Pojednani z Ojcem

Msza Święta przed domem Rodziny Miriam Betlejem

Na leśnym terenie w podwarszawskim Józefowie k. Otwocka znajduje się niewielki zielony domek, w którym mieszkają osoby ze wspólnoty życia konsekrowanego Rodzina Miriam Betlejem. Wspólnotę w nurcie posoborowej odnowy życia konsekrowanego założyła s. Joanna Bizier w 1978 r. w kanadyjskim mieście Baie-Comeau.

Bracia i siostry są obecni jedynie w sześciu krajach świata: Kanadzie, Rosji, Belgii, Urugwaju, Haiti, a od sześciu lat prowadzą także Ognisko Miriam od Pojednania w Józefowie. Patronami wspólnoty są m.in. polscy święci: św. Faustyna Kowalska i św. Maksymilian M. Kolbe.

Wspólnota pojawiła się w Polsce za sprawą oblatki wspólnoty Rodziny Miriam Betlejem Lilli Danileckiej, która złożyła pierwsze śluby w 2009 r. Napisała list do ordynariusza warszawsko-praskiego abp. Henryka Hosera SAC, aby poinformować go o tym fakcie. Po dwóch latach abp Hoser zaprosił Rodzinę Miriam Betlejem do Polski na stałe.

6 stycznia 2015 r. powstała nowa fundacja Rodziny Miriam Betlejem w diecezji warszawsko-praskiej. Wspólnotę tworzą Kanadyjczycy: siostry Mireille i Francine oraz brat Manuel. Jak tłumaczą, owoc charyzmatu wspólnoty wyraża się najpełniej w dążeniu do tego, aby żyć w jedności komunii tajemnicą i umiłowaniem Kościoła rozumianego jako Rodzina Boga Ojca.

– Obecnie remontujemy nasz dom i uczymy się wciąż języka polskiego. Organizuje my rekolekcje indywidualne oraz grupowe. Łączymy życie kontemplacyjne, a także ewangelizacyjne. Ludzie przybywający do nas na dni skupienia włączają się w codzienne życie modlitewne. Mają możliwość pomagać w czynnościach domowych i jadają z nami posiłki – wyjaśnia s. Mireille.

Siostra zaznacza, że rekolekcje mają różnorodną tematykę – zarówno maryjną, jak i eucharystyczną, koncentrującą się na obecności Jezusa w życiu. Program jest dostosowywany do potrzeb osób, które przyjeżdżają. Uczestnicy mogą zgłaszać własne intencje modlitewne. – Dla osób z zewnątrz otwieramy naszą kaplicę na godzinną adorację Najświętszego Sakramentu z odmówieniem Koronki do Bożego Miłosierdzia. W liturgii ważną rolę odgrywają dla nas pieśni. Śpiewamy fragmenty Słowa Bożego z wykonywaniem modlitewnych gestów. Łącznie modlitwa zajmuje nam cztery do pięciu godzin dziennie wraz z zaangażowaniem w misję ewangelizacyjną – podaje schemat planu dnia s. Mireille. Siostry i brat od dwóch lat współpracują także z katolicką wspólnotą frankofońską przy sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie.

Misję ewangelizacji realizują prostymi środkami. Jedną z nich jest sprzedaż „Kromek Słowa Bożego”. – To sto cytatów z Pisma Świętego na temat ufności. Każdy z nich jest umieszczony na osobnej karteczce w kształcie kromki chleba, aby podkreślić, że Słowo Boże jest pokarmem dla duszy – opowiada br. Manuel. Wspólnota zachęca także do „Duchowych Witamin C Caritas”. – To zbiór kartek, które w przystępny sposób uczą postaw chrześcijańskich, mogących stanowić oryginalną pomoc i inspirację w codziennym przeżywaniu wiary oraz relacji z innymi. Polecamy także „Fiszki Bożych łask. Oto Matka Twoja”, stanowiące serię minidialogów z Maryją. Matka Boża wysłuchuje naszych próśb i odpowiada na nie z miłością, obdarowując konkretną łaską, oraz zachęca do rozważania tajemnic wiary – mówi s. Mireille. Brat i siostry są zapraszani na warsztaty ewangelizacyjne do szkół.

Członkowie wspólnoty przygotowują album pieśni Rodziny Miriam Betlejem, który został już nagrany w polskim tłumaczeniu; debiut planowany jest wiosną tego roku pod tytułem „Bóg jest mym Ojcem”. Zapraszają chętnych do Klubu Zaraźliwych Świętych. Aby zostać członkiem, trzeba codziennie pomodlić się do Matki Bożej oraz postarać się w ciągu dnia spełnić przynajmniej jeden uczynek, który sprawi komuś radość.

Wspólnota ma wielu członków zewnętrznych, prowadzi m.in. Apostolstwo Ofiarowania w Rodzinie Miriam Betlejem. Zainteresowani, po przygotowaniu i wyrażeniu gotowości, przyjmują na siebie określone zobowiązania. Zaproszenie kierowane jest szczególnie do osób starszych, chorych i cierpiących, które pragną w ten sposób duchowo wspomagać misję, podejmując z ufnością i nadzieją wyzwanie niesienia codziennego krzyża w zjednoczeniu z Chrystusem.