Zawdzięczamy im nie tylko piękny klasztor nad cudownym jeziorem. Okoliczne miejscowości – z Suwałkami na czele – są także kamedulskim dziedzictwem. Właśnie rozpoczynają się jubileuszowe obchody 350-lecia przybycia zakonników nad Wigry.
Malowniczo położony klasztor przyciąga co roku tysiące pielgrzymów i turystów. W dawnych domkach kamedulskich można odpocząć albo przeżyć rekolekcje. Obok budynków klasztornych mamy apartamenty, w których mieszkał i modlił się Jan Paweł II w 1999 r. Możemy też wypłynąć w rejs po jeziorze i posłuchać opowieści o tym, czego dokonali tu „biali zakonnicy” przez ponad 130 lat pobytu.
Zaproszenie od króla
– W czasie najazdów Szwedów na Polskę, po tym jak król Jan Kazimierz w lwowskiej katedrze obrał Najświętszą Maryję Pannę za Królową Korony Polskiej, poprosił on kamedułów, żeby stawali się dopełnieniem tych ślubów i wypraszali Boże błogosławieństwo dla ojczyzny i dla Polaków – opowiada ks. Jacek Nogowski, prezes Fundacji Wigry PRO opiekującej się zespołem klasztornym. – Dlatego król polecił kamedułom, by osiedli w północno-wschodnim regionie Polski i obok kultu Matki Bożej szerzyli patriotyzm – podkreśla.
W tym czasie w Polsce istniały już klasztory zaproszonych z Włoch kamedułów, z najbardziej znanym na krakowskich Bielanach. Jan Kazimierz 6 stycznia 1667 r. powołał fundację wyspy wigierskiej, rok później przybyli tu zakonnicy. Sprowadzili ze sobą cieśli i innych rzemieślników z Włoch, Anglii i Prus, którzy pomagali budować klasztor. Zanim jednak mnisi zaczęli wznosić opactwo, starali się gromadzić przy sobie ludność. Okazali się doskonałymi gospodarzami. Zakładali wsie, folwarki, budowali drogi. W 1680 r. dla ludzi gromadzących się na modlitwę wybudowali drewniany kościół w Magdalenowie (sami kameduli nie prowadzili działalności duszpasterskiej, w kościele posługiwali księża diecezjalni, a następnie bernardyni z Tykocina), pierwszej miejscowości przy Wigrach, i założyli cmentarz. W sumie założyli ponad 40 miejscowości wraz z powstałymi w 1725 r. Suwałkami.
Samo opactwo powstawało w latach 1685-1745. W jego skład weszły murowane budynki: gospodarcze – m.in. kuchnia, refektarz; dalej domki pustelnicze – eremy, wieża zegarowa, Kaplica Kancelarska, infirmeria – izba chorych, a także barokowy kościół, usytuowany na dwóch tarasach usypanych wokół naturalnego wzgórza. Kameduli mieli własną piekarnię, gorzelnię, browar, tartak. Skupowali zioła, zajmowali się wyrabianiem lekarstw. Pozyskiwali też rudy metali, produkowali szkło, smołę i węgiel drzewny.
Kamedulski kościół na Wigrach pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny powstał w 1745 r., ponad wiek przed ogłoszeniem przez Kościół katolicki dogmatu o niepokalanym poczęciu Maryi, co wskazuje na szczególną maryjność mnichów i zawierzenie Matce Bożej. Kameduli żyli według benedyktyńskiej reguły Ora et labora – „Módl się i pracuj”. Zgodnie z królewskim życzeniem, pierwszeństwo miała modlitwa za ojczyznę. Dzień rozpoczynali o czwartej rano wspólną modlitwą w kościele.
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
