Święto zdrowego współzawodnictwa

Wychodzimy z pandemii, a dzieci i młodzież od półtora roku z przerwami siedziały przed komputerami. Jak ta sytuacja wpłynęła na zainteresowanie tegoroczną Parafiadą?

Motto Parafiady brzmi: „Ruch rzeźbi umysł, serce i ciało”. W obecnej sytuacji Parafiada najbardziej będzie kształcić ciało, gdyż młodzież cały rok miała okazję kształcić umysł i serce, a ciało mniej. Oczywiście dbamy również o wymiar kulturalny i religijny – o trzy filary, na których opiera się ruch parafiadowy – czyli stadion, teatr, świątynia. Jest to tygodniowe święto sportu, kultury i wiary.

Jak reżim sanitarny wpływa na organizację tego młodzieżowego święta?

Obawy rodziców są tak wielkie, jak zapał organizatorów. W zeszłym roku Parafiada centralna się nie odbyła, były natomiast lokalne imprezy, szybko przygaszone przez kolejną falę pandemii. W tym roku robimy wszystko, by było bezpiecznie, dlatego wycofaliśmy z programu niektóre rozgrywki, stosujemy się do przepisów sanitarnych.

Centralna Parafiada gromadzi corocznie młodzież nie tylko z Polski, ale i z zagranicy, w szczególności zza granicy wschodniej. Czy uda się jej przybyć w tym roku?

W 32. Międzynarodowej Parafiadzie będzie uczestniczyło niespełna 500 osób z Polski, gdyż wielu nie jest w stanie dojechać ze względu na obostrzenia sanitarne. Ale będziemy się z nimi łączyć. Większość uczestników ostatnich edycji stanowiły reprezentacje zagraniczne; do Warszawy przyjeżdżało około siedmiuset, a nawet do tysiąca uczestników ze Wschodu. Byli także przedstawiciele nowej emigracji, np. z Niemiec. Oprócz przedstawicieli Polonii gościliśmy Czechów, Słowaków, a także Węgrów.

Parafiady odbywają się także w środowiskach lokalnych i polonijnych. Idea wychodzi już nawet poza środowiska polonijne, np. na Białorusi.

Co w idei tego wydarzenia, triadzie „stadion, teatr, świątynia” czy też „ciało, umysł, serce”, przyciąga ludzi z różnych krajów?

Zależy, kogo zapytamy, co go przyciąga. Organizatorzy i partnerzy z lokalnych środowisk powiedzą, że to klimat Parafiady i sam pomysł. Propozycja tygodniowego wyjazdu z młodzieżą na wydarzenie z bogatym programem sportowym, kulturalnym i propozycją formacyjną jest dla nich atrakcyjna.

A młodzież przyjeżdża przede wszystkim dla sportu; przyciąga ją możliwość wystartowania w profesjonalnie przeprowadzonych rozgrywkach. Natomiast wyjeżdżając, młodzi są zadowoleni – tak było przez lata – że mogli się spotkać w międzynarodowym gronie. I mówią też, że to są „takie bardzo fajne rekolekcje”.

Jakich wydarzeń kulturalnych można się spodziewać w tym roku?

Będzie konkurs plastyczny „Człowiek przyszłości”, bazujący na twórczości Stanisława Lema, konkurs wiedzy o Prymasie Tysiąclecia w związku ze zbliżającą się beatyfikacją, konkurs recytatorski oraz zwiedzanie obiektów kulturalnych. A w ubiegłych latach największą popularnością cieszyły się Centrum Nauki Kopernik i Zamek Królewski.

Nazwa „Parafiada” nawiązuje do parafii, ale w rozgrywkach startują drużyny z różnych klubów, nie tylko parafialnych.

W wydarzeniu uczestniczą przede wszystkim reprezentacje klubów sportowych: szkolnych uczniowskich czy właśnie parafialnych. A sama nazwa łączy dwa elementy: „parafia” i „olimpiada”. U początków to wydarzenie rozwijało się głównie wokół parafii pijarskich, a inspiracją dla niego był nowożytny ruch olimpijski. O. Józef Joniec, twórca Parafiady, nawiązywał do myśli słynnego pijara Stanisława Konarskiego: „Dokładajcie wszelkich starań, kształcąc serce cnotami, umysł naukami, a ciało ćwiczeniami”.

W jaki sposób realizowany jest trzeci filar integralnego wychowania – wiara?

Młodzież przyjeżdża, gdyż jest sport i fajne wydarzenia kulturalne, można poznać innych ludzi. Program pastoralny w czasie Parafiady jest skrojony pod młodego człowieka, czyli: nie przedłużamy, homilie są krótkie, a młodzież angażuje się w oprawę liturgiczną. W czasie wspólnych modlitw bazujemy na zrozumiałym przekazie, czyli na obrazie, pantomimie i krótkich wypowiedziach w kilku językach. Oprócz codziennej okazji do uczestnictwa we Mszy św. jest przygotowany namiot adoracji, w odosobnieniu. Obserwujemy, jak niektórzy zawodnicy przychodzą do niego podziękować, że udało im się wygrać, albo spłakani po porażce przychodzą zostawić Panu Bogu swój żal.

Jedni wygrają, inni przegrają. Młodzi uczą się rywalizować.

Tak, w całym życiu trzeba umieć wygrywać i przegrywać. Młodzież ma okazję zasmakować zwycięstwa po całorocznym przygotowaniu. Jest podium, fanfary, a medale i puchary wręczają uczestnikom zawodowi sportowcy i olimpijczycy. Z kolei ci, którym się nie uda, uczą się przegrywania.

O. Józef Joniec bardzo często powtarzał, że najważniejszą rzeczą w Parafiadzie jest współzawodnictwo, aby uczyć młodych ludzi samodyscypliny, poświęcenia, zaangażowania. Chodzi tu o rywalizację, która prowadzi do rozpoznania swoich umiejętności i ograniczeń oraz szacunku do rywala.