Podlegający Patriarchatowi Moskiewskiemu Ukraiński Kościół Prawosławny (UKP) surowo ukarał 12 swych duchownych z Kijowa za to, że przeszli do nowo powstałego Prawosławnego Kościoła Ukrainy (PKU). Zarzucono im, że „popadli w rozłam” i tym samym wykluczono ich z UKP, zabraniając im jednocześnie pełnienia posługi kapłańskiej i przystępowania do sakramentów. O całej sprawie poinformowano 7 lutego na stronie internetowej UKP.
Przekazując tę wiadomość Religijno-Informacyjna Służba Ukrainy (RISU) zwróciła uwagę, że wszyscy „winowajcy” należeli dotychczas do elity intelektualnej swego Kościoła, byli proboszczami lub diakonami w czołowych parafiach stołecznych. Przez wiele lat współuczestniczyli w tworzeniu polityki i oświaty kościelnej. Połowę „wyklętych” stanowią mnisi ze stauropigialnego (a więc podlegających bezpośrednio głowie Kościoła, nie miejscowemu biskupowi) klasztoru Przemienienia Pańskiego w Kijowie. Odegrali też istotną rolę w tworzeniu pozytywnego wizerunku swego Kościoła w społeczeństwie ukraińskim.
Jednym z nich jest ks. Heorhij Kowałenko, który przez długi czas kierował Synodalnym Wydziałem Informacyjno-Oświatowym UKP, następnie utworzył i stał na czele Naczelnej Redakcji Programów Telewizyjnych swego Kościoła, był sekretarzem prasowym nieżyjącego już zwierzchnika UKP metropolity Włodzimierza (Sabodana) i redaktorem naczelnym oficjalnych internetowych stron tego Kościoła.
Inny wykluczony duchowny – ks. Andrij Dudczenko był w latach 2006-08 redaktorem naczelnym strony „Prawosławie na Ukrainie”, szefem programu „Litopis: więź czasów” w latach 2009-10, twórcą znanego na Ukrainie portalu misyjnego i teologiczno-oświatowego „Ruś Kijowska” kiev-orthodox.org. Z kolei ks. Oleh Sknar był kapelanem wojskowym UKP, docentem w katedrze biblistyki Kijowskiej Akademii Duchownej, kandydatem teologii.
I wreszcie ks. Petro Zujew był kierownikiem Wydziału Informacji i Kontaktów z Obywatelami eparchii (diecezji) kijowskiej a za czasów metropolity Włodzimierza był członkiem Synodalnej Komisji UKP ds. dialogu z niekanonicznym Ukraińskim Autokefalicznym Kościołem Prawosławnym i grupy roboczej przygotowującej dialog z również niekanonicznym Patriarchatem Kijowskim.
Po śmierci poprzedniego zwierzchnika UKP metropolity Włodzimierza (Sabodana) w lipcu 2014 i wybraniu na jego miejsce obecnego metropolity Onufrego (Berezowskiego) zmieniła się również dotychczasowa polityka kościelna otwierania się na społeczeństwo i dialog a wspomniani duchowni zostali odsunięci na dalszy plan. Na razie będą pełnić swą posługę w łonie PKU.
Dokumenty metropolity Onufrego, wykluczające 12 duchownych, noszą różne daty: 17 i 26 grudnia ub.r. oraz 16 i 24 stycznia br., co oznacza, że część ich przystąpiła do PKU wkrótce po jego powstaniu 15 grudnia 2018 na soborze zjednoczeniowym w Kijowie, a więc jeszcze przed wręczeniem przez patriarchę Konstantynopola Bartłomieja tomosu (dekretu) o autokefalii nowego Kościoła (6 stycznia 2019). Poza różnymi datami w każdym przypadku użyto tych samych sformułowań: „Za popadnięcie w rozłam i za poważne złamanie przysięgi kapłańskiej” dany duchowny (kapłan lub diakon) zostaje zwolniony z zajmowanego stanowiska i „bez prawa przystępowania do świętych sakramentów Chrystusowych”, tzn. pozbawiony możliwości przyjmowania komunii św. w świątyniach UKP.
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
