19 marca
wtorek
Józefa, Bogdana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Peter Seewald: Benedykt XVI zawsze starał się strzec ognia wiary, a nie popiołów (wywiad)

Ocena: 4.75714
2168

„Benedykt XVI jest ponadczasowo aktualny. Programem całego jego życia była miłość. Całe życie służył i służy nadal z miłością Bogu, człowiekowi i Kościołowi (...) Jest on wielkim przyjacielem Polaków" - zaznacza Peter Seewald, autor monumentalnej biografii pt. „Benedykt XVI. Życie". W rozmowie z KAI pisarz kreśli osobisty portret Josepha Ratzingera/Benedykta XVI, charakteryzuje jego osobowość, mówi, co jest najważniejsze w jego życiu i dziele, jak jest ono ważne dla współczesnego Kościoła i świata.

Fot. cathopic.com

Publikujemy tekst rozmowy:

Krzysztof Tomasik (KAI): Jesteś zadowolony z polskiego wydania Twojej monumentalnej biografii Benedykta XVI?

Peter Seewald: Bardzo się cieszę. Choćby z powodu mojego podziwu i czci dla św. Jana Pawła II. Polska ma ogromne znaczenie dla zachowania wiary katolickiej. Benedykt XVI wielokrotnie to podkreślał. Jest on wielkim przyjacielem Polaków. To nie przypadek, że jego pierwsza podróż zagraniczna po Światowych Dniach Młodzieży w Kolonii zaprowadziła go do Polski, ojczyzny jego przyjaciela Karola. Na pierwszy rzut oka wydawali się zupełnie różnymi osobowościami. Jeden dobrze zbudowany i silny, wysportowany, emocjonalny, "człowiek-góra". Drugi mały i drobny, delikatny i racjonalny. Ale doskonale się uzupełniali. Walczyli o tę samą sprawę i na tych samych zasadach. Reformę Kościoła pojmowali jako odnowę, która prowadzi z powrotem do sedna wiary, a nie do jej wydrylowania.

Poświęciłeś kawał życia J. Ratzingerowi/Benedyktowi XVI. Dlaczego?

- Po prostu tak się stało, bez moich specjalnych intencji. Pierwsze moje spotkanie z ówczesnym kardynałem miało miejsce w listopadzie 1992 roku. Jako redaktor dziennika "Süddeutsche Zeitung" otrzymałem zlecenie sporządzenia portretu ówczesnego prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Niekoniecznie byłem jego fanem, a gdyby ktoś mi wtedy powiedział, że z późniejszym Benedyktem XVI opublikuję cztery książki-wywiady i dużą biografię, pomyślałbym, że jest szalony. Ale życie jest czasem bardziej szalone, niż możemy sobie to wyobrazić. Ówczesny kardynał powiedział w jednej z naszych rozmów: "Życie nie składa się ze zbiegów okoliczności, lecz ktoś uprzedza moje postrzeganie, myśli i kieruje moim życiem. Mogę się temu sprzeciwiać, ale mogę też to przyjąć i wtedy uświadamiam sobie, że naprawdę prowadzi mnie «opatrznościowe» światło". I ja też w pewnym sensie podążyłem za tym światłem. Było to tak ekscytujące i ważne, że nie mogłem się temu przeciwstawić.

Kim jest osobiście dla Ciebie Benedykt XVI, jako człowiek, kapłan, papież?

- W ciągu prawie trzydziestu lat towarzyszyłem mu jako dziennikarz i zawsze starałem się zachować zawodowy dystans. Dworska sprawozdawczość jest nic nie warta, nawet przy wielkiej sympatii. Już wtedy, gdy spotkałem go po raz pierwszy, kard. Joseph Ratzinger był, obok Jana Pawła II, najbardziej znanym człowiekiem Kościoła katolickiego na świecie i też najbardziej kontrowersyjnym, określanym epitetami: "pancerny kardynał", czy "wielki inkwizytor". Byłem nieco zaskoczony, gdy zobaczyłem, że obraz jego osoby przedstawiany w większości mediów nie był prawdziwy. W rzeczywistości była to bardzo skromna, gotowa do pomocy i ciepła osoba, pozbawiona próżności, nie demonstrująca swojej władzy. Przede wszystkim widziałem, że ten człowiek dawał przekonujące odpowiedzi na problemy naszych czasów, płynące z wiary, tradycji i własnej refleksji.

Inspirował mnie entuzjazm, z jakim występował w obronie sprawy Chrystusa, prawdziwego humanizmu i prawdy. Zawsze postrzegałem go jako człowieka myślącego nowocześnie, jako kogoś, kto jest mocno osadzony w rzeczywistości, ale nie dostosowuje się do ducha czasów, i pozostaje wobec niego krytyczny. I do tego był gotów otrzymywać nieraz za swoją postawę niezłe baty. Patrząc w kontekście osoby Benedykta XVI na wielu biskupów i księży, wydają się oni być mieszczanami i wygodnickimi. Zadowalają się instytucjonalnym katolicyzmem i chętnie poświęcają filary wiary, aby zyskać powszechną akceptację. Natomiast Benedykt XVI był zawsze kimś, kto starał się strzec ognia wiary, a nie popiołów.

Napisałeś, że charakterystyczną cechą J. Ratzingera jest "semper idem" - "zawsze taki sam". Dla mnie Benedykt XVI jest też przykładem osoby w pełni zintegrowanej, łączącej dziecięcą wiarę z najwyższym intelektualnym i duchowym wyrafinowaniem. Tym samym może być wzorem dla współczesnego chrześcijanina, człowieka, zwłaszcza dla młodzieży.

- Kiedy Ratzinger zaczął wykładać na uniwersytecie, wszyscy zwrócili na niego uwagę. Była w tym nieznana świeżość, nowe podejście do tradycji połączone z głęboką refleksją i językiem, którego na salach wykładowych wcześniej się nie słyszało. Nie jest przypadkiem, że wiele z jego dzieł, jak na przykład "Wprowadzenie w chrześcijaństwo", stało się już dawno klasyką literatury religijnej. Z milionami wydrukowanych egzemplarzy swoich dzieł na całym świecie jest prawdopodobnie najbardziej poczytnym teologiem współczesności.

"Moim podstawowym impulsem było - powiedział w jednym z naszych wywiadów - odsłonięcie rzeczywistego rdzenia wiary pod inkrustacjami i nadanie temu rdzeniu siły i dynamizmu". Impuls ten był stałym motywem w jego życiu. Podobnie jak jego koledzy, na przykład wielki francuski teolog o. Henri de Lubac, uważał się za nowoczesnego, postępowego teologa. Poszukując znaków czasu, domagał się, aby za żadną cenę nie zdradzić tego, co jest ważne i słuszne.

Jego wielkim darem jest także niezwykła zdolność do rozplątywania spraw, wyjaśniania skomplikowanych kwestii, znajdowania tego co wspólne i najważniejsze. Nawet jego krytycy mówią o jego ostrym jak brzytwa umyśle. Jednocześnie zawsze bronił pobożności zwykłych ludzi, czym nieraz gardzą profesorowie teologii, którzy uważają się za szczególnie postępowych. Ratzinger pokazuje też "lekkość" wiary bez jej trywializowania czy obierania jej powagi. Jego pisma, oprócz wysokiego poziomu intelektualnego i duchowości, zawsze zawierają w sobie tę wspaniałą "szczelinę", która poprzez umysł dotyka serca i duszy.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 19 marca

Wtorek - V Tydzień Wielkiego Postu
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie wielbiąc Ciebie.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): Mt 1, 16. 18-21. 24a
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

Nowenna do św. Rafki

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter