Inne ważne tematy
W trakcie wizyt w watykańskich dykasteriach omawianych też było wiele innych tematów. Ważnym tematem podjętym przez polskich biskupów była kwestia duszpasterstwa po pandemii koronawirusa. Zwracano uwagę, że nie chodzi tylko o to, aby powrócili oni po pandemii do kościołów, gdyż jest ich teraz mniej w świątyniach. Przede wszystkim ważna jest kwestia zerwanych więzi międzyludzkich, które są istotnym elementem życia Kościoła. Teraz należy odbudowywać wspólnoty parafialne i diecezjalne. Jednym z ważnych bodźców obudowy jest rozpoczęty proces synodalny pod hasłem misja, wspólnota i uczestnictwo.
W Kongregacji Nauki Wiary przedstawiono panoramę niepokojących zjawisk w dziedzinie doktrynalnej i w sferze dyscyplinarnej, zachodzących w Polsce, które zwiększyły się jeszcze z racji pandemii COVID 19. Chodzi tu zwłaszcza o ruchy odwołujące się do duchowości pentakostalnej, gdzie większą wagę przypisuje się do uczuć niż rozumu. Często wyrosły one na gruncie kultury amerykańskiej, akcentując rolę charyzmatów. Spowodowały wielkie okaleczenia ludzi i trzeba stwierdzić, że chodzi tu o zwykłe sekciarstwo, gdzie autorytet założyciela nie podlega jakiejkolwiek krytyce. Wskazano też na problem księży, którzy głoszą nauki niezgodne z nauczaniem Kościoła i odmawiają posłuszeństwa swym biskupom, głosząc jedynie swoje prywatne opinie i to często z wielką agresją w stosunku do Kościoła.
W Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka rozmawiano o ochronie stworzenia. Podkreślano, że nie tylko chodzi o jakąś katolicką ekologię, ale właściwie o integralne podejście do człowieka, który znajduje się w różnego rodzaju kryzysach na skutek grzechu, przeciwko Bogu jako Stwórcy”.
Kwestia posługi lektoratu i akolitatu wybrzmiała podczas spotkania w Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Biskup pytali, jak osoby świeckie, kobiety i mężczyźni powinni odnaleźć swoje powołanie w tej posłudze, jak ma wyglądać obrzęd ustanowienia lektora itd. Zapewniono, że kongregacja pracuje nad dokumentami liturgicznymi ustanowienia tych posług, tym bardziej że doszła kolejna posługa, katechety, która też wymaga wypracowania odpowiedniego obrzędu liturgicznego, poprzez który kandydaci byliby wprowadzani do niej.
W Kongregacji poruszono też kwestie dotyczące ksiąg liturgicznych. Zapoznano Kongregację, na jakim etapie jest Kościół w Polsce w przygotowaniu nowego III wydania Mszału Rzymskiego i tematyką niektórych odnowionych ksiąg liturgicznych. Rozmawiano także na temat pogrzebu z urną. Biskupi pytali, czy Kongregacja zamierza przygotować jakieś nowe regulacje w tej sprawie, które odpowiadałyby nowym obrzędom pogrzebowym związanym z kremacją, złożeniem urny albo w kolumbarium albo w grobie. Mówiono o zainteresowaniu diakonatem stałym mężczyzn żonatych, dla których powstają kolejne ośrodki formacji przygotowawczej, wspominano o zdarzających się też przypadkach profanacji Najświętszego Sakramentu i profanacjach świątyń. Dlatego biskupi poprosili Kongregację o przygotowanie dokumentu, który byłby dla nich wskazaniem, jak przeprowadzić nabożeństwo przebłagalne takiej świątyni. Kongregacja zapewniła, że toczą się prace nad takim dokumentem.
Dyskutowano też na temat liturgii trydenckiej. Biskupi zadawali pytania, związane zwłaszcza z kościołami parafialnymi, w których ewentualnie mogłaby być dalej sprawowana ta liturgia, a także z rozszerzaniem możliwości jej odprawiania, zgodnie z motu proprio „Traditionis custodes”, gdyby w przyszłości zaszła w Polsce taka potrzeba. Z jednej strony w kongregacji przyznano, że sprawa została rozwiązana zbyt ostro i zamiast służyć jedności, w pojedynczych wypadkach, mogło to prowadzić do tego, że ktoś odszedł z Kościoła, bo nie zostały zaspokojone jego potrzeby. Z drugiej strony wyrażono wolę interpretowania motu proprio rozszerzająco – bardziej według ducha niż litery wydanego prawa.
Klimat rozmów
Wszystkie spotkania miały bardzo dobry przebieg, słuchano siebie, otwarcie stawiano pytania, nie było tematów tabu. Biskupi zachęcani byli do otwartości i szczerości. Podczas wszystkich wizyt w dykasteriach biskupi doświadczali ciepła, braterstwa i gotowości do pomocy w rozwiązywaniu różnych problemów.
Wizyta pokazała także bogactwo polskiego Kościoła i co może on ofiarować Kościołowi powszechnemu. "Św. Paweł Apostoł napisał `przemija postać tego świata`, tak przemija postać Kościoła w Polsce, którą znaliśmy i byliśmy przyzwyczajeni. Ta zmiana nie powinna być zaskoczeniem ani budzić paniki. W czasie wizyty padały często słowa wzywające do nadziei i że Kościół przede wszystkim wzrasta poprzez pokorne, spokojne, uczciwe świadectwo Ewangelii" - powiedział bp Galbas z Ełku.
„Papież to brat, człowiek zanurzony w Bogu a zarazem konkretny i z nadzieją spoglądający w przyszłość Kościoła oraz świata i potrafiący tę nadzieję wlać w nas. Wyjeżdżam z Rzymu wzmocniony duchowo i z radością, że mogłem lepiej usłyszeć jak bije serce Kościoła. Mogłem jeszcze bardziej przekonać się o słuszności drogi, którą zaproponował Kościołowi XXI wieku" - powiedział na zakończenie wizyty biskup płocki Piotr Libera.
Przeczytaj także:
.jpg&w=624&h=543 "Krok w stronę ograniczenia surogacji - unijna dyrektywa")
Co? Gdzie? Kiedy?
