Prześladowani chrześcijanie

Na południe od Sahary

Islamskie zamieszki w krajach Afryki Subsaharyjskiej od lat nie schodzą z czołówek mediów, zwłaszcza po brutalnych zamachach takich grup jak Asz-Szabab i Boko Haram. To ostatnie ugrupowanie ONZ uznała za sprawcę największego, trwającego do dzisiaj kryzysu humanitarnego w Afryce. W wyniku ich działań 8 mln ludzi w Nigerii jest zagrożonych głodem. W ubiegłym roku z rąk Asz-Szabab w Somalii zginęło co najmniej 10 chrześcijan.

Często pomija się fakt, że akceptacja dla wojującego islamu obejmuje coraz szersze kręgi miejscowych społeczeństw. W przeszłości islamiści ograniczali się do przeciągania na swoją stronę lub szukali poparcia u pojedynczych muzułmanów. Obecnie budują, przy hojnej pomocy finansowej Arabii Saudyjskiej, sieć szkół o charakterze ekstremistycznym w Somalii, Kenii, Nigrze i Burkina Faso. Naciskają na miejscowe władze, domagając się pozwoleń na budowę meczetów, i wspierają swoich kandydatów na urzędy publiczne.

Środkowy Wschód – polaryzacja

Po wycofaniu wojsk USA z Bliskiego Wschodu w 2011 r., dwa regionalne mocarstwa islamskie chcą wypełnić powstałą próżnię: Arabia Saudyjska i Iran. W Iranie po podpisaniu porozumienia atomowego z USA aresztowano chrześcijan z tzw. kościołów domowych. Wielu z nich straciło środki utrzymania w wyniku drastycznych kar finansowych. Według Open Doors sytuacja taka ma zawsze dwie strony. Wielu muzułmanów traci złudzenia co do islamu. Ich poszukiwanie Boga w wierze chrześcijańskiej prowadzi do silnego wzrostu wspólnot chrześcijan wywodzących się właśnie ze środowisk muzułmańskich. Inni z kolei szukają powrotu do pierwotnego islamu na wzór Mahometa i tradycji.

Obok rządów islamskich istnieje w tym regionie grupa autokratycznych reżimów, jak Syria, Egipt i Algieria, które walczą z islamskim ekstremizmem. Chrześcijanie w tym pierwszym kraju, znajdujący się na obszarach kontrolowanych przez rząd Baszara Hafiza al-Asada, cieszą się podobnymi swobodami, jak przed wojną domową. Większość z nich uciekła z obszarów kontrolowanych przez islamskich powstańców. Ale nawet w stosunkowo spokojnej Jordanii (27. w indeksie), gdzie król stara się kontrolować islamistów, w odpowiedzi na jego wysiłki doszło do zwiększonych nacisków na chrześcijan.

Pozytywne tendencje?

Na pewno promieniem nadziei jest powrót do ojczyzny części chrześcijan z północnego Iraku. Dni powołanego przez Państwo Islamskie kalifatu w północnym Iraku i Syrii są policzone. Od ofensywy w sierpniu 2016 r. bojownicy islamscy coraz bardziej są wypierani przez koalicję sił irackich i zagranicznych. Open Doors zwraca uwagę, że większość chrześcijan na Bliskim Wschodzie mogła przekroczyć granice wewnątrz regionu, jednak jeszcze go nie opuścili. Szacuje się liczbę chrześcijan na Bliskim Wschodzie i w Turcji na około 16,5 mln osób, włączając w to osoby przesiedlone oraz imigrantów w rejonie Zatoki Perskiej.

Na zakończenie raportu Open Doors wskazuje na podobne, bez względu na region świata, dylematy prześladowanych chrześcijan, którzy zadają sobie pytanie: Czy mogę praktykować wiarę bez mówienia o niej nikomu? Jak możemy wielbić Boga i ewangelizować innych bez ściągania na siebie gniewu ludzi? Czy możemy znaleźć takie miejsce, w którym nasz dom albo kościół nie zostanie jutro zbombardowany?

Każdego dnia prześladowani chrześcijanie na całym świecie zmagają się z tymi dylematami. W tym wszystkim potrzebują przyjaciół, którzy staną z nimi ramię w ramię i dodadzą im sił.