Pasterz bez rękawic

Podczas jubileuszu kapłanów w Roku Miłosierdzia, obchodzonym na początku czerwca, papież Franciszek wskazał na niektóre aspekty życia księży. Mówił: „Nikt nie jest wykluczony z jego serca, jego modlitwy i uśmiechu. Przyjaznym spojrzeniem i ojcowskim sercem akceptuje, włącza, a kiedy musi skorygować, jest zawsze po to, żeby zbliżać. Nikim nie gardzi, ale dla każdego jest gotów pobrudzić sobie ręce. Dobry pasterz nie używa rękawic. Sługa Komunii, którą celebruje i którą żyje, nie oczekuje pozdrowień i komplementów od innych, ale jako pierwszy wyciąga rękę, odrzucając plotkowanie, osądy i złości”.

Ojciec Święty jest konkretny w swoim nauczaniu. A im starsi kapłani, tym lepiej wiedzą, jak bardzo aktualne są jego słowa. Dlatego trzeba wspierać duchowo księży, aby jak najlepiej wypełniali swe powołanie. Przykładem jest Apostolat Margaretka, który polega na modlitwie za kapłanów. Każdy kwiat „margaretki” to siedem osób, tak jak siedem dni tygodnia. W każdym dniu jedna osoba modli się za wybranego księdza. Posługa kapłana zależy w znacznej mierze od jego osobistej relacji z Chrystusem. Dobrze to wyraża pytanie, które we Włoszech napisało jedno z dzieci: „Panie Jezu, a z naszym księdzem to wy jesteście przyjaciółmi, czy znacie się tylko z pracy?”. To pytanie można odnieść do każdego chrześcijanina, ponieważ każdy ochrzczony uczestniczy w kapłaństwie Chrystusa.

ks. Paweł Rytel-Andrianik Autor jest rzecznikiem Konferencji Episkopatu Polski Idziemy nr 24 (558), 12 czerwca 2016 r.