Siostrzana współpraca

Nie ma tygodnia bez wiadomości o porwaniach chrześcijan, atakach na kościoły, bandyckich napadach, prześladowaniach za wiarę i zabójstwach. – Zdarzają się tygodnie – mówi kolega, który redaguje w „Idziemy” wiadomości zagraniczne – że mógłbym tylko tymi dramatycznymi, często tragicznymi, wiadomościami zapełnić obydwie strony przeznaczone na zagranicę.

Całkiem niedawno, trzy miesiące temu, pojawił się na naszych łamach ks. Madan z Indii, gdzie mieszka i pracuje w stanie Kandhamal. Ks. Madan był bohaterem niewielkiej wiadomości: Gościł w Polsce na zaproszenie Fundacji Christiani, wyjechał pierwszy raz w życiu poza subkontynent indyjski, poznawał życie Kościoła w Polsce, modlił się z nami, opowiadał o życiu swojej wspólnoty z nadzieją, że nawiąże siostrzaną – jak mówił – stałą współpracę z jakaś parafią w Polsce, może nawet w Warszawie. A chodzi o solidarność i współpracę w modlitwie – raz w miesiącu modlicie się za nas i my za was, mówił ks. Madan – bo jest człowiekiem wiary i nadziei, podobnie jak katolicy w stanie Kandhamal.

To tam w ostatnich dniach sierpnia 2008 r. podczas największych w historii Indii pogromów chrześcijan zamordowano ponad 100 wyznawców Chrystusa. Około 5 tys. domów oraz 350 kaplic i obiektów kościelnych zostało zniszczonych lub spalonych, a 50 tys. ludzi straciło dach nad głową.

Ale przecież pogrom i prześladowania były w stanie Orissa. Owszem, wyjaśnił ksiądz Madan, to właśnie nasz stan, ale władze zmieniły mu nazwę, żeby nie kojarzył się z prześladowaniem. Władze chcą mieć dobry wizerunek.

Teraz katolicy w Kandhamal dostali do reki potężny argument: ich pamięć o pogromie nie będzie już sprawą tylko wyznaniową. Dzięki polskiej inicjatywie (brawo dla MSZ!) w tym roku Organizacja Narodów Zjednoczonych ustanowiła 22 sierpnia Międzynarodowym Dniem Upamiętniającym Ofiary Aktów Przemocy ze względu na Religię lub Przekonania (International Day Commemorating the Victims of Acts of Violence Based on Religion or Belief). W Kandhamal dzień 22 sierpnia będzie też Dniem Męczenników z Kandhamal.

– Czy u nas ktoś zrozumiał, jak wielka to jest sprawa? – pyta z goryczą Fundacja Christiani – że przez tyle lat nie można było w ONZ doprowadzić do takiego dnia, a Polska się postawiła i jest! Teraz dzień solidarności można urządzić bez oskarżeń o religijny fanatyzm!

Maleńka Fundacja Christiani konsekwentnie od 7 lat w ostatnich dniach sierpnia przypomina chrześcijanom w Polsce o Męczennikach z Kandhamal. Mimo naprawdę minimalnych środków, jakimi dysponuje – bo nie czarujmy się, kogóż obchodzą męczennicy z jakiegoś tam stanu w Indiach, usłyszała wiele razy przewodnicząca fundacji – zaprosiła już dwa razy duchownych stamtąd do Polski i włączyła ich w krąg modlitwy tu, u nas.

Teraz Fundacja wydrukowała plakat, rozwozi po kościołach i prosi o modlitwę 22 sierpnia. Ale parafii chętnej do siostrzanej współpracy nie znalazła. Choć przecież nie ma u nas biedy, a i chętnych do modlitwy nie brakuje.

Czytaj także: Chrześcijanie w Indiach potrzebują naszej pamięci