„Nadzieja jest darem Boga i nieustannie musimy o nią prosić" – mówił Franciszek w homilii podczas Mszy św. za wszystkich wiernych zmarłych, którą w Dzień Zaduszny sprawował na niemieckim cmentarzu w Watykanie. Ojciec Święty w tym roku w sposób szczególny modlił się za ofiary pandemii, a zwłaszcza „za tych, którzy zmarli w samotności, pozbawieni czułości swoich bliskich; i za wszystkie osoby, które oddały swoje życie w służbie chorym”.
W homilii Papież nawiązał do postawy Hioba, który w czasie najgłębszej trwogi daje świadectwo nadziei, mówiąc: ja wiem: „Wybawca mój żyje (…) i oczyma ciała będę widział Boga. To właśnie ja Go zobaczę”.
Ta pewność, kiedy dałoby się powiedzieć jest skończony, to nadzieja chrześcijańska. Ta nadzieja jest darem. Sami z siebie nie możemy jej mieć. To dar, o który musimy prosić: Panie, daj mi nadzieję! Jest tak wiele zła, które wiedzie nas do rozpaczy, które chce nas przekonać, że wszystko zakończy się klęską, że po śmierci nie ma niczego. Lecz ten głos Hioba powraca. Wiem, że Wybawca mój żyje i że na ziemi wystąpi jako ostatni i oczyma ciała będę Go widział. Nadzieja nie zawodzi, powiedział nam św. Paweł. Nadzieja nas pociąga i nadaje sens naszemu życiu. Nie widzę, co jest po drugiej stronie. Ale nadzieja jest darem Boga i przyciąga nas do życia i wiecznej radości. Nadzieja to kotwica, która znajduje się po drugiej stronie i znajdujemy w niej oparcie, trzymając się liny. Wiem, że Wybawca mój żyje i ja Go zobaczę. Te słowa mamy sobie powtarzać w chwilach radości, ale też w chwilach przykrych, w chwilach śmierci, tak to nazwijmy
- mówił Franciszek.
Ojciec Święty dodał na zakończenie, że nasza nadzieja jest zakotwiczona w Chrystusie, który oczekuje nas po drugiej stronie. I to właśnie dlatego ta nadzieja nigdy nie zawodzi.
Co? Gdzie? Kiedy?
