad wezwaniami Boga i świata w kontekście Kościoła synodalnego. Synodalność jest podstawowym powołaniem Kościoła i jedynie w tej perspektywie można odkryć i docenić różne powołania, charyzmaty i posługi.

Ojciec Święty stwierdza, że każdy członek Ludu Bożego jest uczniem misjonarzem, aktywnym podmiotem ewangelizacji i w związku z tym należy wystrzegać się mentalności oddzielającej kapłanów od świeckich, która uważa tych pierwszych za protagonistów, a drugich za wykonawców, i realizować misję chrześcijańską jako jeden lud Boży.

Papież zauważa, że sam dar życia niesie w sobie powołanie, ponieważ każdy jest stworzeniem upragnionym i umiłowanym przez Boga, każdy został wezwany po imieniu, niesie w swoim sercu Bożą iskrę, którą powinien rozwijać w ciągu życia. Bóg widzi nas takich jakimi możemy się stać pod jego czułym spojrzeniem. Dostrzega nasze ukryte możliwości oraz niestrudzenie pracuje, abyśmy mogli je wykorzystać w służbie dobra wspólnego. Jego głos, wydobywający nas z ograniczeń, dociera do nas także poprzez innych ludzi. W ich radach i przykładzie kryje się Boża inicjatywa, która wskazuje nowe drogi.

Franciszek zwraca uwagę, że przyswajając sobie pełne miłości spojrzenie Jezusa, powinniśmy patrzyć Jego oczami na innych, aby czuli się akceptowani i zachęceni do rozwijania wszystkich swoich ukrytych możliwości. Bóg powołuje nas do tego, abyśmy stawali się coraz bardziej tym, kim jesteśmy, ale powołuje nas również we wspólnocie, czyli jesteśmy współpowołani. Stanowimy elementy jednej mozaiki, która staje się piękniejsza, gdy tworzy wspólnie jeden obraz. Jesteśmy nie tylko odrębnymi gwiazdami, ale zostaliśmy również wezwani do tworzenia konstelacji, które rozświetlają drogi ludzkości. Dlatego także Kościół powinien stawać się coraz bardziej synodalny, zdolny do podążania razem w harmonii różnorodności, w którą wszyscy mogą wnieść swój wkład i aktywnie uczestniczyć. Jesteśmy ostatecznie powołani, aby stawać się jedną rodziną we wspólnym domu całego stworzenia.

TEKST ORĘDZIA:

Powołani do budowania rodziny ludzkiej

Drodzy Bracia i Siostry!

Chociaż w naszych czasach ciągle wieją lodowate wiatry wojny i ucisku, i często jesteśmy świadkami zjawisk polaryzacji, to jako Kościół zainicjowaliśmy proces synodalny odczuwamy pilną potrzebę podążania razem, pielęgnując wymiary słuchania, uczestnictwa i dzielenia się. Razem ze wszystkimi mężczyznami i kobietami dobrej woli chcemy przyczynić się do budowania rodziny ludzkiej, do leczenia jej ran i do prowadzenia jej ku lepszej przyszłości. W tej perspektywie z okazji 59. Światowego Dnia Modlitw o Powołania chciałbym wspólnie z wami zastanowić się nad szerokim znaczeniem słowa „powołanie” w kontekście Kościoła synodalnego, który wsłuchuje się w Boga i świat.

Wszyscy powołani do czynnego udziału w misji

Synodalność, podążanie razem jest podstawowym powołaniem Kościoła i tylko w tej perspektywie można odkryć i docenić różne powołania, charyzmaty i posługi. Jednocześnie wiemy, że Kościół istnieje po to, by ewangelizować, wychodząc poza siebie i siejąc ziarno Ewangelii w dziejach. Dlatego taka misja jest możliwa właśnie dzięki zsynchronizowaniu wszystkich obszarów duszpasterskich, a jeszcze wcześniej dzięki zaangażowaniu wszystkich uczniów Pana. Istotnie, „na mocy otrzymanego Chrztu, każdy członek Ludu Bożego stał się uczniem misjonarzem (por. Mt 28, 19). Każdy ochrzczony, niezależnie od swojej funkcji w Kościele i stopnia pouczenia w swojej wierze, jest aktywnym podmiotem ewangelizacji” (adhort. apost. Evangelii gaudium, 120). Musimy wystrzegać się mentalności, rozdzielającej kapłanów i świeckich, która uważa tych pierwszych za protagonistów, a drugich za wykonawców, i realizować misję chrześcijańską jako jeden lud Boży, świeccy i pasterze razem. Cały Kościół jest wspólnotą ewangelizującą.

Powołani, by być stróżami jedni drugich i stworzenia

Słowa „powołanie” nie należy rozumieć w sensie zawężającym, odnosząc je jedynie do tych, którzy idą za Panem drogą szczególnej konsekracji. Wszyscy jesteśmy powołani do uczestniczenia w misji Chrystusa, polegającej na zjednoczeniu rozproszonej ludzkości i jednaniu jej z Bogiem. Mówiąc bardziej ogólnie, każdy człowiek, jeszcze zanim doświadczy spotkania z Chrystusem i przyjmie wiarę chrześcijańską, otrzymuje wraz z darem życia fundamentalne powołanie — każdy z nas jest stworzeniem upragnionym i umiłowanym przez Boga, wobec którego miał On pewien wyjątkowy i szczególny zamysł. I tę Bożą iskrę, która jest obecna w sercu każdego mężczyzny i każdej kobiety, mamy rozwijać w ciągu naszego życia, przyczyniając się do rozwoju ludzkości ożywianej miłością i wzajemną akceptacją. Jesteśmy powołani, aby być stróżami jedni drugich, by tworzyć więzi zgody i dzielenia się, by leczyć rany stworzenia, żeby nie zostało zniszczone jego piękno. Krótko mówiąc, do tego, aby stać się jedną rodziną we wspaniałym wspólnym domu stworzenia, w harmonijnej różnorodności jego elementów. W tym szerokim znaczeniu swoiste „powołanie” mają nie tylko jednostki, ale także narody, wspólnoty i różnego rodzaju stowarzyszenia.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter