Rzeszów: w poniedziałek pogrzeb o. Tomasza Pawłowskiego OP

Zmarł 23 maja przeżywszy 89 lat, w tym 67 lat w Zakonie Dominikanów, 59 w kapłaństwie.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się 30 maja w dominikańskim kościele pw. św. Jacka w Rzeszowie przy ul. Dominikańska 15. O godzinie 11.30 w kościele przed rozpoczęciem uroczystości żałobnych odmówiony zostanie różaniec. Uroczysta Msza święta żałobna pod przewodnictwem biskupa Jana Wątroby rozpocznie się o godzinie 12.00. Ceremonia żałobna będzie miała miejsce o godzinie 14.00 na cmentarzu Rzeszów – Wilkowyja. 

Ojciec Tomasz Pawłowski, był założycielem słynnego Duszpasterstwa Akademickiego Dominikanów "Beczka" - katolickiej organizacji studenckiej założonej na prośbę ówczesnego biskupa krakowskiego Karola Wojtyły, która stała się symbolem działalności opozycyjnej w Krakowie. Uczestnik Powstania Warszawskiego, „Jur” żołnierz Armii Krajowej IV zgrupowania „Gurt” XXXIII Kompanii w 196. plutonie. Honorowy Obywatel Krakowa. Odznaczony przez prezydenta Lech Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Zakonnik urodził się w 1927 roku w Poznaniu, jako Zygmunt Pawłowski. Jako nastolatek, walczył w Powstaniu Warszawskim. Imię Tomasz przybrał dopiero w 1949 roku, kiedy wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego. Po przyjęciu święceń kapłańskich, na początku lat 60. pracował jako duszpasterz we Wrocławiu. Kilka lat później wrócił do rodzinnego Poznania, gdzie współtworzył duszpasterstwo studentów, którego był wychowankiem. W 1964 roku Tomasz Pawłowski przyjechał do Krakowa i na prośbę ówczesnego arcybiskupa krakowskiego Karola Wojtyły założył duszpasterstwo akademickie „Beczka”. Kierował nim do 1983 roku. W "Beczce" pod jego kierunkiem organizowali się przedstawiciele krakowskiej opozycji demokratycznej. W 1983 roku o. Tomasz Pawłowski wrócił na cztery lata do Poznania, by prowadzić ponownie duszpasterstwo studentów. Kilka lat później rozpoczął pracę w Rzeszowie, gdzie założył duszpasterstwo akademickie "Szopka” i stał się także współtwórcą rzeszowskiego klasztoru oo. Dominikanów. Ostatnie lata życia spędził w Rzeszowie.

„W moim życiu najczęściej wszystko było odwrotnie. Wśród ateistów byłem głęboko wierzącym. Pośród zagorzałych katolików reprezentowałem radykalny sceptycyzm. W Poznaniu czułem się warszawiakiem. W Warszawie tęskniłem do poznańskiej solidności. W PRL byłem wrogiem klasowym. Na emigracji zajadle broniłem ludowej ojczyzny” – pisał o sobie o. Tomasz Pawłowski.