Pasterz Miłosierdzia - 4. rocznica śmierci kard. Macharskiego

Kard. Franciszek Macharski zmarł 2 sierpnia 2016 roku, krótko po zakończeniu Światowych Dni Młodzieży w Krakowie. Przypada wtedy święto Matki Bożej Anielskiej – według tradycji franciszkańskiej to dzień kiedy Maryja zabiera dusze do nieba. Kilka dni przed jego odejściem odwiedził go w szpitalu papież Franciszek.

W tym ostatnim etapie życia był bardzo doświadczony cierpieniem, które znosił z pogodą ducha. Również w tym doświadczeniu pozostał świadkiem zawierzenia dobroci i miłosierdziu Boga. Takim pozostanie w mojej pamięci i modlitwie

– wspominał papież w telegramie przesłanym na wieść o śmierci sędziwego kardynała.

W rocznicę odejścia kard. Franciszka do domu Ojca Mszy św. w jego intencji przewodniczył w katedrze na Wawelu kard. Stanisław Dziwisz.

W tej katedrze, gdzie został pochowany w krypcie pod konfesją św. Stanisława odczuwamy jego bliskość i pragniemy mu w naszej modlitwie okazać naszą wdzięczność i miłość. Długie lata jego pasterzowania w Archidiecezji Krakowskiej głęboko zapisały się w naszej pamięci. Historia zaliczyła go do ważnych postaci, które przez swoją działalność przyczyniły się do zachowania naszej chrześcijańskiej tożsamości i niepodległości ducha narodu. Wspominając go dziś w tej katedrze, polecamy go miłosiernemu Jezusowi, którego kult szerzył w Archidiecezji i w świecie, a wezwanie Jezu, ufam Tobie towarzyszyło mu na każdy dzień

– mówił emerytowany metropolita krakowski.

Kard. Macharskiego, któremu bliski był charyzmat franciszkański, wspominał również bp Damian Muskus OFM.

Po czterech latach od dnia, gdy Matka Boża Anielska zabrała go do nieba, wciąż bardzo nam brakuje Franciszkowego: Jestem z Wami. Tu i tam Wasz

– napisał hierarcha w mediach społecznościowych.

Na Facebooku powstała grupa pod nazwą „Kardynał Franciszek Macharski (Beatyfikacja)”. Jej członkowie dzielą się dobrem, którego doświadczyli dzięki patronowi tej wirtualnej wspólnoty, mając nadzieję na rozpoczęcie jego procesu beatyfikacyjnego.

Założył ją Tomasz Kowacz, lekarz z Nowego Jorku. Spotkał kard. Macharskiego tylko raz, w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach.

Po odwiedzinach grobu św. Faustyny spacerowaliśmy z moją przyjaciółką, obecnie żoną, obok klasztoru, gdy wyszedł z niego kardynał. Podeszliśmy do niego, a ja pocałowałem go w pierścień

– wspomina. Jego przyszła żona nie była jeszcze wtedy katoliczką i zachowanie T. Kowacza bardzo ją zaskoczyło. Kard. Macharski rozmawiał z nimi po angielsku, a na pożegnanie objął ich i przytulił. – Jak ojciec. Tego momentu nigdy nie zapomnę. Czułem jego świętość – mówi dziś z przekonaniem.

W mojej codziennej modlitwie pojawia się bardzo często. Bez wątpienia dlatego, że przez jego pokorną służbę uśmiechnął się do mnie sam Bóg

– wspomina s. Bożena Leszczyńska OCV, która pracuje w dziecięcym szpitalu w Prokocimiu, gdzie go często spotykała. „Widziałam, jak z czułą troską i z wielkim wzruszeniem pochylał się nad cierpiącymi dziećmi. To samo wzruszenie dostrzegałam wtedy, gdy odprawiał Mszę św. Ciche łzy płynące po jego twarzy mówiły same za siebie" – dodaje.

++++

Franciszek Antoni Macharski urodził się w Krakowie dnia 20 maja 1927. We wrześniu 1945 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, a święcenia kapłańskie przyjął 2 kwietnia 1950 roku w Bazylice św. Franciszka z Asyżu z rąk kard. A. S. Sapiehy. W 1956 roku został skierowany na dalsze studia specjalistyczne na Wydziale Teologicznym we Fryburgu (Szwajcaria), które zakończył doktoratem z teologii pastoralnej w 1961 roku. W tym też roku rozpoczął pracę w Wyższym Seminarium Duchownym, pełniąc następujące posługi: ojca duchownego i wykładowcy teologii pastoralnej. Jednocześnie szeroko działał w kościele krakowskim i polskim, będąc powołanym do różnych komisji czy biorąc czynny udział w różnych wydarzeniach kościelnych. W latach 1965 – 1974 był członkiem Archidiecezjalnej Komisji Liturgicznej. W latach 1966 – 1978 pełnił funkcję sekretarza Komisji do spraw Apostolstwa Świeckich. Uczestniczył w pracach Synodu Duszpasterskiego jako przewodniczący Komisji do Spraw Pastoralno – Socjologicznych. Od 1975 roku był członkiem Komisji Episkopatu do spraw Duszpasterstwa Ogólnego. W 1977 roku został powołany do Krakowskiej Kapituły Katedralnej.

29 grudnia Św. Jan Paweł II ustanowił go Arcybiskupem Metropolitą Krakowskim. Sakrę biskupią otrzymał z rąk Papieża Polaka 6 stycznia 1979 roku, a 28 stycznia odbył uroczysty Ingres do katedry. 30 czerwca tego samego roku został podniesiony do godności kardynalskiej. Od 1981 roku do 1994 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. W tym czasie jednocześnie w Watykanie był członkiem rady do Spraw Publicznych Kościoła, członkiem Kongregacji do spraw Wychowania Katolickiego, członkiem Kongregacji do spraw duchowieństwa czy Ewangelizacji Narodów. W czasie kiedy był Metropolitą Krakowskim Archidiecezja przeszła gruntowną reorganizację. Szczególnym rysem jego posługi kardynalskiej była głęboka cześć i szerzenie Kultu Bożego Miłosierdzia.

Dawał świadectwo miłości do Kościoła i Ojczyzny, a służąc Kościołowi, pokazywał ideał pięknej, szlachetnej służby, gdzie liczył się Chrystus. Jego służba miłosierdzia pokazała jak wspaniały może być Kościół

– wspominał Zmarłego abp Marek Jędraszewski.

Kard. Macharski ogromną czcią  i miłością otaczał również Św. Brata Alberta i św. Jana Pawła II, z których brał przykład do okazywania czynnej miłości  dla bliźnich. W uznaniu jego zasług kilka uczelni w Polsce i na świecie przyznało mu tytuł Doktora  Honoris Causa: Fu Jean Catholic University na Tajwanie, Adamson Uniwersity na Filipinach, Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet Jana Pawła II w Krakowie, Katolicki Uniwersytet im. Petro Pazmany w Budapeszcie.

Zmarł w Krakowie 2 sierpnia 2016 roku i został pochowany w krypcie biskupów krakowskich w katedrze na Wawelu.