29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Pasterz Niepodległej

Ocena: 3.6
4166

Ksiądz Pelczar, po pierwsze, chciał się troszczyć o dobrych przewodników dla ludu. Dlatego założył Bractwo Kapłańskiej Adoracji Najświętszego Sakramentu i Sodalicję Mariańską Kapłanów. Po drugie, zaangażował się w działalność kulturalno-oświatową. Przez piętnaście lat stał na czele Krakowskiego Towarzystwa Oświaty Ludowej. Organizacja utrzymywała szkoły, prowadziła wykłady publiczne, wydawała i rozpowszechniała książki i broszury, przygotowywała obchody narodowe – założyła ponad sześćset czytelni i wypożyczalni. Przyszły biskup był również członkiem Towarzystwa Kółek Rolniczych oraz współtworzył Towarzystwo św. Łukasza, dbające o jakość sztuki kościelnej.

Jako profesor UJ, przez kilka lat mieszkał u franciszkanów. Odwiedzał kuchnię dla ubogich prowadzoną przez siostry felicjanki, wspomagał finansowo studentów, którzy korzystali z tamtejszej stołówki. Zaangażowany w działalność Towarzystwa św. Wincentego à Paulo, zetknął się ze św. Bratem Albertem Chmielowskim.

W 1891 r. – w związku z obchodami stulecia Konstytucji 3 Maja i chęcią wypełnienia ślubów lwowskich Jana Kazimierza – z inicjatywy ks. Pelczara w Krakowie powstało Bractwo Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej. Zorganizowało ono przytulisko dla służących. Z myślą o prowadzeniu tego miejsca powstało Zgromadzenie Sióstr Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego.

Ale ks. Pelczar nie był tylko duszpasterzem ludu. Zaangażowanie społeczne, połączone z pracą naukową i pisarską, służyło wszystkim warstwom społecznym.

 

Wolna, silna i święta

Jego pobyt w Krakowie zakończyła nominacja na biskupa pomocniczego diecezji przemyskiej. Rok później został jej ordynariuszem. Pełnił tę funkcję przez 25 lat – jeszcze w okresie zaborów, w czasie wielkiej wojny i po odrodzeniu Rzeczypospolitej.

Pomimo zaborów zwoływał synody diecezjalne. Tworzył nowe parafie, wspierał budowę wielu kościołów i pozostawał bardzo wrażliwy na sprawy społeczne. Przekonany o wielkiej roli duszpasterzy w momencie, gdy przez Europę przetaczały się rewolucyjne i ateistyczne prądy, dbał o kształcenie kapłanów, wielu wysyłał na studia do Rzymu. Z jego inicjatywy powstał tam Papieski Kościelny Instytut Polski.

– Niezmiernie trudną misję przyjął na siebie w czasie I wojny światowej. Dotarł wówczas do Benedykta XV, którego prosił, by zabrał głos w sprawie polskiej, co też się stało. Papież solidaryzując się z Polakami, wezwał kraje katolickie do wsparcia moralnego i materialnego Polski oraz zlecił organizację „Dnia Polskiego” – opowiada s. Kupczewska. Składki wówczas zebrane przeznaczone zostały dla najbiedniejszej ludności polskiej.

Na początku 1915 r. bp Pelczar opublikował broszurkę „Wezwanie do pracy nad duchowym odrodzeniem narodu polskiego”. Czterokrotnie wznawiana, obiegła całą Polskę. – W listopadzie 1915 r. spotkał się z legionistami, by zachęcić ich do walki za ojczyznę, i prosił, by nie splamili honoru polskiego żołnierza – dodaje s. Jadwiga. – Aby wybłagać dar wolności dla umęczonego narodu, polecił, by we wszystkich parafiach diecezji przemyskiej odbywały się adoracje Najświętszego Sakramentu.

Wiele serca poświęcił zwalczaniu skutków wojny na terenie swojej diecezji: opiece nad sierotami, wdowami, inwalidami wojennymi, jeńcami i repatriantami. Przekonany był, że odzyskanie niepodległości do dopiero początek pracy. „Bądźmy gotowi do ofiar z naszych modlitw, z naszej pracy i naszego grosza, by zapewnić Ojczyźnie lepszą przyszłość. Troszczmy się o duchowe odrodzenie Narodu (…)” – apelował w 1919 r. do kapłanów.

Za zasługi dla Polski odznaczony został w 1923 r. orderem komandorskim z gwiazdą Polonia Restituta. Zmarł na zapalenie płuc 28 marca 1924 r. Został beatyfikowany 2 czerwca 1991 r. w Rzeszowie podczas czwartej pielgrzymki Jana Pawła II do ojczyny. Kanonizacja arcybiskupa przemyskiego – pierwszego polskiego biskupa wyniesionego na ołtarze nie jako męczennik – odbyła się 18 maja 2003 r. w Rzymie.

W 1921 r., w „Liście otwartym do posłów diecezji przemyskiej, a pośrednio do wszystkich posłów sejmu ustawodawczego” bp Pelczar apelował o odnowę moralną Polaków: „Przez całe życie tęskniłem za Polską wolną, silną i świętą. Modliłem się o taką Polskę i pracowałem, jak mogłem, dla takiej Polski. Dzisiaj jednak Polska odradzająca się przedstawia smutny widok. Boleję nad tym wielce (…). Szanowni Panowie! Badajcie sumiennie sprawy katolickie, a z historii i doświadczenia uczcie się, jak błogosławiony wpływ wiary naszej nie tylko na jednostki i rodziny, ale także na państwo. (…) Szanowni Posłowie, jesteście wraz z kierownikami rządu jakby sternikami okrętu, który burzami XVIII w. został strzaskany, a dziś się odbudowuje i ma wypłynąć na pełne morze. Patrzcież, abyście go zaopatrzyli w konieczne przybory, strzegli go przed korsarzami domowymi i obcymi, dali mu ster pewny, a na szczycie jego masztu zatknęli krzyż katolicki”. Taki i nam zostawił testament.

Korzystałam z pracy „Polscy święci”, t. 10, pod red. o. Joachima Romana Bara OFMConv, ATK, Warszawa 1987

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Absolwentka dziennikarstwa, etnologii i teologii. Od 2012 roku związana z tygodnikiem „Idziemy”. Należy do Wspólnoty Sant’Egidio.

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter